Wikipedia

Ed Podivinsky

kanadyjski narciarz alpejczyk

Edward Charles „Ed” Podivinsky (ur. 8 marca 1970 w Toronto) – kanadyjski narciarz alpejski, brązowy medalista olimpijski i mistrz świata juniorów.

Ed Podivinsky
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 marca 1970
Toronto

Klub

Snow Valley Ski Club

Wzrost

184 cm

Pierwsze punkty w PŚ

8.03 1991, Aspen (14. miejsce – zjazd)

Pierwsze podium w PŚ

6.04 1994, Saalbach
(1. miejsce – zjazd)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Kanada
Igrzyska olimpijskie
brąz Lillehammer 1994 Zjazd
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Aleyska 1989 Zjazd
Zakończenie kariery: 2002 r.

Kariera edytuj

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Ed Podivinsky pojawił się w 1987 roku, podczas mistrzostw świata juniorów w Sälen. Zajął tam 19. miejsce w slalomie i 49. miejsce w slalomie gigancie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Madonna di Campiglio jego najlepszym wynikiem było ósme miejsce w zjeździe. Najlepszy wynik w tej kategorii wiekowej osiągnął jednak na mistrzostwach świata juniorów w Aleyska w 1989 roku, gdzie zdobył złoty medal w biegu zjazdowym.

Pierwsze punkty w zawodach Pucharu Świata wywalczył 8 marca 1991 roku w Aspen, zajmując czternaste miejsce w zjeździe. W sezonie 1990/1991 punktował jeszcze jeden raz, zajmując jedenaste miejsce w tej samej konkurencji 16 marca 1991 roku w Lake Louise (Alberta). Dało mu to w efekcie 74. miejsce w klasyfikacji generalnej. Na podium zawodów tego cyklu pierwszy raz znalazł się 6 stycznia 1994 roku w Saalbach-Hinterglemm, gdzie wygrał bieg zjazdowy. W kolejnych sezonach Kanadyjczyk łącznie jeszcze pięciokrotnie stawał na podium, za każdym razem na trzecim miejscu: 29 grudnia 1995 roku w Bormio, 2 marca 1997 roku w Kvitfjell, 17 grudnia 1999 roku w Val Gardena i 15 stycznia 2000 roku w Wengen w zjeździe oraz 25 stycznia 1998 roku w Kitzbühel w kombinacji. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1993/1994, kiedy to zajął 23. miejsce w klasyfikacji generalnej i siódme w klasyfikacji zjazdu. Był też między innymi piąty w klasyfikacji kombinacji w sezonie 1997/1998.

W 1991 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Saalbach-Hinterglemm, gdzie zajął dziewiąte miejsce w kombinacji. Nie wziął jednak udziału w rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Albertville, bowiem na kilka dni przed imprezą odniósł kontuzję w Val d’Isère, zrywając więzadła w prawym kolanie[1]. Podczas mistrzostw świata w Morioce w 1993 roku zajął 26. miejsce w zjeździe. Największy sukces w karierze osiągnął na igrzyskach olimpijskich w Lillehammer w 1994 roku, gdzie bieg zjazdowy ukończył na trzecim miejscu. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Tommy Moe z USA oraz Norweg Kjetil André Aamodt. Startował tam także w supergigancie i kombinacji, jednak nie ukończył obu zawodów. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w nagano był piąty w swej koronnej konkurencji. W międzyczasie był też dwunasty na mistrzostwach świata w Sierra Nevada w 1996 roku i dziesiąty na rozgrywanych rok później mistrzostwach w Sestiere. Z powodu kolejnej kontuzji kolana stracił większość sezonu 1998/1999 i szansę na występ podczas MŚ w Vail w 1999 roku[2]. Brał za to udział w mistrzostwach świata w Sankt Anton, gdzie rywalizację w zjeździe ukończył na 16. pozycji. Ostatnią dużą imprezą w jego karierze były igrzyska olimpijskie w Salt Lake City w 2002 roku, gdzie zajął 24. miejsce w zjeździe, a supergiganta i kombinacji nie ukończył. W marcu 2002 roku zakończył karierę.

