Elephant Island

wyspa w Antarktyce

Elephant Island[1] (hiszp. Isla Elefante, ros. Остров Мордвинова = ostrow Mordwinowa[1]) – pokryta lodem, górzysta wyspa w archipelagu Szetlandów Południowych, leżąca pomiędzy Wyspą Króla Jerzego a Clarence Island.

Elephant Island
Ilustracja
Zdjęcie satelitarne wyspy, NASA Earth Observatory (2020)
Kontynent

Antarktyda

Akwen

Ocean Południowy

Powierzchnia

557,9 km²

Najwyższy punkt

975 m n.p.m.

Populacja 
• liczba ludności


0

Położenie na mapie Szetlandów Południowych
Mapa konturowa Szetlandów Południowych, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Elephant Island”
Położenie na mapie Antarktyki
Mapa konturowa Antarktyki, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Elephant Island”
Ziemia61°08′S 55°07′W/-61,133333 -55,116667
Mapa wyspy
Pingwiny maskowe i kotiki antarktyczne na Elephant Island (2011)

Nazwa edytuj

Wyspa początkowo nazwana była Sea Elephant Island w nawiązaniu do dużej liczby występujących tu słoni morskich[2]. Fabian Bellingshausen (1778–1852) nazwał ją na cześć admirała Siemiona Iwanowicza Mordwinowa[2].

Geografia edytuj

Elephant Island leży pomiędzy Wyspą Króla Jerzego a Clarence Island w archipelagu Szetlandów Południowych[2], ok. 153 km na północny wschód od Wyspy Króla Jerzego[3]. Jej powierzchnia wynosi 557,9 km²[4]. Zbudowana z przeobrażonych skał osadowych[3]. Jej najwyższym wzniesieniem jest Mount Pendragon (975 m)[5]. W większości pokryta śniegiem lub lodem, charakteryzuje się obecnością urwistych klifów i wąskich plaż[3]. Jest niezamieszkana[4].

Na wyspie występują grzyby z rodzaju Xanthoria, Buellia, Caloplaca i Usnea[6].

Na obszarze wyspy wytyczono 5 ostoi ptaków IBA:

  • Point W of Walker Point – z uwagi na obecność kolonii pingwinów maskowych[7]
  • Saddleback Point – z uwagi na obecność kolonii pingwinów maskowych[8]
  • Mount Elder – z uwagi na obecność kolonii pingwinów maskowych[9]
  • Stinker Point – z uwagi na obecność kolonii pingwinów maskowych, białobrewych i złotoczubych oraz petrelców olbrzymich[10]
  • Point W of Cape Lookout – z uwagi na obecność kolonii pingwinów maskowych[3]

Na wyspie występują słonie morskie i kotiki antarktyczne[7]. Gniazdują tu petrele śnieżne i wydrzyki brunatne[3]. Zaobserwowano tu także petrele antarktyczne, warcabniki, petrele niebieskie, oceanniki żółtopłetwe i czarnobrzuche, albatrosy czarnobrewe, szarogłowe i ciemnogłowe, mewy południowe i pochwodzioby żółtodziobe[3].

W wodach wokół wyspy spotkać można humbaki i finwale[6].

Historia edytuj

 
Shackleton wypływający do Georgii Południowej po pomoc (24 kwietnia 1916)
 
Popiersie kapitana Luisa Pardo w Point Wild (2020)

Wyspa została odkryta w styczniu lub lutym 1820 roku przez Edwarda Bransfielda (ok. 1785–1852), który pobieżnie zmapował jej północne wybrzeże[2]. W latach 1820–1821 została zmapowana przez Roberta Fildesa[2].

Po zniszczeniu statku „Endurance” przez lody Morza Weddella, w 1916 roku Ernest Shackleton (1874–1922) wraz z załogą wylądował na Elephant Island[11][12]. Shackleton wraz z częścią towarzyszy udał się po pomoc na Georgię Południową oddaloną o 1253 km, skąd zorganizował misję ratunkową po pozostałych[12]. Podczas przymusowego pobytu na wyspie, jeden z członków załogi, fizyk Reginald James napisał piosenkę[13]:

My name is Frankie Wild-o.
Me hut's on Elephant Isle.
The wall's without a single brick
And the roof's without a tile.
Nevertheless I must confess,
By many and many a mile,
It's the most palatial dwelling place
You'll find on Elephant Isle.
It's the most palatial dwelling place
You'll find on Elephant Isle.

Na wyspie, w Point Wild, znajduje się popiersie kapitana Luisa Pardo, monolit i tablice upamiętniające uratowanie rozbitków ze statku „Endurance” przez chilijski kuter „Yelcho”[14]. Obiekty te zostały wpisane na listę historycznych miejsc i pomników Antarktyki (nr 53)[6]. Na listę historycznych miejsc i pomników Antarktyki wpisana jest również zatoczka na południowo-zachodnim brzegu wyspy (nr 74), w której spoczywa wrak dużego żaglowca – najprawdopodobniej jest to statek Charles’a Shearera, który zaginął pod koniec XIX w.[15]

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj