Nidzica mała

Nidzica mała
	Neottiglossa pusilla
	(Gmelin, 1790)
	; Imago nidzicy małej
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	pluskwiaki
Rodzina	tarczówkowate
Podrodzina	Pentatominae
Plemię	Aelini
Rodzaj	nidzica
Gatunek	nidzica mała
Synonimy
	Cimex pusilla Gmelin, 1790;
	Cimex pusilla Gmelin, 1790;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Nidzica mała^[1], nidzica punktowana^[2] (Neottiglossa pusilla) – gatunek pluskwiaka z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny tarczówkowatych.

Taksonomia edytuj

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1790 roku przez Johanna Friedricha Gmelina jako Cimex pusilla^[3].

Morfologia edytuj

Samiec, widok od spodu

Pluskwiak o wydłużonym ciele długości od 4 do 6 mm. Podstawowe ubarwienie ma szarożółte lub szarobrązowe, niekiedy z odcieniem pomarańczowym. Ciemniejsza, czasem niemal czarna głowa ma nadustek zakryty wierzchołkami policzków. Dwa ostatnie człony czułków są ciemniejsze od ich reszty, niekiedy czarne. Środkiem tyłu głowy, przedplecza i tarczki biegnie jedno jaśniejsze, niepunktowane żeberko, które może być słabo dostrzegalne. Boczne brzegi przedplecza i przednio-boczne kąty tarczki są niepunktowane i trochę rozjaśnione. Tarczka jest w tylnej połowie węższa niż w rejonie nasadowym i co najwyżej nieco wykracza poza przykrywkę półpokryw, która z kolei na całej powierzchni jest ciemno punktowana. Na pleurytach zatułowia wyraźnie widoczne są ujścia gruczołów zapachowych wraz z krótkimi i na końcu zaokrąglonymi kanałami wyprowadzającymi. Odwłok ma listewkę brzeżną czarną z jasnymi krawędziami^[4].

Ekologia i występowanie edytuj

Owad ten zasiedla łąki, od suchych po podmokłe^[4], a także pobrzeża lasów, polany leśne i pastwiska^[2]. Jest fitofagiem ssącym soki traw. Stadium zimującym są owady dorosłe^[4], które ukazywać zaczynają się w marcu^[2]. Dorosłe nowego pokolenia obserwuje się od końca lipca do września^[4] lub października^[2].

Parazytoidem tego pluskwiaka jest paśnica wielkogłowa, muchówka z rodziny rączycowatych^[2].

Gatunek palearktyczny o rozsiedleniu eurosyberyjskim^[4]. W Europie znany jest z Hiszpanii, Francji, Belgii, Luksemburgu, Holandii, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Niemiec, Danii, Norwegii, Szwecji, Finlandii, Estonii, Łotwy, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy, Słowenii, Chorwacji, Czarnogóry, Serbii, Macedonii Północnej, Mołdawii, Rumunii, Bułgarii i Rosji^[3]. W Polsce jest spotykany w całym kraju^[4].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

↑ Tarczówkowate. [w:] Przyroda Świętokrzyska [on-line]. [dostęp 2019-07-09].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Neottiglossa pusilla – Nidzica punktowana. [w:] Insektarium.net [on-line]. [dostęp 2022-05-19].
↑ ^a ^b Neottiglossa pusilla. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2019-07-10].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Jerzy A. Lis: Klucze do oznaczania owadów Polski. T. XVIII: Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera. Cz. zeszyt 14: Tarczówkowate - Pentatomidae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 2000. ISBN 83-88518-05-4.

[ps-1] Tarczówkowate. [w:] Przyroda Świętokrzyska [on-line]. [dostęp 2019-07-09].

[insektarium-2] Neottiglossa pusilla – Nidzica punktowana. [w:] Insektarium.net [on-line]. [dostęp 2022-05-19].

[fe-3] Neottiglossa pusilla. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2019-07-10].

[Lis-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Jerzy A. Lis: Klucze do oznaczania owadów Polski. T. XVIII: Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera. Cz. zeszyt 14: Tarczówkowate - Pentatomidae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 2000. ISBN 83-88518-05-4.

[1]

[2]

[3]

[4]