Wikipedia

Magnus Moan

norweski narciarz klasyczny, specjalista kombinacji norweskiej

Magnus Hovdal Moan (ur. 26 sierpnia 1983 w Lillehammer) – norweski kombinator norweski, czterokrotny medalista olimpijski, dwunastokrotny medalista mistrzostw świata, dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów oraz zwycięzca Pucharu Kontynentalnego.

Magnus Moan
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 sierpnia 1983
Lillehammer

Klub

Byåsen IL

Wzrost

189 cm

Debiut w PŚ

1.01 2003, Oberhof,
(35. - sprint)

Pierwsze punkty w PŚ

29.11 2003, Ruka
(19. - Gundersen)

Pierwsze podium w PŚ

2.01 2004, Reit im Winkl (1. - sprint)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Igrzyska olimpijskie
złoto Soczi 2014 Sztafeta
srebro Turyn 2006 Sprint
srebro Soczi 2014 Gundersen HS140
brąz Turyn 2006 Gundersen HS106
Mistrzostwa świata
złoto Oberstdorf 2005 Sztafeta
srebro Oberstdorf 2005 Sprint
srebro Sapporo 2007 Sprint
srebro Val di Fiemme 2013 Sztafeta
srebro Falun 2015 Sztafeta
srebro Lahti 2017 Sztafeta
srebro Lahti 2017 Sprint drużynowy
brąz Sapporo 2007 Sztafeta
brąz Liberec 2009 Sztafeta
brąz Oslo 2011 Sztafeta HS106
brąz Oslo 2011 Sztafeta HS134
brąz Falun 2015 Sprint drużynowy
Mistrzostwa świata juniorów
srebro Sollefteå 2003 Drużynowo
brąz Schonach 2002 Drużynowo
Puchar świata
2. miejsce
2005/2006
2. miejsce
2008/2009
3. miejsce
2006/2007
3. miejsce
2009/2010
Puchar świata (sprint)
2. miejsce
2005/2006
2. miejsce
2006/2007
Puchar Kontynentalny
1. miejsce
2002/2003
Letnie Grand Prix
srebro 2. miejsce
2010
Strona internetowa

Kariera edytuj

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Magnus Moan pojawił się 8 grudnia 2001 roku, kiedy wystartował w konkursie Pucharu Świata B. Zajął wtedy 39. miejsce w zawodach metodą Gundersena w Bardu. Miesiąc później, na mistrzostwach świata juniorów w Schonach wspólnie z kolegami z drużyny zdobył brązowy medal w sztafecie, a indywidualnie zajął 25. miejsce w Gundersenie. W sezonie 2002/2003 Pucharu Kontynentalnego wystartował dziewięciokrotnie, w każdym ze startów zajmując miejsca w czołowej dziesiątce. Na podium stawał pięciokrotnie, w tym 15 marca 2003 roku wygrał zawody metodą Gundersena w Stryn. Wyniki te pozwoliły mu na triumf w klasyfikacji generalnej. W międzyczasie zadebiutował Pucharze Świata 1 stycznia 2003 roku Oberhofie, zajmując 35. miejsce w sprincie. Na mistrzostwach świata juniorów w Sollefteå w konkursie drużynowym Norwegowie z Moanem w składzie zdobyli srebrny medal, a indywidualnie Magnus był między innymi piąty w Gundersenie.

Pierwsze punkty Pucharu Świata zdobył w pierwszym konkursie sezonu 2003/2004 po tym, jak 29 listopada 2003 roku w Ruce zajął 19. miejsce w Gundersenie. Niedługo później Moan po raz pierwszy stanął na podium zawodów PŚ, wygrywając sprint 2 stycznia 2004 roku w Reit im Winkl. Ponadto jeszcze sześciokrotnie znajdował się w pierwszej dziesiątce, ale na podium już nie stanął. W klasyfikacji generalnej zajął wysokie, ósme miejsce, a w klasyfikacji sprinterskiej był piąty. Podobnie spisywał się w kolejnym sezonie, który ukończył na piątej pozycji. Tym razem trzykrotnie stawał na podium: 29 stycznia 2005 roku w Sapporo był trzeci w starcie masowym, 12 marca w Oslo wygrał Gundersena, a dzień później był drugi w sprincie. Podczas mistrzostw świata w Oberstdorfie w lutym 2005 roku indywidualnie wywalczył srebrny medal, ulegając tylko reprezentantowi gospodarzy Ronny’emu Ackermannowi, a w Gundersenie był czwarty, przegrywając walkę o brązowy medal z Austriakiem Felixem Gottwaldem o zaledwie 0.8 sekundy. Ponadto w konkursie drużynowym wspólnie z Petterem Tande, Håvardem Klemetsenem i Kristianem Hammerem sięgnął po złoty medal.

