Kryterium porównawcze

Kryterium porównawcze – kryterium zbieżności szeregów liczbowych o wyrazach nieujemnych. Mówi ono, że szereg liczbowy o wyrazach nieujemnych majoryzowany przez zbieżny szereg o wyrazach nieujemnych jest zbieżny. Przez zasadę kontrapozycji, twierdzenie to jest równoważne temu, że szereg o wyrazach nieujemnych majoryzujący rozbieżny szereg o wyrazach nieujemnych jest rozbieżny.

Kryterium edytuj

Niech

 
(A)

oraz

 
(B)

będą szeregami o wyrazach nieujemnych. Załóżmy, że istnieje takie   że dla wszelkich   zachodzi nierówność

 

Wówczas

  1. jeżeli szereg (B) jest zbieżny, to szereg (A) jest również zbieżny;
  2. jeżeli szereg (A) jest rozbieżny, to szereg (B) jest również rozbieżny[1].

Dowód edytuj

Suma (tj. granica ciągu sum częściowych) szeregu o wyrazach nieujemnych zawsze istnieje – jest albo nieujemną liczbą rzeczywistą bądź wynosi   Oznacza to, że stwierdzenia 1. i 2. są równoważne na mocy zasady kontrapozycji. Wystarczy zatem przeprowadzić dowód dla 1.

Załóżmy, że szereg (B) jest zbieżny oraz niech   będzie (skończoną) sumą (B). Skoro istnieje takie   że dla wszelkich   zachodzi nierówność

 

można założyć, że powyższa nierówność jest spełniona dla wszystkich liczb naturalnych   ponieważ skończenie wiele wyrazów szeregu liczbowego nie wpływa na jego zbieżność[2]. W tym przypadku, dla każdej liczby naturalnej spełniona jest także nierówność

 

Oznacza to, że ciąg

 

jest ograniczony (przez  ). Ciąg ten jest także niemalejący, istotnie

 

tj. dla wszystkich   zachodzi

 

Każdy ograniczony i niemalejący ciąg liczb rzeczywistych jest zbieżny, a więc szereg (A) jest zbieżny, gdyż zbieżny jest jego ciąg sum częściowych[3].

Wersja graniczna edytuj

Pod założeniem,   jeżeli istnieje granica

  gdzie  

to

  • gdy   to ze zbieżności szeregu (B) wynika zbieżność szeregu (A);
  • gdy   to z rozbieżności szeregu (B) wynika rozbieżność szeregu (A)[4].

W równoważnym sformułowaniu:

  • gdy   oba szeregi są jednocześnie zbieżne lub jednocześnie rozbieżne;
  • gdy   to ze zbieżności szeregu (B) wynika zbieżność szeregu (A);
  • gdy   to z rozbieżności szeregu (B) wynika rozbieżność szeregu (A)[5].

Wersja ułamkowa edytuj

Pod założeniem,   jeżeli dla dostatecznie dużych   spełniona jest nierówność

 

ze zbieżności szeregu (B) wynika zbieżność szeregu (A) (a więc z rozbieżności szeregu (A) wynika rozbieżność szeregu (B))[6].

Przykład zastosowania edytuj

Niech   tj. w tym przypadku szereg (B) jest zbieżnym szeregiem geometrycznym. Niech

 

Szereg (A) jest zbieżny, gdyż

 

tj. szereg (A) jest majoryzowany przez zbieżny szereg geometryczny (B)[7].

Przypisy edytuj

  1. Fichtenholz 1966 ↓, s. 227–228.
  2. Leja 1971 ↓, s. 191.
  3. Fichtenholz 1966 ↓, s. 228.
  4. Fichtenholz 1966 ↓, s. 228 [Poprawne sformułowanie w akapicie „Jeśli natomiast szereg (B) jest rozbieżny...”. We wcześniejszym akapicie „Twierdzenie 2. Jeśli istnieje granica...” jest błąd w druku.].
  5. Encyklopedia szkolna. Matematyka ↓, s. 277.
  6. Fichtenholz 1966 ↓, s. 228–229.
  7. Fichtenholz 1966 ↓, s. 229.

Bibliografia edytuj