Wagiz Chidijatullin

piłkarz rosyjski

Wagiz Nazirowicz Chidijatullin (ros. Вагиз Назирович Хидиятуллин, tat. Wağiz Nazir uğlı Hidiətullin, ur. 3 marca 1959 w Gubasze, obwód permski) – rosyjski piłkarz pochodzenia tatarskiego, najczęściej występujący jako obrońca, a także jako pomocnik, reprezentant Związku Radzieckiego, działacz piłkarski.

Wagiz Chidijatullin
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Wagiz Nazirowicz Chidijatullin

Data i miejsce urodzenia

3 marca 1959
Gubacha

Wzrost

182 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1976–1980 Spartak Moskwa 118 (14)
1981–1983 CSKA Moskwa 35 (2)
1984–1985 Karpaty Lwów 9 (0)
1986–1988 Spartak Moskwa 57 (8)
1988–1990 Toulouse FC 58 (1)
1990–1993 Montauban FC ? (?)
1993–1994 Labège FC ? (?)
1994 Dinamo Moskwa 15 (1)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1978–1990  ZSRR 58 (6)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Wychowanek szkoły sportowej w Rostowie. Od 1976 do 1980 był zawodnikiem Spartaka Moskwa. W 1979 wywalczył mistrzostwo ZSRR. W 1980 popadł w konflikt z trenerem Spartaka Konstantinem Bieskowem i odszedł z drużyny. Został zawodnikiem CSKA Moskwa, w którym jednocześnie odbywał służbę wojskową. W 1982 z powodu kontuzji nie pojechał na mistrzostwa świata w Hiszpanii. W trakcie leczenia wyraził chęć powrotu do Spartaka, na co nie zgodziły się wojskowe władze CSKA. Został skierowany do innego klubu wojskowego – SKA-Karpat Lwów. Po odmowie dalszej gry dla Karpat został karnie przeniesiony do służby w oddziale wojsk pancernych. W międzyczasie odnowiła mu się kontuzja, która uniemożliwiła mu grę w piłkę przez kilka kolejnych miesięcy.

Wkrótce pogodził się z Bieskowem i w 1986 powrócił do zespołu Spartaka. W 1987 sięgnął po kolejny tytuł mistrza ZSRR. Rok później opuścił Związek Radziecki i w kolejnych sezonach bronił barw zespołów francuskich, m.in. Toulouse FC. W 1994 zakończył karierę piłkarską w barwach Dynama Moskwa.

Odniósł wiele sukcesów jako zawodnik juniorskiej, młodzieżowej i pierwszej reprezentacji Związku Radzieckiego. W 1976 zdobył mistrzostwo Europy drużyn do lat 18, a rok później mistrzostwo świata drużyn do lat 20. W 1980 zdobył brązowy medal igrzysk olimpijskich w Moskwie. W 1988 z pierwszą reprezentacją ZSRR zajął drugie miejsce na mistrzostwach Europy. Dwa lata później uczestniczył w Mundialu 1990. W latach 19781990 (z przerwą na lata 19821986) rozegrał 58 meczów w reprezentacji ZSRR, strzelił 6 goli.

Po zakończeniu kariery piłkarskiej w 1995 został przewodniczącym związku zawodowego piłkarzy i trenerów Rosji.

Bibliografia edytuj