Meck
Meck (Mek) – polski herb szlachecki z nobilitacji.
Opis herbu edytuj
Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania: Na tarczy dwudzielnej w słup, w polu prawym czerwonym pół orła srebrnego. W polu lewym błękitnym, dwie złote lilie, jedna nad drugą. Klejnot: Nad hełmem w koronie królewskiej złota lilia nad krzyżem. Labry z prawej złote, podbite srebrem, z lewej błękitne, podbite czerwienią.
Najwcześniejsze wzmianki edytuj
Herb nadany razem z przywilejem nobilitacji 15 lutego 1567 Jakubowi Meck z Inflant, posłowi na sejm grodzieński, przez króla Zygmunta Augusta. Ród Meck miał pochodzenie duńskie[1].
Herbowni edytuj
Jedna rodzina herbownych (herb własny):
Meck.
Przypisy edytuj
- ↑ Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. Cz. 2. Warszawa: 1897, s. 204
Bibliografia edytuj
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.
- Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. Warszawa: 1897
Linki zewnętrzne edytuj
- Herb Meck z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
Kontrola autorytatywna (ród szlachecki):