Raszpla kalifornijska
Raszpla kalifornijska[5] (Squatina californica) – gatunek średniego rekina z rodziny aniołowatych (Squatina), zamieszkującego głębiny oceaniczne wschodniego Pacyfiku. Po raz pierwszy ten gatunek opisał amerykański ichtiolog William Orville Ayres[6]. Gatunek nie jest zaliczany do niebezpiecznych dla człowieka, ale zaskoczone lub sprowokowane zwierzę będzie się bronić gryząc. Zwierzęta te prowadzą przede wszystkim nocny tryb życia. Nadmierne połowy sprawiają, że ich liczba gwałtownie spada[7]. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody zakwalifikowała gatunek jako NT – bliski zagrożenia.
Squatina californica[1] | |||
Ayres, 1859[2] | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
raszpla kalifornijska | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
Zasięg występowania | |||
Występowanie edytuj
Raszpla kalifornijska występuje we wschodniej części Pacyfiku: od zimnych wód u wybrzeży Alaski, aż do ciepłych wód półwyspu kalifornijskiego. Możliwe jest także występowanie gatunku od Ekwadoru, do południowych krańców Chile[5]. Osobniki te zamieszkują dno morskie w pobliżu wybrzeży od płycizn do 1300 m[7].
Wygląd edytuj
Raszpla kalifornijska jest rekinem średniej wielkości, osiąga 1,5 m długości. Kształtem przypomina płaszczkę. Ciało spłaszczone grzbietobrzusznie, brzegi płetw piersiowych nie przyrośnięte do boków ciała. Płetwy piersiowe i brzuszne szerokie i zaokrąglone na końcu, płetwy grzbietowe, płetwa odbytowa i ogonowa małe. Tępe zakończenie głowy, duże tryskawki i jama ustna położona na końcu pyska. Oczy ma umiejscowione na czubku głowy, a szczeliny grzbietowe położone na stronie brzusznej. Rekin uchodzi za powolnego. Jego ubarwienie od nakrapianego piaskowego do szarego lub brązowego, ułatwia kamuflowanie w dnie morskim[7].
Odżywianie i rozmnażanie edytuj
Raszpla kalifornijska poluje z zasadzki na ryby strefy przydennej. Preferuje mieszane dna piaszczysto-kamienne w pobliżu raf. Potrafi polować w jednym niewielkim obszarze nawet do 10 dni[8]. Główne pożywienie tego gatunku stanowią ryby z rodzaju Paralabrax, a także z rodzin: kulbinowatych, garbikowatych, makrelowatych i śledziowatych, czy z rzędu flądroksztaltnych. Zimą i wczesną wiosną żywi się kałamarnicami, które występują bogato w tych porach roku[9].
Gatunek ten jest jajożyworodny. Samica w zależności od wielkości ciała, rodzi od 8 do 13 młodych w jednym miocie. Poród przypada od marca do czerwca, po 10-miesięcznej ciąży[7].
Uwagi edytuj
- ↑ Status niepewny.
Przypisy edytuj
- ↑ Squatina californica, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ W.O. Ayres. [Descriptions of fishes]. „Proceedings of the California Academy of Sciences”. 2 (1858–1862), s. 29, rys. 7, 1863. (ang.).
- ↑ S. Garman. The Plagiostomia (sharks, skates, and rays). „Memoirs of the Museum of Comparative Zoölogy”. 36, s. 254, 1913. (ang.).
- ↑ G.M. Cailliet i inni, Squatina californica, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2020, wersja 2020-2 [dostęp 2020-09-08] (ang.).
- ↑ a b Squatina californica. Fishbase. [dostęp 2016-07-12]. (ang.).
- ↑ Catalog of fishes - Squatina californica. California Academy of Sciences. [dostęp 2016-07-12]. (ang.).
- ↑ a b c d L. Compagno: Rekiny. Warszawa: CIBET, 1999.
- ↑ William R. Fouts i Donald R. Nelson: Prey Capture by the Pacific Angel Shark, Squatina californica: Visually Mediated Strikes and Ambush-Site Characteristics. Copeia (American Society of Ichthyologists and Herpetologists), 1999, s. 304-312.
- ↑ D.A. Ebert: Sharks, Rays, and Chimaeras of California. University of California Press, 2003, s. 76-80.