Szatania Przełęcz
Szatania Przełęcz (słow. Satanovo sedlo, niem. Satanscharte, węg. Sátán-csorba[1], 2323 m[2]) – głęboko wcięta i wybitna przełęcz w słowackich Tatrach Wysokich w Grani Baszt. Oddziela północny wierzchołek Szatana (2422 m) od Czarciego Rogu (2350 m)[3][2]. W siodle przełęczy tkwi duża wklinowana wanta[3].
 Szatania Przełęcz od strony Doliny Młynickiej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
2323 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°09′50,6″N 20°03′03,7″E/49,164056 20,051028
| |
Po obydwu stronach Szataniej Przełęczy wznoszą się strome ściany, a do obydwu dolin opadają wybitne żleby. Ku północnemu wschodowi, do Dolinki Szataniej opada Szatani Żleb. Jest bardzo kruchy, ale przez większą część roku zalega w nim śnieg. Ma wspólny z Diablim Żlebem wylot na ogromnym stożku piargowym. Żleb opadający do Doliny Młynickiej ma wylot w piętrze, na którym znajduje się Niżni Kozi Staw[3].
Taternictwo edytuj
Przez przełęcz nie prowadzi żaden znakowany szlak turystyczny, chodzą nią jednak taternicy, można też przejść Granią Baszt z uprawnionym przewodnikiem. Zazwyczaj nie wchodzi się na przełęcz bezpośrednio przez opadające z niej żleby. Wejście Szatanim Żlebem (I stopień trudności) jest niebezpieczne ze względu na osuwające się i spadające kamienie; wejście żlebem z Doliny Młynickiej jest nieco łatwiejsze (stopień trudności 0+), jednak długo zalega w nim stromy śnieg, a po jego stopnieniu żleb zawalony jest osuwającym się pod nogami rumoszem skalnym, przez co wejście jest męczące i niebezpieczne[4]. Na przełęcz najłatwiej wchodzi się od Doliny Młynickiej oznakowaną kopczykami percią na Szatana. Z Szatana schodzi się do przełęczy zachodnią grzędą, a później skalną rynną (deniwelacja nieco ponad 100 m). W grani opadającej na przełęcz z Piekielnikowej Turni znajduje się turnia zwana Czarcim Rogiem[3].
Nazwa przełęczy pochodzi od szczytu Szatan. W tym rejonie Grani Baszt występuje duże nasycenie „szatańskiego” nazewnictwa (zobacz wyjaśnienie w artykule Szatani Żleb).
- Pierwsze znane wejścia
- latem: Jan Gwalbert Pawlikowski i Maciej Sieczka, ok. 1880 r. (być może byli tu wcześniej poszukiwacze skarbów),
- zimą: Oskar E. Meyer z żoną, 28 marca 1913 r.[5]
- Szatanim Żlebem; I w skali tatrzańskiej, czas przejścia 45 min
- Zachodnim żlebem, z Doliny Młynickiej; 0+, od szlaku 1 godz.[3]
Przypisy edytuj
- ↑ Witold Henryk Paryski, Zofia Radwańska-Paryska. Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1
- ↑ a b Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
- ↑ a b c d e Władysław Cywiński. Grań Baszt. Przewodnik szczegółowy, tom 15. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2009, ISBN 978-83-7104-041-2
- ↑ Wysokogórski Klub Ekspedycyjny: Diablowina [online] [dostęp 2008-11-26] [zarchiwizowane z adresu 2008-09-24].
- ↑ Witold Henryk Paryski. Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część V. Cubrynka – Skrajna Baszta. Warszawa: Sport i Turystyka, 1954