Wikipedia

Wojciech Parchem

Wojciech Parchem (ur. 1974) – polski śpiewak operowy, tenor.

Wojciech Parchem
Ilustracja
Wojciech Parchem, 2016 (fot. Wojciech Olszanka)
Data urodzenia

1974

Typ głosu

tenor

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

śpiewak

Multimedia w Wikimedia Commons
Deborah Polaski i Wojciech Parchem, Berlin 2016 (fot. archiwum artysty)

Życiorys edytuj

Ukończył Liceum Muzyczne im. Feliksa Nowowiejskiego w Gdańsku w klasie fortepianu, następnie studia wokalne w Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku w klasie Haliny Mickiewiczówny oraz w Hochschule für Musik Hanns Eisler w Berlinie w klasie prof. Scota Weira(inne języki), gdzie studiował jako stypendysta Polsko-Niemieckiego Towarzystwa Akademickiego w Krakowie oraz Fundacji Alferda Toepfera w Hamburgu[1]. Jest również absolwentem studiów MBA prowadzonych przez Akademię Ekonomiczną w Poznaniu wraz z Georgia State University w Atlancie[2], a także Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie oraz Instytutu Anglistyki Uniwersytetu Warszawskiego, w którym ukończył studium doktoranckie. Doskonalił swe umiejętności wokalne podczas wielu kursów mistrzowskich, m.in. w ramach Bachakademie w Stuttgarcie i Dartington International Summer School. Obecnie jest pod opieką wokalną Deborah Polaski. W 1998 został laureatem VI Międzynarodowego Konkursu Śpiewu Koloraturowego im. Sylvii Geszty w Luksemburgu.

W 1998 r. rozpoczął współpracę z Warszawską Operą Kameralną, z którą był związany zawodowo przez wiele lat. Na scenie tej wykonał liczne role tenorowe, m.in. Achillesa w Tetydzie na Skyros Domenica Scarlattiego[3], Mitridatesa[4], Idomenea[5], Solimana w Zaide i Monostatosa w Czarodziejskim flecie Wolfganga Amadeusza Mozarta, Almavivę w Cyruliku sewilskim Gioacchina Rossiniego[6], Maksa w Wolnym strzelcu Carla Marii von Webera[7], Lacę Klemeňa w Jenůfie Leoša Janačka oraz Lurcania w Ariodante Georga Friedricha Haendla[8]. Brał także udział w tournées zagranicznych Warszawskiej Opery Kameralnej w Hiszpanii, Francji i Japonii. Ponadto występował na scenach Deutsche Oper am Rhein w Düsseldorfie, Staatsoper Unter den Linden w Berlinie, Sophiensaele w Berlinie, Opery Wrocławskiej, Teatru Wielkiego - Opery Narodowej, Polskiej Opery Królewskiej i Teatru Narodowego w Warszawie m.in. jako Florestan w Fideliu Ludwiga van Beethovena[9], Pasterz w Królu Rogerze Karola Szymanowskiego[10], Luzio w Zakazie miłości Richarda Wagnera[11], Zefirino w Podróży do Reims Gioacchina Rossiniego[12][13], Paw w Zerwanych strunach Parama Vira[14], Adrasto w Antygonie Tommasa Traetty[15], Red Whiskers w Billym Buddzie Benjamina Brittena[16][17], Oficer w Cardillacu Paula Hindemitha[18][19] i Stańczyk w Barbarze Radziwiłłównie Henryka Jareckiego[20][21].

Na estradzie koncertowej Wojciech Parchem debiutował już na pierwszym roku studiów wokalnych, wykonując w 1994 roku w ramach współpracy Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku z Instytutem Muzyki Kościelnej w Erlangen partię Ewangelisty w Passio Christi Johanna Balthasara Christiana Freisslicha. Także w czasie studiów artysta zasłynął przygotowaniem w ciągu dwóch dni partii barytonowej w Pasji wg św. Łukasza Krzysztofa Pendereckiego w zastępstwie za legendarnego Andrzeja Hiolskiego, ratując tym samym uroczyste wykonanie tego dzieła podczas koncertu będącego zwieńczeniem muzycznych obchodów 1000-lecia miasta Gdańska.

Od tego czasu tenor prowadzi intensywną działalność koncertową, w ramach której wystąpił m.in. w filharmoniach: Narodowej, Bałtyckiej, Pomorskiej, Krakowskiej, Zielonogórskiej; Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. W. Lutosławskiego, Tonhalle w Zurychu, Cité de la Musique w Paryżu, Konzerthaus w Berlinie, Palau de la Música w Walencji, Filharmonii w Brnie, wykonując dzieła Johanna Sebastiana Bacha, Benjamina Brittena, Grzegorza Gerwazego Gorczyckiego, Georga Friedricha Haendla, Leoša Janačka, Marcina Mielczewskiego, Claudia Monteverdiego, Wolfganga Amadeusza Mozarta, Krzysztofa Pendereckiego, Henry’ego Purcella, Arnolda Schönberga, Mikołaja Zieleńskiego i innych.

