ZPiT AGH „Krakus”

Zespół Pieśni i Tańca AGH „Krakus” im. Wiesława Białowąsa – najstarszy studencki i jeden z najstarszych polskich zespołów folklorystycznych, założony w 1949 roku przez Wiesława Białowąsa. Siedziba zespołu mieści się w Krakowie przy ulicy Władysława Reymonta 15, w najbliższym sąsiedztwie głównych budynków Akademii Górniczo-Hutniczej.

Zespół Pieśni i Tańca AGH „Krakus”

Rok założenia	1949
Pochodzenie	Kraków Polska
Gatunek	Folklor
Odznaczenia
Strona internetowa

Historia zespołu

Zespół Pieśni i Tańca AGH „Krakus” im. Wiesława Białowąsa powstał przy AGH w 1949 roku. Został założony przez ówczesnego studenta, a następnie asystenta i profesora Wydziału Metalurgii, Wiesława Białowąsa. Początkowo nazywany był po prostu „Zespołem Muzycznym” o charakterze instrumentalnym, a nieregularne próby odbywały się w jednej z sal wykładowych budynku A-0, głównego pawilonu AGH. W pierwszym okresie funkcjonowania zespół liczył łącznie sześciu, a niedługo później dziewięciu członków. W miarę upływu czasu doszło do jego połączenia z uczelnianym chórem prowadzonym przez Jerzego Kraśnickiego, grupą taneczną pod kierunkiem Grzegorza Kratzera oraz zespołem góralskim założonym przez Jana Kuchtę. Wskutek tych działań na początku lat 50. ilość członków gwałtownie wzrosła i wynosiła 320 osób, podzielonych na poszczególne sekcje. Równocześnie stopniowo zmieniał się charakter zespołu na typowo folklorystyczny. Nazwę „Krakus”, po ogłoszonym wcześniej konkursie, nadano Zespołowi na Jubileusz XXV Lecia jego istnienia w 1974 roku. Obecnie zespół liczy około 200 członków, podzielonych na trzy sekcje: balet, chór oraz orkiestra (kapela).

Od 1980 roku w strukturach zespołu działa sekcja dziecięca tzw. „Mały Krakus”, licząca 80 osób w wieku 7-15 lat. Realizuje ona odrębny program artystyczny. Dzieci występują samodzielnie lub z Zespołem studenckim prezentując swoje umiejętności w kraju i za granicą.

Od początku istnienia Zespół – zarówno w kraju jak i poza jego granicami – koncertował blisko 5 tys. razy, odbywając prawie 200 wyjazdów zagranicznych i odwiedzając pięć kontynentów: Europę, Azję, Amerykę Północną, Afrykę oraz Amerykę Południową. W ich trakcie zdobył wiele nagród i odznaczeń.

Zespół regularnie bierze czynny udział w następujących uroczystościach:

• „Skok przez skórę” z okazji Dnia Górnika
• „Ślubowanie hutnicze” z okazji Dnia Hutnika
• Inauguracja roku akademickiego
• Nadania tytułu Doktora Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej
• Nadania godności Profesora Honorowego AGH
• Nadania nominacji doktorskich

Kierownicy zespołu

• Wiesław Białowąs 1949 – 1974
• Stanisław Rusinek 1974 – 1999
• Maciej Jędrzejek 1999 – aktualnie

Repertuar

Polskie tańce i pieśni ludowe, przetworzone i przystosowane artystycznie do wymogów sceny (stylizowane):

• Suita tańców krakowskich (m.in. krakowiak, lajkonik, Siuda Baba, Turoń), z wykorzystaniem oryginalnych rekwizytów
• Suita tańców śląskich (m.in. trojak, mietlorz)
• Suita tańców rzeszowskich (m.in. polki beznoga, dzwon, przeworska, z kropką, wściekła i kucana, sztajerek)
• Suita tańców łowickich (m.in. oberek dyngusowy, koguty, kujawiak, wianki)
• Suita tańców sądeckich (m.in. polki suwana i gwóźdź, podmajder, sztajerek)
• Suita tańców górali żywieckich (m.in. hajduk), z wykorzystaniem oryginalnych lokalnych instrumentów muzycznych, w tym trombity
• Suita tańców lubelskich (m.in. mach, majdaniak, walczyk, polki lubelskie)
• Suita tańców kieleckich
• Tańce zaborowskie (m.in. warszawianka, hop-walc)
• Mazur
• Polonez

