Fokker D.IIniemiecki samolot myśliwski z okresu I wojny światowej, zaprojektowany w 1916 w wytwórni Fokker Aeroplanbau w Schwerinie.

Fokker D.II
Ilustracja
Fokker D.II
Dane podstawowe
Państwo

 Cesarstwo Niemieckie

Producent

Fokker Aeroplanbau

Typ

Samolot myśliwski

Konstrukcja

dwupłat o konstrukcji mieszanej, podwozie klasyczne – stałe

Załoga

1 (pilot)

Historia
Data oblotu

1916

Lata produkcji

1916

Liczba egz.

132

Dane techniczne
Napęd

1 9-cylindrowy silnik rotacyjny Oberursel U.I

Moc

100 KM (75 kW)

Wymiary
Rozpiętość

8,75 m

Długość

6,4 m

Wysokość

2,55 m

Powierzchnia nośna

18 m²

Masa
Własna

384 kg

Startowa

576 kg

Osiągi
Prędkość maks.

150 km/h

Prędkość wznoszenia

1000 m w 4 min

Długotrwałość lotu

1,5 h

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 karabin maszynowy lMG 08 7,92 mm – stały, w górnej części kadłuba
Użytkownicy
 Cesarstwo Niemieckie
Rzuty
Rzuty samolotu

Historia edytuj

Fokker D.II został zaprojektowany w odpowiedzi na nowe myśliwce państw ententy, przede wszystkim Nieuport 11, które były lepsze od używanych wcześniej jednopłatowców Fokker E.I - E.IV. Jego prototyp był oznaczony Fokker M17z.

Konstrukcja samolotu wywodziła się z jednopłatowców serii E. Analogiczna do nich były przede wszystkim konstrukcja kadłuba - stalowej kratownicy obciągniętej płótnem, o pionowych bokach i klinowato schodzących się w stronę ogona płaszczyznach górnej i dolnej, a także kształt osłony silnika rotacyjnego oraz kształt usterzenia płytowego. Konstrukcja była podobna do równoległej linii dwupłatowców z silnikiem rzędowym - Fokker D.I, lecz D.II był mniejszy i lżejszy, a przez to dysponował nieco lepszą manewrowością. Podobnie jak w D.I i jednopłatowcach, skrzydła nie miały lotek, lecz skręcane elastyczne końcówki.

Samolotów tych zbudowano 132[1] (spotykane też są inne liczby). Dalszym rozwinięciem D.II był Fokker D.III, z mocniejszym silnikiem.

Użycie w lotnictwie edytuj

Fokker D.II wszedł do służby w lotnictwie niemieckim w 1916 roku. Początkowo wchodził w skład mieszanych oddziałów lotniczych (Fl. Abt.), zastępując jednopłatowce Fokkera w roli samolotów eskortujących samoloty rozpoznawcze. Od lata 1916 roku Fokkery D.II zaczęły wchodzić w skład nowo tworzonych eskadr myśliwskich (Jasta).

Fokker D.II uważany był za mało udany samolot. Z uwagi na umiarkowane osiągi, przede wszystkim prędkość poziomą i wznoszenie, zbudowano ich stosunkowo niewielką ilość, a w jednostkach bojowych zostały szybko zastąpione przez Fokkery D.III oraz lepsze myśliwce Halberstadt D.II i Albatros D.I i ich wersje.

Opis konstrukcji edytuj

Samolot Fokker D.II był jednomiejscowym samolotem myśliwskim, dwupłatem o konstrukcji mieszanej, przeważnie drewnianej. Kadłub spawany z rur stalowych, usztywnianych drutami. Skrzydła dwudźwigarowe, bez wzniosu, o równej rozpiętości i kształcie trapezowym. Komora płatów z dwoma parami rozpórek po każdej ze stron, usztywniona drutami, górny płat nieco wysunięty do przodu. Skrzydła bez lotek, ze skręcanymi elastycznymi końcówkami. Usterzenie płytowe, bez stateczników - ster kierunku w kształcie przecinka, stery wysokości o kształcie trapezowym. Podwozie klasyczne – stałe, z płozą ogonową. Podwozie główne ze wspólną osią, charakterystycznie wysunięte do przodu.

Napęd – 1 9-cylindrowy silnik rotacyjny Oberursel U.I, o mocy 100 KM (75 kW), w podkowiastej osłonie, otwartej od dołu. Śmigło dwułopatowe, drewniane.

Uzbrojenie:

Przypisy edytuj

  1. Walerij Obuchowicz, Andriej Nikiforow: Samoliety Pierwoj Mirowoj Wojny (Самолеты первой мировой войны), Harwest: 2003, ISBN 985-13-1701-2, s. 132 (ros.).
  2. Harry Woodman, Spandau guns, seria Windsock Mini Datafile nr 10, Berkhamsted: Albatros Publications, 1997, s. 3.

Bibliografia edytuj

  • Peter Gray, Owen Thetford: German aircraft of the First World War, New York: 1970, s. 91-94.

Linki zewnętrzne edytuj