Jan Wiktor (1812–1877)
Jan Duklan Wiktor[a] herbu Brochwicz (ur. 16 maja 1812, zm. 20 kwietnia 1877) – polski ziemianin, właściciel dóbr.
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Miejsce spoczynku |
Cmentarz w Zarszynie |
| Narodowość |
polska |
| Rodzice |
Euzebiusz, Joanna |
| Małżeństwo |
Adela z d. Czermińska |
| Dzieci |
Kazimierz, Helena |
| Krewni i powinowaci |
Życiorys edytuj
.jpg)
Jan Duklan Wiktor urodził się w 1812[1]. Był synem Euzebiusza Tomasza Wiktora z Wróblika herbu Brochwicz (1785-, członek Stanów Galicyjskich) i Joanny z domu Grodzickiej herbu Łada[1]. Jego rodzeństwem byli: Jakub (1814-1887), Aniela (1816-1877, właścicielka dóbr Niebocko, dwukrotnie zamężna pod nazwiskiem Kraińska), Józef (1817-1854, właściciel dóbr Wojkówka)[1].
Jan Wiktor objął majątek w Zarszynie, gdzie zamieszkał[2]. W połowie XIX wieku był właścicielem posiadłości tabularnej Zarszyn, Długiem[3]. Posiadał też dobra Wola Sękowa, Wróblik Szlachecki, Nowotaniec, Makowiska[1].
Był wybierany do Rady c. k. powiatu sanockiego jako reprezentant grupy większych posiadłości: w 1867[4], 1870[5].
W 1870 Jan Wiktor był uprawniony o wyboru posłów na Sejm Krajowy Galicji jako posiadacz dóbr tabularnych Długie, Posada Zarszyńska i Zarszyn (analogicznie jego brat Jakub jako posiadacz majątków Wola Sękowa i Wola Jaworowa)[6].
Wraz z żoną Adelą był fundatorem kościoła w Zarszynie (budowany w latach 1867-1872), a na jego frontonie umieścił napis o treści: „Z darów Twoich Panie niesiemy Ci ofiarę!”[7]. Zgłoszony do udziału w Wystawie Powszechnej 1873 w Wiedniu przedstawiał w grupie II (rolnictwo, leśnictwo itp.) jęczmień, groch, konopie[8].
W latach 70. był członkiem wydziału okręgowego C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Sanoku[9].
Zmarł 20 kwietnia 1877[10][1]. Został pochowany w grobowcu rodzinnym w Zarszynie 24 kwietnia 1877[10]. Jego żoną od 1841 była Adela (Adeliada) z domu Czermińska herbu Cholewa (1824-1904)[11]. Ich dziećmi byli: Kazimierz (1845-1903), Helena (1850-1873, po mężu Fihauser), a wnukiem Jan (1878–1944)[12].
Na obszarze dzielnicy Dąbrówka w Sanoku jedna z ulicy została nazwana imieniem Jana Wiktora[13].
Uwagi edytuj
- ↑ W ewidencji administracyjnej Austro-Węgier był określany w języku niemieckim jako „Johann Wiktor”.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Rocznik szlachty (II) 1883 ↓, s. 730.
- ↑ Gospodarstwo, przemysł i handel. „Gazeta Lwowska”. Nr 163, s. 946, 17 lipca 1872.
- ↑ Hipolit Stupnicki: Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: Karol Wild, 1855, s. 44, 255.
- ↑ Nowiny z kraju i z zagranicy. Sanok. „Dziennik Lwowski–Dodatek”. Nr 166, s. 2, 21 października 1867.
•Galizisches Provinzial-Handbuch für das Jahr 1868. Lwów: 1868, s. 399-400.
•Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1869. Lwów: 1869, s. 274-275. - ↑ Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 353.
•Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1870. Lwów: 1870, s. 280. - ↑ Wykaz posiadaczy dóbr tabularnych uprawnionych do wyboru posłów, w ciele wyborczym posiadaczy większych majętności byłego Obwodu sanockiego. „Gazeta Lwowska”. Nr 126, s. 773, 3 czerwca 1870.
- ↑ Kozłowski 1903 ↓, s. 468.
- ↑ Gospodarstwo, przemysł i handel. „Gazeta Lwowska”. Nr 163, s. 2, 17 lipca 1872.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1873. Lwów: 1873, s. 474.
•Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1875. Lwów: 1875, s. 518.
•Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1877. Lwów: 1877, s. 510.
•Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1878. Lwów: 1878, s. 501. - ↑ a b Jan Wiktor. jbc.bj.uj.edu.pl. [dostęp 2022-06-15].
- ↑ Rocznik szlachty (II) 1883 ↓, s. 729.
- ↑ Kozłowski 1903 ↓, s. 467, 468.
- ↑ Wykaz nazw ulic niasta Sanoka. bip.um.sanok.pl. [dostęp 2016-06-03].
Bibliografia edytuj
- Wiktor herbu Brochwicz. W: Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Rocznik szlachty polskiej. T. 2. Lwów: Księgarnia K. Łukaszewicza, 1883, s. 1-799.
- Włodzimierz Kozłowski. S. p. Kazimierz Wiktor (przemówienie dra Włodzimierza Kozłowskiego w chwili złożenia do grobu zwłok ś. p. Kazimierza Wiktora, w Zarszynie 24 października 1903 b. r.). „Rolnik”. Nr 46, s. 467-469, 14 listopada 1903.
- Jan Wiktor. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-10-01].