Wikipedia

Aksel Lund Svindal

norweski narciarz alpejczyk

Aksel Lund Svindal (ur. 26 grudnia 1982 w Kjeller) – norweski narciarz alpejski, czterokrotny medalista olimpijski, wielokrotny medalista mistrzostw świata juniorów i seniorów oraz dwukrotny zdobywca Pucharu Świata.

Aksel Lund Svindal
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 grudnia 1982
Kjeller

Klub

Nero Alpin

Wzrost

189 cm

Debiut w PŚ

28.10 2001, Sölden
(DNF - gigant)

Pierwsze punkty w PŚ

15.12 2002, Val d’Isère
(23. miejsce – gigant)

Pierwsze podium w PŚ

26.01 2003, Kitzbühel
(2. miejsce – kombinacja)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

27.11 2005, Lake Louise (supergigant)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Igrzyska olimpijskie
złoto Vancouver 2010 Supergigant
złoto Pjongczang 2018 Zjazd
srebro Vancouver 2010 Zjazd
brąz Vancouver 2010 Gigant
Mistrzostwa świata
złoto Åre 2007 Gigant
złoto Åre 2007 Zjazd
złoto Val d’Isère 2009 Superkombinacja
złoto Ga-Pa 2011 Superkombinacja
złoto Schladming 2013 Zjazd
srebro Åre 2019 Zjazd
srebro Bormio 2005 Kombinacja
brąz Val d’Isère 2009 Supergigant
brąz Schladming 2013 Supergigant
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Tarvisio 2002 Kombinacja
srebro Tarvisio 2002 Supergigant
brąz Tarvisio 2002 Zjazd
brąz Tarvisio 2002 Slalom
Puchar Świata
Kryształowa Kula
2006/2007
Kryształowa Kula
2008/2009
2. miejsce
2005/2006
2. miejsce
2012/2013
2. miejsce
2013/2014
3. miejsce
2011/2012
3. miejsce
2017/2018
Puchar Świata (Zjazd)
Mała Kryształowa Kula
2012/2013
Mała Kryształowa Kula
2013/2014
2. miejsce
2015/2016
2. miejsce
2017/2018
Puchar Świata (Supergigant)
Mała Kryształowa Kula
2005/2006
Mała Kryształowa Kula
2008/2009
Mała Kryształowa Kula
2011/2012
Mała Kryształowa Kula
2012/2013
Mała Kryształowa Kula
2013/2014
3. miejsce
2015/2016
3. miejsce
2017/2018
Puchar Świata (Gigant)
Mała Kryształowa Kula
2006/2007
2. miejsce
2010/2011
3. miejsce
2009/2010
Puchar Świata (Kombinacja)
Mała Kryształowa Kula
2006/2007
Strona internetowa

Kariera edytuj

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Aksel Lund Svindal pojawił się 19 grudnia 1998 roku w zawodach FIS Race w Dombås, gdzie zajął 20. miejsce w gigancie. W 2000 roku brał udział mistrzostwach świata juniorów w Quebecu, gdzie jego najlepszym wynikiem było 28. miejsce w slalomie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Verbier był między innymi trzynasty w zjeździe i gigancie. Największe sukcesy w tej kategorii wiekowej osiągnął podczas rozgrywanych w 2002 roku mistrzostw świata juniorów w Tarvisio, gdzie zwyciężył w kombinacji, był drugi w supergigancie oraz trzeci w slalomie i zjeździe.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 25 października 2001 roku w Sölden, gdzie nie ukończył rywalizacji w slalomie gigancie. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył 15 grudnia 2002 roku w Val d’Isère, zajmując 23. miejsce w gigancie. Nieco ponad miesiąc później, 26 stycznia 2003 roku w Kitzbühel po raz pierwszy stanął na podium zawodów pucharowych, zajmując drugie miejsce w kombinacji. W zawodach tych rozdzielił Austriaka Michaela Walchhofera i Didiera Défago ze Szwajcarii. Swoje pierwsze zwycięstwo w zawodach tego cyklu odniósł 27 listopada 2005 roku w Lake Louise, gdzie był najlepszy w supergigancie. Od 2006 roku w każdym kolejnym sezonie Norweg co najmniej dwukrotnie stawał na podium zawodów PŚ, łącznie dokonując tego ponad 50 razy. Przy tym odniósł 25 zwycięstw, z czego blisko połowę stanowią triumfy w supergigancie. Najlepsze wyniki osiągał w sezonach 2006/2007 i 2008/2009, kiedy sięgał po Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej. W klasyfikacji końcowej był też drugi w sezonach 2005/2006, 2012/2013 i 2013/2014 oraz trzeci w sezonie 2011/2012. Ponadto kilkukrotnie zdobywał Małe Kryształowe Kule ze zwycięstwa w poszczególnych konkurencjach: w zjeździe w sezonach 2012/2013 i 2013/2014, w supergigancie w sezonach 2005/2006, 2008/2009, 2011/2012, 2012/2013 i 2013/2014 oraz giganta i kombinacji w sezonie 2006/2007.

