Jan Medwadowski
Jan Aleksander Florian Medwadowski (ur. 21 czerwca 1871 w Gostyninie, zm. 27 września 1957 w Łodzi[1]) – generał brygady Wojska Polskiego.
 generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia |
21 czerwca 1871 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
27 września 1957 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1894–1930 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca grupy artylerii |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Jan Aleksander Florian Medwadowski urodził się 21 czerwca 1871 w Gostyninie, w ówczesnej guberni warszawskiej, w rodzinie Antoniego i Walerii z Bagińskich[2]. Kształcił się w Łowiczu. Ukończył Szkołę Junkrów w Kijowie. W 1894 podporucznik i oficer zawodowy artylerii rosyjskiej. W 1912 w stopniu kapitana ukończył Akademię Artylerii w Petersburgu. Podpułkownik z 1913, pułkownik z 1916 na froncie niemieckim, dowódca pułku artylerii. Później dowódca brygady artylerii.
Po rewolucji październikowej w formacjach polskich na Wschodzie. Zgłosił się do służby w I Korpusie Polskim w Rosji, ale z braku etatów nie został przyjęty i służył w armii admirała Aleksandra Kołczaka w Kazaniu. Dowódca dywizjonu artylerii lekkiej i brygady artylerii polowej. Generał major z awansu tegoż admirała.
W maju 1919 przyjęty został do Wojska Polskiego na Syberii. Do stycznia 1920 dowódca dywizjonu w 5 pułku artylerii oraz pełniący obowiązki dowódcy 5 Dywizji Strzelców Polskich, dowódca obrony linii kolejowej Tajga–Krasnojarsk. Styczeń 1920 – styczeń 1921 w niewoli bolszewickiej. Do niewoli dostał się po bitwie pod Klukowienką.
Z dniem 1 sierpnia 1921 został przyjęty do Wojska Polskiego z zaliczeniem do Rezerwy Armii oraz równoczesnym powołaniem do służby czynnej i wcieleniem do 10 Kaniowskiego pułku artylerii polowej[3][4]. Następnie wyznaczony został na stanowisko zastępcy dowódcy X Brygady Artylerii, a później przewodniczącego Komisji Likwidacyjnej WP na Syberii. Zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów artylerii. W okresie 1923 – czerwiec 1924 dowódca 10 pap. W czerwcu 1924 został przydzielony na stanowisko szefa Artylerii i Służby Uzbrojenia Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu[5].
1 grudnia 1924 prezydent RP Stanisław Wojciechowski, na wniosek Ministra Spraw Wojskowych generała dywizji Władysława Sikorskiego, nadał mu stopień generała brygady ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 13. lokatą w korpusie generałów[6].
22 marca 1929 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i mianowany dowódcą 7 Grupy Artylerii w Poznaniu[7]. W styczniu 1930 roku przeniesiony został do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VII, z zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego[8]. Z dniem 30 czerwca 1930 roku został przeniesiony w stan spoczynku. Osiadł w Warszawie. Po wojnie mieszkał i pracował w Łodzi, gdzie zmarł 27 września 1957 roku[9].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie: po raz pierwszy w 1921[10])
- Medal Niepodległości (7 lipca 1931)[11]
- Złoty Krzyż Zasługi (2 sierpnia 1928)[12][13]
- Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja, 1931)[14]
Przypisy edytuj
- ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 219 wg autora zmarł w Gostyninie.
- ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 219.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 13 sierpnia 1921 roku, s. 1284, 1297.
- ↑ Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 82 wg autorów służbę w Wojsku Polskim rozpoczął w czerwcu 1921 roku.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 59 z 25 czerwca 1924 roku, s. 401.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 730.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 100.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1930 roku, s. 33.
- ↑ Wojtaszak 2012 ↓, s. 573 wg autora został pochowany w Gostyninie.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 27 grudnia 1921 roku, s. 1748.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 156, poz. 227 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 178, poz. 386 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 6 sierpnia 1928 roku, s. 261.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 19 marca 1931 roku, s. 81.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
- Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 2 M-Ż. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2001. ISBN 83-87103-81-0.
- Andrzej Wojtaszak: Generalicja Wojska Polskiego 1918–1926. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2012. ISBN 978-83-7399-519-2.