Huta (województwo dolnośląskie)
Huta (niem. Hüttenguth) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Bystrzyca Kłodzka.
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
750-810[2] m n.p.m. |
| Strefa numeracyjna |
74 |
| Kod pocztowy |
57-516[3] |
| Tablice rejestracyjne |
DKL |
| SIMC |
0851703 |
Położenie na mapie gminy Bystrzyca Kłodzka  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego  | |
 50°19′39″N 16°32′51″E/50,327500 16,547500[1]
| |
Położenie edytuj
Huta to mała wieś leżąca na północno-wschodniej krawędzi wierzchowiny Gór Bystrzyckich, w górnej części doliny potoku Szczawina, na wysokości około 750–810 m n.p.m.[2]
Podział administracyjny edytuj
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa wałbrzyskiego.
Historia edytuj
Od połowy XV wieku w miejscu wsi działała huta szkła, ale pierwsza wzmianka o miejscowości Huta pochodzi z 1571 roku, kiedy to stała się ona własnością rodziny Peschke[4]. W XVII wieku wieś została włączona do dóbr gorzanowskich należących do rodziny von Herberstein[4]. W latach 1660–1684 wieś wyludniła się z powodu rozruchów chłopskich, 1789 została ponownie zasiedlona przez właścicieli[4]. Z tego okresu pochodzi obecny układ architektoniczny miejscowości, unikatowy w tym rejonie: 22 domy stoją w równych odstępach po jednej stronie strumienia, po drugiej stronie jest tylko szkoła i leśniczówka[4]. W pobliżu wsi z rozkazu Fryderyka Wilhelma II w latach 1790–1795 wzniesiono Fort Wilhelma[2]. W XIX wieku Hutę przyłączono do Wójtowic, potem stała się kolonią Szczawiny, po II wojnie światowej przez pewien czas była przyłączona do Starej Łomnicy[4].
Szlaki turystyczne edytuj
Przez Hutę przechodzą dwa szlaki turystyczne[5]:
Gorzanów – Stara Łomnica – Huta – Młoty – Spalona – Schronisko PTTK „Jagodna” – Bystrzyca Kłodzka,
droga Szklary-Samborowice – Jagielno – Przeworno – Gromnik – Biały Kościół – Żelowice – Ostra Góra – Niemcza – Gilów – Piława Dolna – Góra Parkowa – Bielawa – Kalenica – Nowa Ruda – Sarny – Tłumaczów – Radków – Skalne Wrota – Pasterka – Karłów – Lisia Przełęcz – Białe Skały – Skalne Grzyby – Batorówek – Batorów – Skała Józefa – Duszniki-Zdrój – Schronisko PTTK „Pod Muflonem” – Szczytna – Zamek Leśna – Polanica-Zdrój – Przełęcz Sokołowska – Łomnicka Równia – Huta – Zalesie – Stara Bystrzyca – Bystrzyca Kłodzka – Pławnica – Szklary – Igliczna – Międzygórze – Jawor – Przełęcz Puchacza.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 42003
- ↑ a b c Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 14: Góry Bystrzyckie i Orlickie. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, s. 94, 95. ISBN 83-7005-340-8.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 359 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b c d e Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2010, s. 333. ISBN 978-83-89188-95-3.
- ↑ Mapa szlaków turystycznych. [dostęp 2018-03-17].
Bibliografia edytuj
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 14: Góry Bystrzyckie i Orlickie. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, ISBN 83-7005-340-8.
- Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak, Iwona Chomiak, Ziemia Kłodzka, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2010, ISBN 978-83-89188-95-3, OCLC 751422625.