Lutnictwo
Lutnictwo – sztuka tworzenia instrumentów strunowych szyjkowych:
Instrumenty lutnicze:
- smyczkowe
- szarpane
Historia lutnictwa edytuj
Nazwa w XV w. odnosiła się do lutni i od niej pochodzi. Rozszerzyła swoje znaczenie w miarę powstawania w pracowniach lutników nowych instrumentów, np. skrzypiec (ok. XVI w.) i tego właśnie okresu sięgają początki lutnictwa w obecnym rozumieniu. W XVI i XVII w. powstały we Włoszech silne ośrodki lutnicze, skupiające rzemieślników produkujących instrumenty najczęściej pod kierunkiem mistrza, który swoim talentem, doświadczeniem i smakiem artystycznym determinował cechy powstających pod jego kierunkiem instrumentów. Tak powstawały słynne szkoły lutnicze, a w następstwie przekazywania wiedzy z pokolenia na pokolenie – całe rody, jak słynne do dzisiaj Amati, Guarneri, Guadagnini. Polska szkoła lutnicza stała w tamtym okresie na wysokim poziomie. Znani polscy lutnicy to: Baltazar Dankwart, Marcin Groblicz. Złoty wiek europejskiego i polskiego lutnictwa skończył się wraz z powstaniem w drugiej połowie XVIII w. ośrodków produkujących instrumenty masowo: manufaktur, a następnie fabryk.
W chwili obecnej jedyną placówką wyższą kształcącą lutników w Polsce jest Akademia Muzyczna w Poznaniu.
Bibliografia edytuj
- W. Kamiński, J. Świrek, Lutnictwo. Wstęp do sztuki lutniczej. Dokumentacja, rysunki, tablice, indeks. P. W. M. [1972]
