Muszarka białogardła

Muszarka białogardła[4] (Myiagra inquieta) – gatunek małego ptaka z rodziny monarek (Monarchidae). Występuje w Australii, z wyjątkiem jej centralnej i zachodniej części, oraz na południu Nowej Gwinei.

Muszarka białogardła
Myiagra inquieta[1]
(Latham, 1801)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

monarki

Rodzaj

Myiagra

Gatunek

muszarka białogardła

Synonimy
  • Turdus inquietus Latham, 1801[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Systematyka edytuj

 
Osobnik z podgatunku nana

Autorzy Kompletnej listy ptaków świata wyróżniają dwa podgatunki M. inquieta[4]:

Obecnie wielu autorów uznaje je za osobne gatunki[6][7], gdyż różnią się od siebie upierzeniem, strukturą dzioba, rozmiarami i wokalizacją[2][5].

Morfologia edytuj

  • długość ciała: 16–21 cm[8]
  • masa ciała: średnio 20 g[8]
Nie występuje widoczny dymorfizm płciowy. Głowa, grzbiet i sterówki granatowoczarne, połyskliwe. Skrzydła szarobrązowe. Spód ciała, w tym gardło, są białe, na bokach występuje jednak barwa płowa o zmiennym odcieniu. Osobniki młodociane są podobne do dorosłych, lecz bardziej matowe i mają jasne brzegi lotek.

Ekologia i zachowanie edytuj

Środowisko
Skrub, obszary rolnicze, widne lasy i zadrzewienia, zazwyczaj w pobliżu wody.
Pożywienie
Odżywia się bezkręgowcami, jak pająki i stonogi. Zazwyczaj żeruje pojedynczo lub w parach. Rzadko schodzi na ziemię, woli polować na owady z gałęzi (z czatowni)[9].
Głos
Dysponuje bogatym repertuarem dźwięków. Najczęściej odzywa się czystym, melodyjnym, wysokim tu-łii, często szorstkim brzęczeniem; zaś w trakcie lotu wydaje metaliczne dźwięki, nierzadko kończące się klekotem. Z powodu tych wydawanych w trakcie lotu syczących lub zgrzytliwych odgłosów, w Australii jest nazywana Scissors Grinder[8].
Lęgi
Okres lęgowy trwa od lipca do stycznia. Gniazdo ma kształt kubeczka utworzonego z kory zmieszanej z trawą, spojonych pajęczyną[9]. W lęgu są 3–4 jaja; wysiadywanie trwa 14 dni. Pisklęta pozostają w gnieździe 2 tygodnie po wykluciu. W ciągu jednego sezonu muszarka białogardła może wyprowadzić do trzech lęgów. Młode rozpraszają się wkrótce po opierzeniu.

Status edytuj

IUCN od 2016 roku klasyfikuje oba podgatunki muszarki białogardłej jako osobne gatunki i zalicza je do kategorii LC (Least Concernnajmniejszej troski). Liczebność populacji obu tych taksonów nie została oszacowana, ale opisywane są jako lokalnie dość pospolite. Trend liczebności obu populacji uznawany jest za spadkowy[3][7].

Przypisy edytuj

  1. Myiagra inquieta, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c Restless Flycatcher (Myiagra inquieta). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-13)]. (ang.).
  3. a b Myiagra inquieta, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. a b Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Monarchidae Bonaparte, 1854 - monarki - Monarchs (wersja: 2021-01-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-01-31].
  5. a b Paperbark Flycatcher (Myiagra nana). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-06)]. (ang.).
  6. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Monarchs. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-02-01]. (ang.).
  7. a b BirdLife International, Myiagra nana, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2021-02-01] (ang.).
  8. a b c Restless Flycatcher. Birds in Backyards. [dostęp 2021-02-01]. (ang.).
  9. a b Myiagra inquieta: Restless Flycatcher. Department of Environment, Water and Natural Resources (DEWNR). [dostęp 2013-04-05]. (ang.).

Bibliografia edytuj

  • David Burni, Ben Hoare, Joseph DiCostanzo, BirdLife International (mapy wyst.), Phil Benstead i inni: Ptaki. Encyklopedia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 389. ISBN 978-83-01-15733-3.

Linki zewnętrzne edytuj