Najważniejszym punktem sezonu 2005/2006 były igrzyska olimpijskie w Turynie. Po skokach do sprintu Norweg zajmował 13. pozycję i do biegu przystąpił ze stratą 56 sekund do prowadzącego Niemca Georga Hetticha. Na trasie biegu był drugim najszybszym zawodnikiem po Gottwaldzie, który zdobył złoty medal. Moan zdołał wyprzedzić wszystkich rywali oprócz Austriaka, do którego na mecie stracił 5.4 sekundy. Zdobył tym samym srebrny medal, wyprzedzając trzeciego Hetticha o 4.2 sekundy. W zawodach metodą Gundersena po skokach zajmował dziewiąte miejsce i przed biegiem tracił 1 minutę i 40 sekund do Hetticha. Jednak dzięki bardzo dobrej postawie w biegu zdołał awansować aż na trzecie miejsce. Nie zdołał wyprzedzić tylko Hetticha oraz Gottwalda, który był drugi i o 6.4 sekundy wyprzedził Norwega. W rywalizacji pucharowej Moan siedmiokrotnie stawał na podium, w tym 18 grudnia w Ramsau był najlepszy w sprincie, a 4 marca w Lahti wygrał Gundersena. Piętnaście razy meldował się w czołowej dziesiątce, jednak w klasyfikacji generalnej wyraźnie uległ Hannu Manninenowi z Finlandii. Norweg zajął drugie miejsce także w klasyfikacji sprintu.

W sezonie 2006/2007 tylko trzykrotnie nie zmieścił się w czołowej dziesiątce zawodów pucharowych. Na podium znalazł się cztery razy, z czego wygrał Gundersena 2 grudnia w Lillehammer, a 17 grudnia 2006 roku w Ramsau był najlepszy w sprincie. W klasyfikacji generalnej zajął trzecie miejsce, za Manninenem i Francuzem Jasonem Lamy-Chappuis. W klasyfikacji sprinterskiej był drugi, ustępując tylko reprezentantowi Francji. Na mistrzostwach świata w Sapporo w 2007 roku Norweg zdobył srebrny medal w sprincie, chociaż po skokach zajmował ósme miejsce. Triumfował Manninen, który był szybszy tylko o 0.3 sekundy. Ponadto wraz z Tande, Klemetsenem i Espenem Rianem zdobył brązowy medal w sztafecie. Najsłabiej wypadł w Gundersenie, w którym zajął dziesiąte miejsce.

Nieco słabsza forma w sezonie 2007/2008 dała mu dziewiątą pozycję w klasyfikacji generalnej. Trzy razy plasował się na podium: 30 grudnia 2007 roku w Oberhofie zwyciężył w Gundersenie, 5 stycznia w Schonach był trzeci, a 26 stycznia 2008 roku w Seefeld drugi w sprincie. Jak dotąd najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2008/2009, który ukończył na drugiej pozycji, za Anssim Koivurantą z Finlandii. Tylko cztery razy znalazł się poza czołową dziesiątką, a dziesięciokrotnie stawał na podium. Wygrał aż siedem konkursów: 6 grudnia w Trondheim, 27 grudnia w Oberhofie, 11 stycznia w Val di Fiemme, 17 stycznia w Whistler, 31 stycznia w Chaux-Neuve, 8 lutego w Seefeld oraz 7 marca w Lahti. Do mistrzostw świata w Libercu w lutym 2009 roku przystępował jako wicelider Pucharu Świata. W biegach indywidualnych jego najlepszym wynikiem było piąte miejsce w Gundersenie na dużej skoczni. W biegu sztafetowym zdobył jednak brązowy medal razem z Mikko Kokslienem, Petterem Tande i Janem Schmidem. Na mecie Norwegowie stracili nieco ponad 3 sekundy do wyprzedzających ich Japończyków oraz Niemców.

