Neptun (1911)
Neptun – polski rzeczny holownik ratowniczy. W 1918 przejęty przez Polskę pod nazwą "Matejko", w tym samym roku przemianowany na "Neptun". Holownik był jednym z nielicznych tylnokołowców Flotylli Pińskiej. Obok funkcji holownika ratowniczego spełniał również funkcje bazy oddziału maskowania flotylli w Pińsku. "Neptun" zatonął w wyniku samozatopienia (na Prypeci) spowodowanego inwazją Armii Czerwonej z 17 września 1939 roku na ówczesną wschodnią Polskę.
| Poprzednie nazwy |
Matejko |
|---|---|
| Bandera | |
| Dane podstawowe | |
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia |
Kaiser Wilhelm Werft |
| Data wodowania | |
| Data zatonięcia |
wrzesień 1939 |
| Dane techniczne | |
| Liczebność załogi |
7-12 |
| Długość całkowita (L) |
25 m |
| Napęd mechaniczny | |
| Silnik |
35 KM maszyna parowa |
Zbudowany w Koźlu w roku 1911 przez stocznię Caesar Wollheim pod numerem budowy 343[1] (według innych danych, przez stocznię Kaiser Wilhelm Werft).
W 1914 wszedł w skład austro-węgierskiej Flotylli Wiślanej (Weichselflotille)[1]. Bazował w Warszawie, następnie w Bydgoszczy[1].
Podstawowe dane techniczne edytuj
- Wyporność
- standardowa 34 ton
- pełna – 48 ton
- Długość – 25 m
- Napęd – maszyna parowa o mocy 35 KM, tylnokołowiec
- Prędkość – 12 km/h
Uzbrojenie edytuj
- 1 działko 37 mm (początkowo, później zdemontowano)
- 1 ckm 7,92 mm
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Gröner, Jung i Maass 1993 ↓, s. 47-48.
Bibliografia edytuj
- Erich Gröner, Dieter Jung, Martin Maass: Die deutschen Kriegsschiffe 1815–1945. Band 8/1: Flußfahrzeuge, Ujäger, Vorpostenboote, Hilfsminensucher, Küstenschutzverbände (Teil 1). Bonn: Bernard & Graefe Verlag, 1993. ISBN 3-7637-4807-5. (niem.).