Gaetano Guadagni
Gaetano Guadagni (ur. około 1725 w Lodi lub Vicenzy, zm. w listopadzie 1792 w Padwie[1][2]) – włoski śpiewak operowy, kastrat. Początkowo występował jako kontralt, następnie sopran[1][2].
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Życiorys edytuj
W 1746 roku był śpiewakiem w bazylice św. Antoniego w Padwie, w tym samym roku debiutował w Teatro San Moise w Wenecji[1][2]. W latach 1748–1749 przebywał wraz z włoską trupą operową na występach w Londynie, gdzie pozostał do 1753 roku[1]. Zachwycony jego głosem Georg Friedrich Händel specjalnie dla niego przerobił wiele arii skomponowanych pierwotnie na sopran lub bas, partie w oratoriach Mesjasz i Samson, a także napisał dla niego rolę Didymusa w oratorium Teodora (1750)[1][2]. Podczas opracowywania nowych ról asystował mu Charles Burney, który w swoich zapiskach przekazał wiele informacji biograficznych o śpiewaku[1]. W Londynie Guadagni pobierał lekcje gry aktorskiej u Davida Garricka[1], w 1753 roku wyjechał do Lizbony, gdzie doskonalił swój warsztat wokalny u Gioacchino Contiego[1][2]. W 1754 roku śpiewał w Concert Spirituel w Paryżu[1][2], wystąpił także w Wersalu[2]. W 1755 roku ponownie występował w Londynie[1][2], w latach 1757–1758 z kolei przebywał w Wenecji[1].
W 1762 roku w Wiedniu wziął udział w prawykonaniu Orfeusza i Eurydyki Christopha Willibalda Glucka[1][2]. W kolejnych latach brał udział w premierach oper Ifigenia in Tauride Tommaso Traetty (1763) i Telemaco, ossia L’isola di Circe Glucka (1765)[1]. Należał do jednych z pierwszych śpiewaków, którzy dbali o zachowanie ciągłości akcji dramatycznej, nie przerywając swoich występów dla bisów i braw[1]. Swoimi występami uświetniał uroczystości dworskie, wspólnie z Ch.W. Gluckiem i C.D. von Dittersdorfem brał udział w koronacji Józefa II we Frankfurcie nad Menem w 1764 roku[1][2]. W kolejnych latach przebywał w Innsbrucku (1765) Wenecji (1767–1769) i Londynie (1770)[1][2]. Po powrocie do Włoch śpiewał w Weronie i Wenecji, gdzie w 1772 roku otrzymał tytuł Cavaliere di San Marco[1][2]. W latach 1773–1775 przebywał w Monachium, zaś w 1776 roku w Berlinie i na dworze króla Fryderyka Wielkiego w Poczdamie[1][2]. Po 1777 roku osiadł w Padwie[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 497. ISBN 83-224-0344-5.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1384. ISBN 0-02-865527-3.