Dobrą formę Moan prezentował także w sezonie 2009/2010. Siedmiokrotnie stawał na podium, zwyciężając 16 i 17 stycznia w Chaux-Neuve oraz 5 marca 2010 roku w Lahti. Wszystkie zwycięstwa odniósł w zawodach metodą Gundersena. Dało mu to trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej za Jasonem Lamy-Chappuis i Felixem Gottwaldem. Podczas igrzysk olimpijskich w Vancouver nie wywalczył medalu. Indywidualnie był dziewiąty w Gundersenie na normalnej skoczni, a na dużym obiekcie zajął 15. pozycję. W zawodach drużynowych Norwegowie piąte miejsce. W lecie 2010 roku startował w trzynastej edycji Letniego Grand Prix w kombinacji norweskiej. Z czterech konkursów indywidualnych tego cyklu Moan wygrał dwa, raz był trzeci i raz dwunasty. W klasyfikacji końcowej zajął drugiej miejsce, wyprzedził go tylko Niemiec Johannes Rydzek.

Sezon 2010/2011 był wyraźnie słabszy w wykonaniu Norwega. Tylko cztery razy znalazł się w czołowej dziesiątce, przy czym dwukrotnie stawał na podium: 15 stycznia 2011 roku w Seefeld był drugi w Gundersenie, a dzień później zwyciężył w tej samej konkurencji. W klasyfikacji generalnej zajął jednak dopiero dwunastą pozycję. Na przełomie lutego i marca 2011 roku brał udział w mistrzostwach świata w Oslo. W obu konkursach drużynowych Norwegowie w składzie: Jan Schmid, Magnus Moan, Mikko Kokslien i Håvard Klemetsen zdobyli brązowe medale. Indywidualnie wypadł jednak słabo. W Gundersenie na normalnej skoczni był czternasty, a na dużym obiekcie po skokach zrezygnował z rywalizacji. W sezonie 2011/2012 Moan spisywał się podobnie jak w poprzednim. Tylko jedno podium: drugie miejsce w Oberstdorfie 8 stycznia 2012 roku pozwoliło na ponowne zajęcie 12. miejsca w klasyfikacji generalnej.

W marcu 2019 zakończył karierę sportową[1].

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
3.  11 lutego 2006   Turyn Gundersen HS106/15 km 39:44,6 +16,2   Georg Hettich
2.  21 lutego 2006   Turyn Sprint HS134/7,5 km 18:29,0 +5,4   Felix Gottwald
9. 14 lutego 2010   Vancouver Gundersen HS106/10 km 25:47,1 +35,6   Jason Lamy Chappuis
5. 23 lutego 2010   Vancouver Sztafeta HS140/4x5 km[2] 49:31,6 +54,3   Austria
15. 25 lutego 2010   Vancouver Gundersen HS140/10 km 25:32,9 +1:37,0   Bill Demong
5. 12 lutego 2014   Soczi Gundersen HS106/10 km 23:50,2 +12,7   Eric Frenzel
2.  18 lutego 2014   Soczi Gundersen HS140/10 km 22:45,5 +0,6   Jørgen Gråbak
1.  21 lutego 2014   Soczi Sztafeta HS140/4x5 km[3] 47:13,5 — —

