Irena Kęsa
Irena Kęsa (ur. po 1949[a]) – polska taterniczka oraz alpinistka.
| Data urodzenia |
po 1949 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | |
| Alma Mater |
Życiorys edytuj
Ukończyła Wyższą Szkołę Wychowania Fizycznego w Katowicach. W latach aktywności wspinaczkowej należała do Akademickiego Klubu Alpinistycznego w Katowicach. Wspinanie rozpoczęła w 1973, na swoim koncie posiadała szereg trudnych dróg w Tatrach oraz Alpach, między innymi przejście zachodniej ściany Aiguille de Blaitière (1976) i drogi Cassina na Torre Trieste w Dolomitach (1978). W dniach 7–10 marca 1978 była członkinią polskiej wyprawy (wraz z Anną Czerwińską, Krystyną Palmowską i Wandą Rutkiewicz), który jako pierwszy kobiecy zespół pokonał zimą północną ścianę Matterhornu[1]. Pod koniec wspinaczki doznała poważnych odmrożeń, czego skutkiem była konieczność przeprowadzenia akcji ratunkowej z użyciem śmigłowca. Odmrożenia były tak poważne, że groziła jej amputacja palców u stóp; jednak uniknęła tego po trzytygodniowym pobycie w szpitalach w Visp oraz Innsbrucku. Po powrocie do pełni zdrowia uprawiała wspinaczkę skalną.
Uwagi edytuj
- ↑ Dokładna data urodzenia jest nieznana. W książce „Dwa razy Matterhorn”, str. 40 (Sport i Turystyka, Warszawa 1980) podana jest następująca informacja: Irena Kęsa, najmłodsza z nas, świetna w skale (...). Studiuje (...) na AWF. Jeśli zatem trzy pozostałe uczestniczki były urodzone w latach 1943 (Wanda Rutkiewicz), 1948 (Krystyna Palmowska) i 1949 (Anna Czerwińska), przyjęto, że Irena Kęsa urodziła się po roku 1949.
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Anna Czerwińska, Krystyna Palmowska, Dwa razy Matterhorn, „Sport i Turystyka”, Warszawa 1980, ISBN 83-217-2283-0