Józef Buziński
Józef Adam Buziński (ur. 13 lipca 1923 w Suchedniowie, zm. 20 września 1987 w Bielsku-Białej) – polski działacz partyjny i państwowy, poseł na Sejm PRL VI, VII i VIII kadencji.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
13 lipca 1923 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 września 1987 |
| Poseł na Sejm PRL VI, VII i VIII kadencji | |
| Okres |
od 1972 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys edytuj
Syn Józefa i Zofii. Od 1945 należał do Polskiej Partii Robotniczej (był tam instruktorem w Wydziale Rolnym Komitetu Wojewódzkiego w Katowicach), a następnie (od 1948) do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (początkowo był zastępcą kierownika Wydziału Rolnego KW w Katowicach). W latach 1955–1956 był sekretarzem Zarządu Głównego Związku Młodzieży Polskiej. Od września 1950 do lipca 1952 był słuchaczem Dwuletniej Szkoły Partyjnej przy KC PZPR w Warszawie, gdzie uzyskał średnie wykształcenie. W latach 1957–1971 pełnił funkcję przewodniczącego prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Opolu, a od 1966 zastępcy członka Komitetu Centralnego PZPR. W KW PZPR w Opolu pełnił m.in. funkcje kierownika Wydziału Rolnego i sekretarza rolnego (od lipca 1952 do października 1953 – następnie, do maja 1955, pełnił tę funkcję w Komitecie Wojewódzkim w Lublinie). Od 1 lipca 1971 do 31 maja 1975 był I sekretarzem KW PZPR w Olsztynie, a od 1 czerwca 1975 do 28 lutego 1981 w Bielsku-Białej (jednocześnie kierował Wojewódzką Radą Narodową w drugim z miast[1]). Był także członkiem Komitetu Centralnego PZPR, ze składu którego został odwołany na X Plenum, 30 kwietnia 1981[2].
Przyczynił się do powstania klubu piłkarskiego Stomil Olsztyn i budowy Hali Okrąglak w Opolu. Założyciel koła łowieckiego w Opolu w 1960[3] (działaczem łowieckim był także jego syn Włodzimierz Buziński (zm. 2016)[4]). W 1976 został likwidatorem „Głosu Ziemi Cieszyńskiej”.
W sierpniu 1981 był zwolennikiem siłowych rozwiązań toczącego się sporu między „Solidarnością” a władzami PRL[5]. Jednym z postulatów strajkujących robotników Podbeskidzia było usunięcie Józefa Buzińskiego z zajmowanych funkcji podczas strajków w lutym 1981[6].
Wybrany na posła w 1972 w okręgu Olsztyn, a w 1976 i 1980 w okręgu Bielsko-Biała. W VI kadencji zasiadał w Komisji Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego, w VII i VIII w Komisji Prac Ustawodawczych. 30 lipca 1981, na fali krytyki, wraz z niektórymi innymi posłami zrzekł się mandatu poselskiego[7].
Pracę i działalność Józefa Buzińskiego pozytywnie oceniał rezydent GRU w Polsce Jurij Czetwiernikow[8][9].
Zmarł 20 września 1987 w Bielsku-Białej. Pochowany na tamtejszym Cmentarzu Komunalnym[10].
Wybrane odznaczenia edytuj
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Order Sztandaru Pracy I klasy (1964)[11]
- Order Sztandaru Pracy II klasy
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
Przypisy edytuj
- ↑ Central Intelligence Agency: Directory of Officials of the Polish People’s Republic. Uniwersytet Michigan, 1978, s. 72.
- ↑ „Życie partii”, wyd. 344–356, 1981, s. 4.
- ↑ Koło Łowieckie Nr 10 „Szarak” w Opolu, zopzl-opole.pl.
- ↑ Zmarł Kolega Włodzimierz Buziński, bielsko.pzlow.pl.
- ↑ W jakiś czas później dowiedziałem się, że I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR towarzysz Józef Buziński wprost szalał ze złości, że przez niedopatrzenie dwóch pułkowników wziął w łeb tak dobry i sprytny plan zamknięcia w koszarach prowodyra. W ogóle po 20 sierpnia zaczęło już być gorąco. Swoją robotę zaczęli SB-ecy. (Sierpień'80 na Podbeskidziu, „Solidarność Podbeskidzia” III).
- ↑ Po dymisji wojewody Józefa Łabudka, wicewojewodów i Józefa Buzińskiego z funkcji I sekretarza KW PZPR, a także usunięciu innych skompromitowanych sekretarzy 6 lutego zakończył się strajk. Pierwszym sekretarzem KW PZPR w Bielsku-Białej został Andrzej Gdula, a wojewodą Stanisław Łuczkiewicz. (Lat temu 30 w Bielsku-Białej. Pamiętacie to?, „Dziennik Zachodni”, 3 stycznia 2012).
- ↑ Andrzej Borkowski, Józef Buziński, Zbigniew Chodyła, Stanisław Cieślik, Ryszard Dziopak, Zdzisław Grudzień, Kazimierz Janiak, Władysław Juszkiewicz, Bolesław Koperski, Leon Kotarba, Alfred Kowalski, Stanisław Kulesza, Zdzisław Legomski, Józef Majchrzak, Stanisław Serwicki i Jerzy Zasada zrzekli się mandatu poselskiego. („Kultura” wyd. 408, s. 102).
- ↑ Towarzysz zdrowa siła, onet.pl, 26 lipca 2006.
- ↑ Historia w cieniu Bolka, „Śląsk z bliska” Jana Dziadula, 23 lutego 2016.
- ↑ Informacje w serwisie Grobonet.
- ↑ Lista odznaczonych [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 20 lipca 1964, s. 2.