Pięciokrotnie zdobywał mistrzostwo Kanady: w zjeździe w latach 1991, 1995 i 1996 oraz w kombinacji w patach 1990 i 1991. Obecnie jest wiceprezydentem Royal Bank of Canada.

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie   edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
3.  13 lutego 1994   Lillehammer Zjazd 1:45,75 min +0,12 s   Tommy Moe
DNF 15 lutego 1994   Lillehammer Kombinacja 3:17,53 min -   Lasse Kjus
DNF 17 lutego 1994   Lillehammer Supergigant 1:32,53 min -   Markus Wasmeier
DNF 12 lutego 1998   Nagano Kombinacja 3:08,06 min –   Mario Reiter
5. 13 lutego 1998   Nagano Zjazd 1:50,11 min +0,60 s   Jean-Luc Crétier
DSQ 16 lutego 1998   Nagano Supergigant 1:34,82 min -   Hermann Maier
24. 10 lutego 2002   Salt Lake City Zjazd 1:39,13 min +2,56 s   Fritz Strobl
DNF 13 lutego 2002   Salt Lake City Kombinacja 3:17,56 min –   Kjetil André Aamodt
DNF 16 lutego 2002   Salt Lake City Supergigant 1:21,58 min –   Kjetil André Aamodt

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
9. 30 stycznia 1991   Saalbach Kombinacja 16,28 pkt ?   Stephan Eberharter
26. 11 lutego 1993   Morioka Zjazd 1:32,06 min +2,44 s   Urs Lehmann
33. 13 lutego 1996   Sierra Nevada Supergigant 1:21,80 min +2,73 s   Atle Skårdal
12. 17 lutego 1996   Sierra Nevada Zjazd 2:00,17 min +1,94 s   Patrick Ortlieb
DNF 19 lutego 1996   Sierra Nevada Kombinacja 3:31,95 min -   Marc Girardelli
34. 3 lutego 1997   Sestriere Supergigant 1:29,68 min +2,94 s   Atle Skårdal
DNF 6 lutego 1997   Sestriere Kombinacja 3:10,40 min -   Kjetil André Aamodt
10. 8 lutego 1997   Sestriere Zjazd 1:51,11 min +1,30 s   Bruno Kernen
DNS 31 stycznia 2001   Sankt Anton Supergigant 1:21,46 min -   Daron Rahlves
DNF 5 lutego 2001   Sankt Anton Kombinacja 2:58,25 min –   Kjetil André Aamodt
16. 7 lutego 2001   Sankt Anton Zjazd 1:38,74 min +2,64 s   Hannes Trinkl

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
19. 21 marca 1987   Sälen Slalom 1:50,95 min +7,49 s   Roger Pramotton
49. 22 marca 1987   Sälen Gigant 2:31,70 min +1,50 s   Thomas Wolf
8. 27 stycznia 1988   Madonna di Campiglio Zjazd 1:33,15 min +0,88 s   Kaspar Gilgenrainer
23. 28 stycznia 1988   Madonna di Campiglio Supergigant 1:35,26 min +2,66 s   Jeremy Nobis
42. 29 stycznia 1988   Madonna di Campiglio Gigant 2:05,55 min +3,48 s   Gregor Grilc
1.  5 kwietnia 1989   Aleyska Zjazd 1:28,93 min - -

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Zwycięstwa w zawodach edytuj

  1.   Saalbach-Hinterglemm – 6 stycznia 1994 (zjazd)

Pozostałe miejsca na podium edytuj

  1.   Bormio – 29 grudnia 1995 (zjazd) – 3. miejsce
  2.   Kvitfjell – 2 marca 1997 (zjazd) – 3. miejsce
  3.   Kitzbühel – 25 stycznia 1998 (kombinacja) – 3. miejsce
  4.   Val Gardena – 17 grudnia 1999 (zjazd) – 3. miejsce
  5.   Wengen – 15 stycznia 2000 (zjazd) – 3. miejsce

Bibliografia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ THE OLYMPICS: WINTER GAMES AT ALBERTVILLE: Kitt Tries to Go Up the Ladder in Downhill (ang.)
  2. ↑ Non-Europeans Have Some Success Too (ang.)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ed_Podivinsky&oldid=70323695”