Wasilij Kazakow

Wasilij Kazakow
Василий Иванович Казаков
	marszałek artylerii
Pełne imię i nazwisko	Wasilij Iwanowicz Kazakow
Data i miejsce urodzenia	17 lipca 1898 ; Filippowo, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	25 maja 1968 ; Moskwa
	Przebieg służby
Lata służby	1916–1917 (armia carska); 1918–1968 (RKKA i AR)
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Armia Czerwona
Stanowiska	d-ca artylerii Grupy Wojsk Radzieckich w Niemczech, z-ca i d-ca artylerii Armii Radzieckiej
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa,; rewolucja lutowa,; wojna domowa w Rosji,; wojna polsko-bolszewicka,; II wojna światowa: bitwa pod Smoleńskiem,; bitwa pod Moskwą,; bitwa stalingradzka,; bitwa na łuku kurskim,; bitwa o Dniepr,; operacja Bagration,; operacja wiślańsko-odrzańska,; operacja pomorska,; operacja berlińska;
	Odznaczenia
	;

Wasilij Iwanowicz Kazakow, ros. Василий Иванович Казаков (ur. 5 lipca^?/17 lipca 1898 w Filippowie, zm. 25 maja 1968 w Moskwie) – radziecki wojskowy, marszałek artylerii, zastępca dowódcy i dowódca artylerii Grupy Wojsk Radzieckich w Niemczech (1945–1950), zastępca dowódcy (1950–1952 i 1953–1958) oraz dowódca artylerii Armii Radzieckiej (1952–1953), Bohater Związku Radzieckiego (1945), deputowany do Rady Najwyższej ZSRR 2. kadencji (1946–1950).

Życiorys edytuj

Urodził się 17 lipca 1898 w wielodzietnej rodzinie chłopskiej, we wsi Filippowo w rejonie buturlińskim guberni niżnonowogrodzkiej, ówcześnie na terenie Imperium Rosyjskiego. W 1911 ukończył szkołę parafialną i w wieku 13. lat rozpoczął pracę w Spółce Akcyjnej „Siemens i Halske” (1911–1913), a następnie pracował w fabryce „Otto Kirchner” (1912–1913) i w zakładach „Geislera” (1913–1916). W 1916 został wcielony do armii carskiej.

Podczas I wojny światowej uczestniczył w walkach Frontu Północnego w okolicach Rygi. W 1917 brał czynny udział w rewolucji lutowej. Od 1918 służył ochotniczo w 6 Dywizji Strzeleckiej Armii Czerwonej. Brał udział w wojnie domowej jako dowódca baterii artylerii oraz w wojnie polsko-bolszewickiej. Po wojnie był dowódcą batalionu artylerii, pułku, szefem artylerii dywizji i korpusu. W 1934 ukończył Akademię Wojskową im. Michaiła W. Frunzego.

Po napaści Niemiec na ZSRR dowodził artylerią 16 Armii, Frontów: Briańskiego, Stalingradzkiego, Dońskiego, Centralnego, Białoruskiego oraz 1 Frontu Białoruskiego. Podczas wielkiej wojny ojczyźnianej brał udział w bitwach pod: Smoleńskiem, Moskwą, Stalingradem oraz w walkach na łuku kurskim i o Dniepr, a także w operacjach: Bagration, wiślańsko-odrzańskiej (w tym w walkach o Poznań), wschodniopomorskiej i berlińskiej.

W literaturze radzieckiej przypisuje mu się upowszechnienie i stosowanie w praktyce takich pojęć sztuki wykorzystania współczesnej artylerii jak „natarcie artyleryjskie”, „podwójny wał ogniowy”, „zmasowane uderzenie artyleryjskie”.

Po II wojnie światowej był zastępcą dowódcy, dowódcą artylerii Grupy Wojsk Radzieckich w Niemczech (1945–1950), a następnie pierwszym zastępcą dowódcy (1950–1952), dowódcą (1952–1953) i zastępcą dowódcy (1953–1958) artylerii Armii Radzieckiej. 11 marca 1955 został mianowany do stopnia marszałka artylerii. W latach 1958–1965 służył na stanowisku szefa Obrony Przeciwlotniczej Wojsk Lądowych, a w latach 1965–1968 był inspektorem generalnym Grupy Generalnych Inspektorów Ministerstwa Obrony ZSRR.

W latach 1918–1923 członek RPK(b) i ponownie od 1932 WKP(b)/KPZR. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR 2. kadencji (1946–1950).

Zmarł 25 maja 1968 w Moskwie i został pochowany na stołecznym Cmentarzu Nowodziewiczym.

Awanse edytuj

kombrig (комбриг) – 1939
generał major artylerii (генерал-майор артиллерии) – 4 czerwca 1940;
generał porucznik artylerii (генерал-лейтенант артиллерии) – 17 listopada 1942
generał pułkownik artylerii (генерал-полковник артиллерии) – 18 września 1943
marszałek artylerii (маршал артиллерии) – 11 marca 1955

Odznaczenia edytuj

Medal „Złota Gwiazda” Bohatera Związku Radzieckiego № 5871 (6 kwietnia 1945)
Order Lenina – czterokrotnie (8 października 1942, 6 kwietnia 1945, 21 lutego 1945, 30 lipca 1958)
Order Czerwonego Sztandaru – pięciokrotnie (12 kwietnia 1942, 27 sierpnia 1943, 3 listopada 1944, 24 czerwca 1948, 22 lutego 1968)
Order Suworowa I stopnia – trzykrotnie (29 lipca 1944, 18 listopada 1944, 29 maja 1945)
Order Kutuzowa I stopnia (8 lutego 1943)
Order Suworowa II stopnia (2 października 1943)
Order Czerwonej Gwiazdy (16 sierpnia 1936)
Medal „Za obronę Moskwy” (1944)
Medal „Za obronę Stalingradu” (1942)
Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (1945)
Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (1965)
Medal „Za zdobycie Berlina” (1944)
Medal „Za wyzwolenie Warszawy” (1945)
Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej” (1938)
Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty” (1948)
Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR” (1957)
Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR” (1968)
Medal „W upamiętnieniu 800-lecia Moskwy” (1947)
Medal Przyjaźni chińsko-radzieckiej (1955, Chiny)
Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari (24 kwietnia 1946, Polska)
Order Krzyża Grunwaldu II klasy (24 kwietnia 1946, Polska)
Medal za Warszawę 1939–1945 (1945, Polska)
Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk (1945, Polska)

Bibliografia edytuj

Казаков Василий Иванович – Герои страны (ros.) [dostęp 1 stycznia 2012]
Казаков Василий Иванович – Проект ХРОНОС (ros.) [dostęp 1 stycznia 2012]
Маршал артиллерии Казаков Василий Иванович (ros.) [dostęp 1 stycznia 2012]
Казаков Василий Иванович – Международный Объединенный Биографический Центр (ros.) [dostęp 1 stycznia 2012]