Dehydrogenaza sarkozynowa

Dehydrogenaza sarkozynowa, FPIV (EC 1.5.8.3) – mitochondrialny enzym katalizujący reakcję chemiczną[1]:

sarkozyna + akceptor + H
2
O
glicyna + aldehyd mrówkowy + zredukowany akceptor

Kofaktorem dehydrogenazy sarkozynowej jest FAD. Enzym ten poprzez białko flawinowe transportujące elektrony łączy się z łańcuchem oddechowym[2].

Stała Michaelisa (Km) tej dehydrogenazy wynosi 0,5 mM przy szybkości maksymalnej (Vmax) wynoszącej 16 mmol/h/mg białka[3]. Inhibitorem enzymu jest kwas metoksyoctowy (Ki = 0,26 mM)[4].

Mutacje genu dehydrogenazy sarkozynowej objawiają się w formie łagodnego fenotypu jako autosomalna recesywna choroba genetyczna o nazwie sarkozynemia, która manifestuje się bardzo wysokim stężeniem sarkozyny w krwi i moczu nie powodując innych problemów dla organizmu[5][6].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. D.J. Steenkamp, M. Husain, The effect of tetrahydrofolate on the reduction of electron transfer flavoprotein by sarcosine and dimethylglycine dehydrogenases, „The Biochemical Journal”, 203 (3), 1982, s. 707–715, PMID6180732, PMCIDPMC1158287.
  2. David Leys, Jaswir Basran, Nigel S. Scrutton, Channelling and formation of ‘active’ formaldehyde in dimethylglycine oxidase, „The EMBO journal”, 22 (16), 2003, s. 4038–4048, DOI10.1093/emboj/cdg395, PMID12912903, PMCIDPMC175785.
  3. M. Sato, N. Ohishi, K. Yagi, Identification of a covalently bound flavoprotein in rat liver mitochondria with sarcosine dehydrogenase, „Biochemical and Biophysical Research Communications”, 87 (3), 1979, s. 706–711, PMID1 454421 1.
  4. D.H. Porter, R.J. Cook, C. Wagner, Enzymatic properties of dimethylglycine dehydrogenase and sarcosine dehydrogenase from rat liver, „Archives of Biochemistry and Biophysics”, 243 (2), 1985, s. 396–407, PMID2417560.
  5. A.L. Brunialti i inni, The mouse mutation sarcosinemia (sar) maps to chromosome 2 in a region homologous to human 9q33-q34, „Genomics”, 36 (1), 1996, s. 182–184, DOI10.1006/geno.1996.0442, PMID8812433.
  6. Shing-Yan Lee i inni, A report of two families with sarcosinaemia in Hong Kong and revisiting the pathogenetic potential of hypersarcosinaemia, „Annals of the Academy of Medicine, Singapore”, 35 (8), 2006, s. 582–584, PMID17006587.

Linki zewnętrzne edytuj