Podczas treningu przed zawodami w Beaver Creek na początku sezonu 2007/2008, 22 listopada 2007 roku uległ poważnemu wypadkowi, po którym trafił do szpitala. Zawodnik miał połamany nos, pękniętą kość policzkową, pęknięte 2 żebra, a także 15-centymetrową ranę ciętą lewej nogi. Obrażenia okazały się na tyle poważne (szczególnie skomplikowany uraz nogi), że wykluczyły możliwość startu zawodnika w zawodach do końca sezonu[1]. W sezonie 2008/2009 Svindal powrócił do rywalizacji w Pucharze Świata, wygrywając zjazd i supergigant w Beaver Creek, gdzie rok wcześniej odniósł kontuzję. Zwyciężył też w zjeździe w Åre. Sezon zakończył na czele klasyfikacji generalnej PŚ, wyprzedzając Benjamina Raicha zaledwie dwoma punktami.

W 2003 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Sankt Moritz, zajmując między innymi piąte miejsce w gigancie. Pierwszy medal wśród seniorów zdobył podczas mistrzostw świata w Bormio w 2005 roku, gdzie był drugi w kombinacji. Rozdzielił tam na podium Raicha i Włocha Giorgio Roccę. W 2006 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Turynie, zajmując między innymi piąte miejsce w supergigancie i szóste w gigancie. Mistrzostwa świata w Åre w 2007 roku przyniosły mu złote medale w zjeździe i gigancie, był też piąty w superkombinacji. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Val d’Isère był najlepszy w superkombinacji, a w supergigancie zajął trzecie miejsce. Wyprzedzili go tam jedynie Szwajcar Didier Cuche i Włoch Peter Fill. Największe sukcesy olimpijskie osiągnął podczas igrzysk w Vancouver w 2010 roku. W swoim pierwszym starcie, supergigancie, był drugi, plasując się między Didierem Défago, a Bode Millerem z USA. Następnie był najlepszy w supergigancie, jednak superkombinacji nie ukończył. Na tych samych igrzyskach był też trzeci w gigancie, przegrywając tylko z Carlo Janką ze Szwajcarii i swym rodakiem, Kjetilem Jansrudem. Złoto w supergigancie przywiózł również z mistrzostw świata w Garmisch-Partenkirchen w 2011 roku. Na niemieckich mistrzostwach był blisko kolejnego medalu, ale ostatecznie rywalizację w gigancie zakończył na czwartej pozycji, przegrywając walkę o podium z Austriakiem Philippem Schörghoferem. Kolejne medale zdobywał na mistrzostwach świata w Schladming w 2013 roku. Był tam najlepszy w zjeździe oraz trzeci w supergigancie. Brał także udział w igrzyskach w Soczi w 2014 roku, jednak w żadnym ze startów nie stanął na podium. Najlepszy wynik osiągnął w zjeździe, gdzie walkę o brązowy medal przegrał z Jansrudem.

Jest też wielokrotnym mistrzem Norwegii w slalomie, gigancie, zjeździe, supergigancie i superkombinacji.