Artysta z zamiłowaniem wykonuje dzieła kompozytorów współczesnych, biorąc udział w prawykonaniach m.in. oper Antygona Zbigniewa Rudzińskiego[22], Madame la Pest Gerharda Stäblera[23], Immanuel Kant Leszka Możdzera[24] oraz uczestnicząc w projektach takich jak Międzynarodowy Konkurs Kompozytorski im. Stanisława Moniuszki na mikrooperę 12 minut dla Moniuszki[25].

Wojciech Parchem współpracował z wieloma zespołami muzyki dawnej w kraju i za granicą oraz dokonał nagrań dla Polskiego Radia i firm fonograficznych, co zaowocowało publikacją szeregu rejestracji na CD. Ostatnio z jego udziałem ukazało się wysoko ocenione przez międzynarodową krytykę nagranie z Filharmonią w Brnie kantaty Lenora Antonina Rejchy[26].

Poza działalnością artystyczną Wojciech Parchem pełni od 2006 roku funkcje menedżerskie, m.in. jako kierownik działu organizacji pracy artystycznej w Warszawskiej Operze Kameralnej czy pełnomocnik dyrektora ds. organizacji wydarzeń krajowych i międzynarodowych w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej.

Linki zewnętrzne edytuj

Karol Kurpiński Jadwiga, królowa polska Festiwal Muzyki Polskiej w Krakowie, 2020

Antonin Rejcha Lenore Filharmonie Brno, 2020

Przypisy edytuj

  1. ↑ Alfred Toepfer Stiftung F.V.S. [online], www.toepfer-stiftung.de [dostęp 2022-09-11] (niem.).
  2. ↑ https://uemba.ue.poznan.pl/wp-content/uploads/2021/06/story_w_parchem.pdf
  3. ↑ Tetide in Sciro, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2023-12-18].
  4. ↑ Encyklopedia, Atak młodych sopranistek [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2020-08-04] (pol.).
  5. ↑ Encyklopedia, Polityka nieustannej zmiany warty [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2020-08-04] (pol.).
  6. ↑ Il Barbiere di Siviglia, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2023-12-16].
  7. ↑ Der Freischütz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2020-08-04].
  8. ↑ Ariodante, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2023-12-16].
  9. ↑ Fidelio, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2020-08-04].
  10. ↑ Festiwal Muzyki Polskiej [online], www.fmp.org.pl [dostęp 2020-08-04].
  11. ↑ Zakaz miłości, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2020-08-04].
  12. ↑ Obiekty - Archiwum Teatr Wielki [online], archiwum.teatrwielki.pl [dostęp 2020-08-04].
  13. ↑ Podróż do Reims, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2020-08-04].
  14. ↑ Antje Schneider, Wenn Verlust Gewinn bedeutet (nd-aktuell.de) [online], www.nd-aktuell.de [dostęp 2022-09-11] (niem.).
  15. ↑ Antigone.Besetuzng [online], www.novoflot.de [dostęp 2020-08-04].
  16. ↑ Billy Budd, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2021-05-23].
  17. ↑ Billy Budd [online], Teatr Wielki Opera Narodowa [dostęp 2021-05-23] (pol.).
  18. ↑ Cardillac [online], Teatr Wielki Opera Narodowa [dostęp 2021-05-23] (pol.).
  19. ↑ Wyborcza.pl [online], wyborcza.pl [dostęp 2021-07-22].
  20. ↑ Barbara Radziwiłłówna [online], Teatr Wielki Opera Narodowa [dostęp 2022-09-11] (pol.).
  21. ↑ Instytut Teatralny, Barbara Radziwiłłówna (wersja koncertowa) - Teatr Wielki - Opera Narodowa | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce - polski wortal teatralny [dostęp 2022-09-11] (pol.).
  22. ↑ Instytut Teatralny, Antygona - Warszawska Opera Kameralna | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce - polski wortal teatralny [dostęp 2022-09-11] (pol.).
  23. ↑ Duisburg: Madame La Pest / Online Musik Magazin [online], www.omm.de [dostęp 2023-12-16].
  24. ↑ Instytut Teatralny, Immanuel Kant - Opera Wrocławska | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce - polski wortal teatralny [dostęp 2022-09-11] (pol.).
  25. ↑ 12 minut dla Moniuszki - Wieczór prawykonań [online], Teatr Wielki Opera Narodowa [dostęp 2022-09-11] (pol.).
  26. ↑ CD nová edice: Antonín Rejcha [online], Filharmonie Brno [dostęp 2022-09-11] (cz.).

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wojciech_Parchem&oldid=73168383”