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
4. 18 lutego 2005   Oberstdorf Gundersen HS100/15 km 38:56,2 +4,0   Ronny Ackermann
1.  23 lutego 2005   Oberstdorf Sztafeta HS137/4x5 km[4] 49:45,5 - -
2.  27 lutego 2005   Oberstdorf Sprint HS137/7,5 km 20:15,6 +11,1   Ronny Ackermann
2.  23 lutego 2007   Sapporo Sprint HS134/7,5 km 17:40,2 +0,3   Hannu Manninen
3.  25 lutego 2007   Sapporo Sztafeta HS134/4x5 km[5] 49:14,9 +1:12,0   Finlandia
10. 3 marca 2007   Sapporo Gundersen HS100/15 km 38:35,6 +1:58,7   Ronny Ackermann
28. 20 lutego 2009   Liberec Start masowy HS100/10 km 276,0 pkt -59,8 pkt   Todd Lodwick
17. 22 lutego 2009   Liberec Gundersen HS100/10 km 24:22,3 +2:22,6   Todd Lodwick
3.  26 lutego 2009   Liberec Sztafeta HS134/4x5 km[6] 48:32,3 +3,6   Japonia
5. 28 lutego 2009   Liberec Gundersen HS134/10 km 23:36,6 +55,1   Bill Demong
14. 26 lutego 2011   Oslo Gundersen HS106/10 km 25:19,2 +1:02,7   Eric Frenzel
3.  28 lutego 2011   Oslo Sztafeta HS106/4x5 km[7] 48:07,8 +40,6   Austria
DNF 2 marca 2011   Oslo Gundersen HS134/10 km 25:31,6 -   Jason Lamy Chappuis
3.  4 marca 2011   Oslo Sztafeta HS134/4x5 km[8] 48:07,8 +40,6   Austria
17. 22 lutego 2013   Val di Fiemme Gundersen HS106/10 km 29:13,2 +1:16,8   Jason Lamy Chappuis
2.  24 lutego 2013   Val di Fiemme Sztafeta HS106/4x5 km[9] 57:34,0 +0,4   Francja
8. 28 lutego 2013   Val di Fiemme Gundersen HS134/10 km 27:22,8 +57,7   Eric Frenzel
5. 2 marca 2013   Val di Fiemme Sprint drużynowy HS134/2x7,5 km[10] 35:37,9 +1:03,3   Francja
26. 20 lutego 2015   Falun Gundersen HS100/10 km 26:38,9 +1:58,3   Johannes Rydzek
2.  22 lutego 2015   Falun Sztafeta HS100/4x5 km[11] 44:20,7 +23,1   Niemcy
4. 26 lutego 2015   Falun Gundersen HS134/10 km 22:45,8 +15,1   Bernhard Gruber
2.  26 lutego 2017   Lahti Sztafeta HS100/4x5 km[12] 47:57,3 +41,7   Niemcy
13. 1 marca 2017   Lahti Gundersen HS130/10 km 26:41,6 +1:00,1   Johannes Rydzek
2.  3 marca 2017   Lahti Sprint drużynowy HS130/2x7,5 km[13] 28:45,8 +1,0   Niemcy

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
25. 23 stycznia 2002   Schonach Gundersen K90/10 km 30:54,2 +5:11,0   Björn Kircheisen
3.  25 stycznia 2002   Schonach Sztafeta K90/4x5 km[14] 844,0 pkt -101,3 pkt   Niemcy
5. 5 lutego 2003   Sollefteå Gundersen K107/10 km 31:43,2 +1:51,5   Björn Kircheisen
2.  7 lutego 2003   Sollefteå Sztafeta K107/4x5 km[15] 793,9 pkt -15,9 pkt   Niemcy
14. 9 lutego 2003   Sollefteå Sprint K107/5 km 14.02,6 +1:52,8   Björn Kircheisen

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Miejsca na podium chronologicznie edytuj