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie   edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
21. 12 lutego 2006   Turyn Zjazd 1:48,80 +2,10   Antoine Dénériaz
DNF 14 lutego 2006   Turyn Kombinacja 3:09,45 —   Ted Ligety
5. 18 lutego 2006   Turyn Supergigant 1:30,65 +0,45   Kjetil André Aamodt
6. 20 lutego 2006   Turyn Gigant 2:35,00 +1,06   Benjamin Raich
DNF2 25 lutego 2006   Turyn Slalom 1:43,14 —   Benjamin Raich
2.  15 lutego 2010   Vancouver Zjazd 1:54,31 +0,07   Didier Défago
1.  19 lutego 2010   Vancouver Supergigant 1:30,34 — —
DNF2 21 lutego 2010   Vancouver Superkombinacja 2:44,92 —   Bode Miller
3.  23 lutego 2010   Vancouver Gigant 2:37,83 +0,61   Carlo Janka
4. 9 lutego 2014   Soczi Zjazd 2:06,23 +0,29   Matthias Mayer
8. 14 lutego 2014   Soczi Superkombinacja 2:45,20 +1,68   Sandro Viletta
7. 16 lutego 2014   Soczi Supergigant 1:18,14 +0,62   Kjetil Jansrud
DNF2 13 lutego 2018   Jeongseon Superkombinacja 2:06,52 –   Marcel Hirscher
1.  15 lutego 2018   Jeongseon Zjazd 1:40,25 – –
5. 16 lutego 2018   Jeongseon Supergigant 1:24,44 +0,49   Matthias Mayer

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
DNF1 2 lutego 2003   Sankt Moritz Supergigant 1:38,80 -   Stephan Eberharter
22. 8 lutego 2003   Sankt Moritz Zjazd 1:43,54 +2,56   Michael Walchhofer
5. 12 lutego 2003   Sankt Moritz Gigant 2:45,93 +0,84   Bode Miller
7. 29 stycznia 2005   Bormio Supergigant 1:27,55 +1,61   Bode Miller
2.  3 lutego 2005   Bormio Kombinacja 3:19,10 +0,91   Benjamin Raich
7. 5 lutego 2005   Bormio Zjazd 1:56,22 +1,16   Bode Miller
6. 9 lutego 2005   Bormio Gigant 2:50,41 +1,58   Hermann Maier
12. 12 lutego 2005   Bormio Slalom 1:41,34 +2,43   Benjamin Raich
13. 6 lutego 2007   Åre Supergigant 1:14,30 +0,94   Patrick Staudacher
5. 8 lutego 2007   Åre Superkombinacja 2:28,99 +0,60   Daniel Albrecht
1.  11 lutego 2007   Åre Zjazd 1:44,68 - -
1.  14 lutego 2007   Åre Gigant 2:19,64 - -
DNF1 17 lutego 2007   Åre Slalom 1:57,33 mn -   Mario Matt
3.  4 lutego 2009   Val d’Isère Supergigant 1:19,41 +1,02   Didier Cuche
11. 7 lutego 2009   Val d’Isère Zjazd 2:07,01 +1,70   John Kucera
1.  9 lutego 2009   Val d’Isère Superkombinacja 2:23,00 - -
9. 13 lutego 2009   Val d’Isère Gigant 2:18,82 +1,79   Carlo Janka
DNF 9 lutego 2011   Ga-Pa Supergigant 1:38,31 -   Christof Innerhofer
5. 12 lutego 2011   Ga-Pa Zjazd 1:58,41 +1,42   Erik Guay
1.  14 lutego 2011   Ga-Pa Superkombinacja 2:54,51 - -
4. 18 lutego 2011   Ga-Pa Gigant 2:10,56 +0,49   Ted Ligety
3.  6 lutego 2013   Schladming Supergigant 1:23,96 +0,22   Ted Ligety
1.  9 lutego 2013   Schladming Zjazd 2:01,32 - -
DNF2 11 lutego 2013   Schladming Superkombinacja 2:56,96 -   Ted Ligety
4. 15 lutego 2013   Schladming Gigant 2:30,71 +1,79   Ted Ligety
6. 5 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Supergigant 1:15,68 +0,37   Hannes Reichelt
6. 7 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Zjazd 1:43,18 +0,45   Patrick Küng
16. 6 lutego 2019   Åre Supergigant 1:24,20 +0,92   Dominik Paris
2.  9 lutego 2019   Åre Zjazd 1:19,97 +0,02   Kjetil Jansrud

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
48. 21 lutego 2000   Québec Zjazd 1:10,77 +3,30   Thomas Graggaber
33. 22 lutego 2000   Québec Supergigant 1:15,69 +3,03   Klaus Kröll
28. 25 lutego 2000   Québec Slalom 1:52,95 +5,43   Daniel Défago
39. 26 lutego 2000   Québec Gigant 1:52,09 +5,70   Georg Streitberger
13. 5 lutego 2001   Verbier Zjazd 1:30,23 +1,95   Thomas Graggaber
18. 6 lutego 2001   Verbier Supergigant 1:28,17 +3,28   Christoph Kornberger
DNF 8 lutego 2001   Verbier Gigant 2:08,79 -   Hannes Reiter
DNF1 9 lutego 2001   Verbier Slalom 1:25,72 -   Stefan Kogler
3.  27 lutego 2002   Tarvisio Zjazd 1:26,85 +0,41   Adam Cole
2.  28 lutego 2002   Tarvisio Supergigant 1:25,02 +0,50   Peter Fill
3.  2 marca 2002   Tarvisio Slalom 1:30,46 +0,91   Steven Nyman
1.  3 marca 2002   Tarvisio Kombinacja 11,77 pkt - -

