Metyklotiazyd

Metyklotiazyd
Nazewnictwo
	Inne nazwy i oznaczenia
farm.	łac. methyclothiazidum
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C9H11Cl2N3O4S2
Masa molowa	360,23 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	135-07-9
PubChem	4121
DrugBank	DB00232
SMILES
	CN1C(CCl)NC2=CC(Cl)=C(C=C2S1(=O)=O)S(N)(=O)=O
InChI
	InChI=1S/C9H11Cl2N3O4S2/c1-14-9(4-10)13-6-2-5(11)7(19(12,15)16)3-8(6)20(14,17)18/h2-3,9,13H,4H2,1H3,(H2,12,15,16)
	InChIKey
	CESYKOGBSMNBPD-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
	Rozpuszczalność w wodzie
	11,2 mg/ml
Temperatura topnienia	225 °C
logP	1,42
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji; według kryteriów GHS są niedostępne.
	NFPA 704
Na podstawie; podanego źródła	1 2 0
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Klasyfikacja medyczna
ATC	C03AA08
Stosowanie w ciąży	kategoria B
Farmakokinetyka
Metabolizm	brak
Wydalanie	100% z moczem
Uwagi terapeutyczne
Drogi podawania	doustna
	Multimedia w Wikimedia Commons

Metyklotiazyd (łac. methyclothiazidum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, pochodna benzotiadiazyny, tiazydowy lek moczopędny, stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego, blokujący symporter sodowo-chlorowy w kanaliku dystalnym.

Mechanizm działania edytuj

Chlorotiazyd blokuje symporter sodowo-chlorowy w kanaliku dystalnym nefronu^[4]. Efektem jest hamowanie zwrotnego wchłaniania sodu, co powoduje zwiększone wydalanie sodu, chloru, wody, jonów wodorowych, potasowych i magnezowych oraz zmniejszone wydalanie jonów wapniowych^[4].

Metyklotiazyd jest stosowany w preparatach złożonych^[4], w następujących wskazaniach:

W 2016 roku metyklotiazyd nie był dopuszczony do obrotu w Polsce^[6].

Profil bezpieczeństwa metyklotiazydu jest podobny do chlorotiazydu, jednakże działania uboczne występują rzadziej i mają mniejsze nasilenie^[4].