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 2 stycznia 2004   Reit im Winkl Sprint K90/7,5 km 20:32.1 min 1. - -
2. 29 stycznia 2005   Sapporo Start masowy HS134/10 km 226.8 pkt 3. -5.5 pkt   Hannu Manninen
3. 12 marca 2005   Oslo Gundersen HS128/15 km 36:29.6 min 1. - -
4. 13 marca 2005   Oslo Sprint HS128/7,5 km 18:04.3 min 2. +1.3 s   Hannu Manninen
5. 17 grudnia 2005   Ramsau Start masowy HS100/10 km 251.5 pkt 3. -14.5 pkt   Petter Tande
6. 18 grudnia 2005   Ramsau Sprint HS100/7,5 km 20:21.4 min 1. - -
7. 30 grudnia 2005   Oberhof Gundersen HS140/15 km 37:59.7 min 3. +1:14.8 min   Hannu Manninen
8. 6 stycznia 2006   Schonach Gundersen HS96/15 km 35:18.1 min 2. +23.7 s   Hannu Manninen
9. 28 stycznia 2006   Seefeld Sprint HS100/7,5 km 19:47.1 min 2. +15.7 s   Hannu Manninen
10. 4 marca 2006   Lahti Gundersen HS130/15 km 42:52.8 min 1. - -
11. 12 marca 2006   Oslo Sprint HS128/7,5 km 18:55.1 min 2. +3.7 s   Björn Kircheisen
12. 2 grudnia 2006   Lillehammer Gundersen HS138/15 km 38:20.3 min 1. - -
13. 17 grudnia 2006   Ramsau Sprint HS98/7,5 km 16:53.3 min 1. - -
14. 20 stycznia 2007   Seefeld Sprint HS100/7,5 km 21:03.2 min 3. +34.2 s   Felix Gottwald
15. 4 lutego 2007   Zakopane Sprint HS134/7,5 km 20:14.3 min 3. +23.5 s   Björn Kircheisen
16. 30 grudnia 2007   Oberhof Gundersen HS140/15 km 40:08.8 min 1. - -
17. 5 stycznia 2008   Schonach Sprint HS96/7,5 km 17:29.6 min 3. +0.7 s   Jason Lamy Chappuis
18. 26 stycznia 2008   Seefeld Sprint HS100/7,5 km 19:33.9 min 2. +7.1 s   Christoph Bieler
19. 6 grudnia 2008   Trondheim Gundersen HS140/10 km 24:49.6 min 1. - -
20. 27 grudnia 2008   Oberhof Gundersen HS140/10 km 25:22.8 min 1. - -
21. 11 stycznia 2009   Val di Fiemme Gundersen HS134/10 km 27:33.1 min 1. - -
22. 17 stycznia 2009   Whistler Gundersen HS140/10 km 25:18.7 min 1. - -
23. 31 stycznia 2009   Chaux-Neuve Gundersen HS100/10 km 26:06.8 min 1. - -
24. 1 lutego 2009   Chaux-Neuve Gundersen HS100/10 km 27:29.4 min 3. +6.0 s   Anssi Koivuranta
25. 8 lutego 2009   Seefeld Gundersen HS100/10 km 29:18.8 min 1. - -
26. 14 lutego 2009   Klingenthal Gundersen HS140/10 km 27:16.7 min 3. +15.4 s   Anssi Koivuranta
27. 7 marca 2009   Lahti Gundersen HS130/10 km 26:34.5 min 1. - -
28. 14 marca 2009   Vikersund Gundersen HS117/10 km 26:03.9 min 3. +13.2 s   Anssi Koivuranta
29. 18 grudnia 2009   Ramsau Gundersen HS98/10 km 22:03.6 min 3. +7.1 s   Jason Lamy Chappuis
30. 20 grudnia 2009   Ramsau Gundersen HS98/10 km 23:29.7 min 2. +0.4 s   Björn Kircheisen
31. 9 stycznia 2010   Val di Fiemme Gundersen HS134/10 km 24:44.5 min 2. +0.8 s   Felix Gottwald
32. 16 stycznia 2010   Chaux-Neuve Gundersen HS100/10 km 23:30.7 min 1. - -
33. 17 stycznia 2010   Chaux-Neuve Gundersen HS100/10 km 24:10.8 min 1. - -
34. 5 marca 2010   Lahti Gundersen HS130/10 km 25:20.3 min 1. - -
35. 14 marca 2010   Oslo Gundersen HS134/10 km 25:58.3 min 3. +30.8 s   Jason Lamy Chappuis
36. 15 stycznia 2011   Seefeld Gundersen HS109/10 km 25:33.2 min 2. +29.3 s   Jason Lamy Chappuis
37. 16 stycznia 2011   Seefeld Gundersen HS109/10 km 24:36.8 min 1. - -
38. 8 stycznia 2012   Oberstdorf Gundersen HS137/10 km 26:06.5 min 2. +0.5 s   Mikko Kokslien
39. 24 listopada 2012   Lillehammer Gundersen HS100/10 km 24:46.2 min 1. - -
40. 25 listopada 2012   Lillehammer Penalty Race HS138/10 km 26:54.4 min 1. - -
41. 15 grudnia 2012   Ramsau Gundersen HS98/10 km 22:53.6 min 1. - -
42. 6 stycznia 2013   Schonach Gundersen HS106/10 km 26:00.0 min 3. +4.9 s   Jason Lamy Chappuis
43. 19 stycznia 2013   Seefeld Gundersen HS109/10 km 25:59.1 min 2. +20.4 s   Eric Frenzel
44. 21 grudnia 2013   Schonach Gundersen HS106/10 km 24:58.5 min 1. - -
45. 17 stycznia 2014   Seefeld Gundersen HS109/5 km 12:37.4 min 2. +8.4 s   Eric Frenzel
46. 18 stycznia 2014   Seefeld Gundersen HS109/10 km 24:49.9 min 3. +27.6 s   Eric Frenzel
47. 19 stycznia 2014   Seefeld Gundersen HS109/15 km 38:26.2 min 3. +29.1 s   Eric Frenzel
48. 6 marca 2014   Trondheim Gundersen HS140/10 km 25:29.0 min 3. +10.2 s   Johannes Rydzek
49. 8 marca 2014   Oslo Gundersen HS134/10 km 25:40.6 min 2. +0.6 s   Johannes Rydzek
50. 10 stycznia 2015   Chaux-Neuve Gundersen HS118/10 km 27:31.9 min 3. +8,3 s   Eric Frenzel
51. 11 stycznia 2015   Chaux-Neuve Gundersen HS118/10 km 28:46.8 min 1. - -
52. 12 marca 2015   Trondheim Gundersen HS140/10 km 24:22.9 min 1. - -
53. 19 grudnia 2015   Ramsau Gundersen HS118/10 km 22:17,3 min 1. - -
54. 13 stycznia 2017   Val di Fiemme Gundersen HS134/10 km 29:19.4 min 3. +25.9 s   Eric Frenzel