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Puchar Świata Zjazd Slalom Gigant Supergigant Kombinacja
2002/2003 39. miejsce 58. miejsce 38. miejsce 26. miejsce 23. miejsce 4. miejsce
2003/2004 19. miejsce 36. miejsce 41. miejsce 19. miejsce 15. miejsce 6. miejsce
2004/2005 21. miejsce 30. miejsce 37. miejsce 17. miejsce 11. miejsce -
2005/2006 2. miejsce 13. miejsce 13. miejsce 10. miejsce 1. miejsce 7. miejsce
2006/2007 1. miejsce 7. miejsce 21. miejsce 1. miejsce 5. miejsce 1. miejsce
2007/2008 40. miejsce[2] 45. miejsce 50. miejsce 19. miejsce 22. miejsce -
2008/2009 1. miejsce 4. miejsce - 5. miejsce 1. miejsce 11. miejsce
2009/2010 4. miejsce 7. miejsce 54. miejsce 8. miejsce 3. miejsce 9. miejsce
2010/2011 4. miejsce 10. miejsce 59. miejsce 2. miejsce 16. miejsce 5. miejsce
2011/2012 3. miejsce 6. miejsce - 11. miejsce 1. miejsce 5. miejsce
2012/2013 2. miejsce 1. miejsce 47. miejsce 7. miejsce 1. miejsce 5. miejsce
2013/2014 2. miejsce 1. miejsce - 16. miejsce 1. miejsce 12. miejsce
2015/2016 5. miejsce 2. miejsce - 27. miejsce 3. miejsce -
2016/2017 39. miejsce[3] 15. miejsce - - 18. miejsce -
2017/2018 3. miejsce 2. miejsce - - 3. miejsce -
2018/2019 20. miejsce 10. miejsce - - 7. miejsce -

Zwycięstwa w zawodach edytuj

  1.   Lake Louise – 27 listopada 2005 (supergigant)
  2.   Åre – 15 marca 2006 (zjazd)
  3.   Beaver Creek – 30 listopada 2006 (kombinacja)
  4.   Hinterstoder – 21 grudnia 2006 (gigant)
  5.   Lenzerheide – 13 marca 2007 (zjazd)
  6.   Lenzerheide – 15 marca 2007 (supergigant)
  7.   Lenzerheide – 17 marca 2007 (gigant)
  8.   Sölden – 28 października 2007 (gigant)
  9.   Lake Louise – 25 listopada 2007 (supergigant)
  10.   Beaver Creek – 5 grudnia 2008 (zjazd)
  11.   Beaver Creek – 6 grudnia 2008 (supergigant)
  12.   Åre – 11 marca 2009 (zjazd)
  13.   Val Gardena – 18 grudnia 2009 (supergigant)
  14.   Adelboden – 8 stycznia 2011 (gigant)[4]
  15.   Lake Louise – 27 listopada 2011 (supergigant)
  16.   Schladming – 14 marca 2012 (zjazd)
  17.   Lake Louise – 24 listopada 2012 (zjazd)
  18.   Lake Louise – 25 listopada 2012 (supergigant)
  19.   Val Gardena – 14 grudnia 2012 (supergigant)
  20.   Kitzbühel – 25 stycznia 2013 (supergigant)
  21.   Kvitfjell – 3 marca 2013 (supergigant)
  22.   Lake Louise – 1 grudnia 2013 (supergigant)
  23.   Beaver Creek – 6 grudnia 2013 (zjazd)
  24.   Val Gardena – 20 grudnia 2013 (supergigant)
  25.   Bormio – 29 grudnia 2013 (zjazd)
  26.   Lake Louise – 28 listopada 2015 (zjazd)
  27.   Lake Louise – 29 listopada 2015 (supergigant)
  28.   Beaver Creek – 4 grudnia 2015 (zjazd)
  29.   Val Gardena – 18 grudnia 2015 (supergigant)
  30.   Val Gardena – 19 grudnia 2015 (zjazd)
  31.   Wengen – 16 stycznia 2016 (zjazd)
  32.   Kitzbühel – 22 stycznia 2016 (supergigant)
  33.   Beaver Creek – 2 grudnia 2017 (zjazd)
  34.   Val Gardena – 16 grudnia 2017 (zjazd)
  35.   Kitzbühel – 19 stycznia 2018 (supergigant)
  36.   Val Gardena – 14 grudnia 2018 (supergigant)

