Nagegrupa etniczna z wyspy Flores w prowincji Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie w Indonezji. Populacja Nage wynosi 5 tys. osób[1]. Są zaliczani do zespołu ludów bima-sumbajskich[2].

Nage
Ilustracja
Populacja

5 tys.[1]

Miejsce zamieszkania

Indonezja (wyspa Flores)

Język

nage (nage-kéo), indonezyjski

Religia

chrześcijaństwo (katolicyzm). wierzenia tradycyjne

Grupa

ludy austronezyjskie, Indonezyjczycy

Pokrewne

Kéo, Ende, Lio, Ngada

Są potomkami autochtonicznej ludności wyspy Flores. Wyznają przede wszystkim katolicyzm[1]. Posługują się własnym językiem nage z wielkiej rodziny austronezyjskiej, blisko spokrewnionym z językiem kéo (różnice dotyczą fonetyki i słownictwa[3]). Oba języki są często określane zbiorczą nazwą „nage-kéo”[3][4], a sama grupa etniczna również bywa rozpatrywana łącznie z ludem Kéo[5].

Tradycyjnie zajmują się rolnictwem (rośliny bulwiaste, kukurydza, ryż), łowiectwem i zbieractwem. Żywność przede wszystkim roślinna, mięso spożywają w czasie świąt. Zachowują kulty agrarne[1].

Pod względem kulturowym są blisko spokrewnieni z ludami Ende, Lio i Ngada[5].

Przypisy edytuj

  1. a b c d A. A. Biernowa: Nagie. W: Walerij Aleksandrowicz Tiszkow (red.): Narody i rieligii mira: encykłopiedija. Moskwa: Bolszaja rossijskaja encykłopiedija, 1998, s. 364–365. ISBN 978-5-85270-155-8. OCLC 40821169. (ros.).
  2. A. A. Biernowa: Bima-sumbanskije narody. W: W. A. Tiszkow (red.): Narody i rieligii mira: encykłopiedija. Moskwa: Bolszaja rossijskaja encykłopiedija, 1998, s. 98. ISBN 5-85270-155-6. OCLC 40821169. [dostęp 2022-09-06]. (ros.).
  3. a b Louise Baird: A Grammar of Kéo: An Austronesian Language of East Nusantara. Canberra: Department of Linguistics, The Research School of Pacific and Asian Studies at The Australian National University, 2002, s. 1, 21. OCLC 746845105. [dostęp 2021-08-19]. (ang.).
  4. David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Nage, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2021-08-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
  5. a b M. Junus Melalatoa: Ensiklopedi Suku Bangsa di Indonesia Jilid L–Z. Jakarta: Direktorat Jenderal Kebudayaan, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1995, s. 618. OCLC 1027453789. [dostęp 2022-08-12]. (indonez.).