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata edytuj

Sezon 2003/2004
                                          punkty
19 23 5 -[16] 11 12 18 1 13 4 6 18 14 22 11 -[16] 6 6 15 5 18 552
Sezon 2004/2005
                                      punkty
16 30 15 14 -[16] 11 8 11 4 20 -[16] 5 3 16 - 4 7 1 2 577
Sezon 2005/2006
                                          punkty
5 5 11 15 3 1 3 7 3 14 15 - - 2 5 1 5 5 2 4 7 961
Sezon 2006/2007
                                      punkty
4 -[16] 1 4 9 1 12 8 5 3 -[16] -[16] -[16] 4 3 6 25 -[16] 6 684
Sezon 2007/2008
                                                punkty
15 10 11 19 8 5 1 3 4 - - 16 20 2 4 -[16] 9 -[16] -[16] 23 9 -[16] 6 6 667
Sezon 2008/2009
                                                  punkty
25 4 1 6 -[16] -[16] 16 6 1 5 11 7 1 5 1 1 3 9 1 2 4 4 1 3 13 1350
Sezon 2009/2010
                                      punkty
26 28 11 9 3 15 2 - - 2 5 1 1 - - - 1 5 3 747
Sezon 2010/2011
                          punkty
- 26 26 10 17 32 9 2 1 15 14 - - 293
Sezon 2011/2012
                                              punkty
6 11 12 4 16 14 19 21 2 18 5 dns 9 25 dq 14 - - 23 21 6 11 5 509
Sezon 2012/2013
                                      punkty
1 1 18 -[16] -[16] 1 21 3 26 2 6 12 9 - - - - 20 12 592
Sezon 2013/2014
                                  punkty
- 7 q 19 1 12 - - 5 2 3 3 - - 3 2 10 571
Sezon 2014/2015
                                  punkty
- 4 6 dns 19 3 1 5 12 15 - - 7 5 15 1 10 553
Sezon 2015/2016
                                      punkty
9 21 1 23 15 8 dq - - 23 11 30 15 15 23 10 13 13 12 356
Sezon 2016/2017
                                              punkty
- - q 41 - - 22 29 3 - 10 7 dns - - - - - - 8 7 dns 11 225
Sezon 2017/2018
                                            punkty
21 23 14 32 6 12 11 dns - 29 dns - 14 dns 38 33 21 28 - - 29 26 161
Sezon 2018/2019
                                          punkty
7 33 22 18 - - 12 29 - - - - - 33 27 dns 26 - 42 - - 91
Legenda
1 2 3 4–10 11–30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się DNF – zawodnik nie ukończył biegu
DNS – zawodnik nie wystartował do biegu

Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Miejsca na podium chronologicznie edytuj

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 13 grudnia 2002   Steamboat Springs Sprint K114/7,5 km ? 2. +3.5 s   Kenneth Braaten
2. 15 grudnia 2002   Steamboat Springs Gundersen K114/15 km ? 3. +37.9 s   Kenneth Braaten
3. 20 grudnia 2002   Park City Gundersen K90/15 km ? 3. +2:47.6 min   Bernhard Gruber
4. 11 marca 2003   Trondheim Sprint K120/7,5 km ? 1. - -
5. 15 marca 2003   Stryn Gundersen K90/15 km ? 3. +25.5 s   Matthias Mehringer

Letnie Grand Prix edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Miejsca na podium chronologicznie edytuj

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 20 sierpnia 2006   Bischofshofen Start masowy HS140/10 km 22:33.8 min 3. +39.3 s   Felix Gottwald
2. 7 sierpnia 2010   Oberstdorf Gundersen HS137/10 km 26:15.3 min 3. +50.4 s   Eric Frenzel
3. 13 sierpnia 2010   Oberwiesenthal Gundersen HS106/10 km 28:30.0 min 1. - -
4. 14 sierpnia 2010   Oberwiesenthal Gundersen HS106/10 km 26:05.3 min 1. - -
5. 30 września 2017   Planica Gundersen HS139/10 km 24:21.3 min 1. - -
6. 1 października 2017   Planica Gundersen HS139/10 km 23:42.2 min 1. - -

Przypisy edytuj

  1. ↑ Jarl Riiber sprints to second home victory. fis-ski.com, 2019-03-09. [dostęp 2019-03-17]. (ang.).
  2. ↑ Skład drużyny: Magnus Moan, Petter Tande, Jan Schmid, Espen Rian
  3. ↑ Skład drużyny: Magnus Moan, Magnus Krog, Jørgen Gråbak, Håvard Klemetsen
  4. ↑ Skład drużyny: Petter Tande, Håvard Klemetsen, Magnus Moan, Kristian Hammer
  5. ↑ Skład drużyny: Håvard Klemetsen, Espen Rian, Petter Tande, Magnus Moan
  6. ↑ Skład drużyny: Mikko Kokslien, Petter Tande, Jan Schmid, Magnus Moan
  7. ↑ Skład drużyny: Jan Schmid, Magnus Moan, Mikko Kokslien, Håvard Klemetsen
  8. ↑ Skład drużyny: Mikko Kokslien, Håvard Klemetsen, Jan Schmid, Magnus Moan
  9. ↑ Skład drużyny: Jørgen Gråbak, Håvard Klemetsen, Magnus Krog, Magnus Moan
  10. ↑ Skład drużyny: Magnus Moan, Mikko Kokslien
  11. ↑ Skład drużyny: Magnus Moan, Mikko Kokslien, Jørgen Gråbak, Håvard Klemetsen
  12. ↑ Skład drużyny: Magnus Moan, Mikko Kokslien, Magnus Krog, Jørgen Gråbak
  13. ↑ Skład drużyny: Magnus Moan, Magnus Krog
  14. ↑ Skład drużyny: Jo-Wesche Fossheim, Magnus Moan, Mathias Østvik, Petter Tande
  15. ↑ Skład drużyny: Magnus Moan, Petter Tande, Jon-Richard Rundsveen, Mikko Kokslien
  16. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Konkurs odwołany
  17. ↑ Zgodnie z regulaminem LGP 2017 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.
  18. ↑ Zgodnie z regulaminem LGP 2018 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Magnus_Moan&oldid=71620982”