Wyjazdy i konkursy zagraniczne

• Algieria – 1975
• Argentyna – 1986
• Austria – 1975, 1987, 1991, 1998, 2001
• Belgia – 1970, 1980, 1983, 1984, 1985, 1987, 1988, 2012, 2022
• Bośnia i Hercegowina – 2017
• Brazylia – 1986, 1996, 2018
• Bułgaria – 2006, 2016
• Chiny – 2014, 2016
• Chorwacja – 2023
• Czechosłowacja – 1965, 1972, 1986
• Czechy – 1994, 1995, 1996, 2001, 2008, 2009, 2014, 2017
• Dania – 1993 (dwukrotnie), 2002
• Filipiny – 2019
• Finlandia – 1986
• Francja – 1967, 1971, 1975, 1976, 1977, 1978, 1980, 1982, 1983, 1985, 1989, 1998, 1999, 2001, 2002, 2004, 2007, 2013, 2018
• Grecja – 1965, 1981, 1997
• Gruzja – 2021
• Hiszpania – 1977, 1978, 1980, 1983, 1988, 1990, 1992, 1995, 1998, 2002 (dwukrotnie)
• Holandia – 1980, 1983, 1984, 1988, 2003, 2022
• Indie – 1984
• Jugosławia – 1973, 1974, 1975
• Kanada – 1980, 1981, 1987
• Litwa – 2006
• Luksemburg – 1983, 1985
• Łotwa – 2006, 2019
• Macedonia Północna – 2009, 2011
• Malta – 1979
• Meksyk – 2023
• Mołdawia – 2002
• Mongolia – 1989
• Niemcy – 1993, 1997, 2003, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2015 (dwukrotnie)
• Niemcy (NRD) – 1972, 1973, 1976, 1984, 1986, 1988
• Niemcy (RFN) – 1974, 1977, 1980, 1984, 1987
• Norwegia – 1993
• Portugalia – 2007, 2018
• Rumunia – 1999, 2004, 2008, 2011, 2012, 2013, 2017
• Serbia – 2023
• Słowacja – 2001, 2002, 2021
• Słowenia – 2005
• Szwajcaria – 2005
• Szwecja – 1977
• Tunezja – 1975
• Turcja – 1986, 1989, 1990, 2002, 2005, 2010, 2012, 2015
• Ukraina – 2000, 2001, 2003 (dwukrotnie), 2004, 2005, 2008, 2012, 2013, 2019
• Urugwaj – 1986
• Stany Zjednoczone – 1980, 1981, 1987, 2000
• Węgry – 1962, 1963, 1965, 1966, 1972, 1973, 1993, 1996, 1999, 2014
• Włochy – 1976, 1984, 1987, 1988, 1989, 1991, 1992, 2001, 2006
• ZSRR – 1967, 1968, 1970, 1973, 1979, 1980, 1987, 1988, 1989

Ważniejsze nagrody za udział w festiwalach konkursowych

• „Grand Prix” Hlushenkov Folk Fest – Chmielnicki (Ukraina 2019)
• Nagroda Publiczności i nagroda specjalna miasta Lipawa – Sudmalinas Festival (Łotwa 2019)
• „Grand Prix” 10 Dukat Festu w Banja Luce (Bośnia i Hercegowina 2017)
• II miejsce na XIX Międzynarodowym Festiwalu Folklorystycznym w Bursie (Turcja 2005)
• I miejsce na XXXIII Międzynarodowym Festiwalu Folklorystycznym „Akademicka Nitra 2002” w Nitrze (Słowacja 2002)
• II miejsce na Międzynarodowym Festiwalu Folklorystycznym w Agrygencie (Włochy 2001)
• Brązowy medal na 52 Międzynarodowym Festiwalu Folklorystycznym w Dijon (Francja 1998)
• I miejsce w kategorii solistów (Marek Bieda) na Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Ludowej w Kartaginie (Tunezja 1975)
• I miejsce na Ogólnozwiązkowym Festiwalu Artystycznym na „Studencka Wiosna Kulturalna” w Erywaniu (Armenia 1974)
• „Złote Grono” na XXV Międzynarodowym Festiwalu Folklorystycznym w Dijon (Francja 1971)
• „Grand Prix” na XI Międzynarodowym Festiwalu Folklorystycznym w Marchienne au Pont (Belgia 1970)
• I miejsce na I Międzynarodowym Festiwalu Studenckich Zespołów Folklorystycznych w Katowicach (Polska 1969)
• Brązowa Kolia Książąt Burgundzkich na XXII Międzynarodowym Festiwalu Folklorystycznym w Dijon (Francja 1967)
• Jedna z pięciu równorzędnych nagród na XXXII Światowym Festiwalu Folklorystycznym w Lefkas (Grecja 1967)
• I miejsce na Ogólnopolskim Festiwalu Studenckich Zespołów Artystycznych we Wrocławiu (Polska 1953)

Odznaczenia i medale

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1984)
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966)
• Odznaka Honorowa Ministra Edukacji Narodowej „Za zasługi dla oświaty”(1999)
• Złota Odznaka „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa” (1971)
• Medal „Kraków 2000” (2004)
• Złoty Medal 85-lecia AGH (2004)
• Złota Odznaka ZSP (1964)
• Złota Odznaka SZSP (1979)
• Złota Odznaka za Zasługi dla Ziemi Krakowskiej (1979)
• Złota Odznaka Honorowa Towarzystwa „Polonia” (1989)
• Medal Za Zasługi Przy Odnowie Zabytków Krakowa (1981)
• Złota Odznaka Honorowa Polskiego Związku Emerytów, Rencistów i Inwalidów (1992)
• Srebrny Medal Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” (2004)
• „Złote Serduszko” Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy (1994)
• Dyplom Ministra Spraw Zagranicznych „Za wybitne zasługi w propagowaniu kultury polskiej za granicą” (1984)
• Dyplom Honorowy Ministra Kultury i Sztuki „Za osiągnięcia w upowszechnianiu kultury” (dwukrotnie w 1975 oraz 1979)
• Dyplom Towarzystwa Łączności z Polonią Zagraniczną „Polonia” „Za wybitne osiągnięcia w dziele umacniania patriotycznej więzi Polonii z Macierzą” (1979)
• Druga Nagroda Ministra Kultury i Sztuki „Za całokształt działalności artystycznej wychowawczej” (1968)

Bibliografia

• Biuletyn informacyjny pracowników Akademii Górniczo-Hutniczej nr 71, listopad 1999, ISSN 1425-4271
• KatarzynaK. Piwowar KatarzynaK., „Krakus” nie od razu był „Krakusem”, „Biuletyn AGH. Magazyn Informacyjny Akademii Górniczo-Hutniczej”, 142, październik 2019, s. 4-5, ISSN 1898-9624 .

Linki zewnętrzne

• Strona internetowa ZPiT AGH „Krakus”
• Oficjalny kanał filmowy ZPiT AGH „KRAKUS” w serwisie YouTube