Pozostałe miejsca na podium w zawodach edytuj

  1.   Kitzbühel – 26 stycznia 2003 (kombinacja) - 2. miejsce
  2.   Kitzbühel – 22 stycznia 2006 (kombinacja) - 3. miejsce
  3.   Yongpyong – 4 marca 2006 (gigant) - 3. miejsce
  4.   Åre – 16 marca 2006 (supergigant) - 3. miejsce
  5.   Beaver Creek – 2 grudnia 2006 (gigant) - 2. miejsce
  6.   Adelboden – 6 stycznia 2007 (gigant) - 3. miejsce
  7.   Kvitfjell – 9 marca 2007 (kombinacja) - 3. miejsce
  8.   Beaver Creek – 7 grudnia 2008 (gigant) - 3. miejsce
  9.   Kitzbühel – 23 stycznia 2009 (supergigant) - 2. miejsce
  10.   Kvitfjell – 6 marca 2009 (zjazd) - 3. miejsce
  11.   Åre – 12 marca 2009 (supergigant) - 2. miejsce
  12.   Beaver Creek – 5 grudnia 2009 (zjazd) - 3. miejsce
  13.   Beaver Creek – 6 grudnia 2009 (gigant) - 3. miejsce
  14.   Kvitfjell – 6 marca 2010 (zjazd) - 2. miejsce
  15.   Kvitfjell – 7 marca 2010 (supergigant) - 3. miejsce[5]
  16.   Garmisch-Partenkirchen – 11 marca 2010 (supergigant) - 3. miejsce
  17.   Lake Louise – 27 listopada 2010 (zjazd) - 3. miejsce
  18.   Val d’Isère – 11 grudnia 2010 (gigant) - 2. miejsce
  19.   Wengen – 14 stycznia 2011 (superkombinacja) - 3. miejsce
  20.   Kitzbühel – 21 stycznia 2011 (supergigant) - 3. miejsce
  21.   Chamonix – 30 stycznia 2011 (superkombinacja) - 3. miejsce
  22.   Lenzerheide – 16 marca 2011 (zjazd) - 3. miejsce
  23.   Beaver Creek – 3 grudnia 2011 (supergigant) - 2. miejsce
  24.   Kvitfjell – 3 marca 2012 (zjazd) - 3. miejsce
  25.   Kvitfjell – 4 marca 2012 (supergigant) - 2. miejsce
  26.   Beaver Creek – 30 listopada 2012 (zjazd) - 2. miejsce
  27.   Beaver Creek – 1 grudnia 2012 (supergigant) - 2. miejsce
  28.   Bormio – 29 grudnia 2012 (zjazd) - 3. miejsce
  29.   Kvitfjell – 2 marca 2013 (zjazd) - 2. miejsce
  30.   Wengen – 18 stycznia 2014 (zjazd) - 3. miejsce
  31.   Kitzbühel – 25 stycznia 2014 (zjazd) - 2. miejsce
  32.   Kitzbühel – 26 stycznia 2014 (supergigant) - 3. miejsce[6]
  33.   Alta Badia – 21 grudnia 2015 (gigant równoległy) - 2. miejsce
  34.   Wengen – 15 stycznia 2016 (superkombinacja) - 2. miejsce
  35.   Val d’Isère – 2 grudnia 2016 (supergigant) - 2. miejsce
  36.   Val d’Isère – 3 grudnia 2016 (zjazd) - 3. miejsce
  37.   Val Gardena – 17 grudnia 2016 (zjazd) - 2. miejsce
  38.   Lake Louise – 25 listopada 2017 (zjazd) - 3. miejsce
  39.   Bormio – 28 grudnia 2017 (zjazd) - 2. miejsce
  40.   Wengen – 13 stycznia 2018 (zjazd) - 2. miejsce
  41.   Kvitfjell – 10 marca 2018 (zjazd) - 3. miejsce
  42.   Åre – 15 marca 2018 (supergigant) - 3. miejsce
  43.   Beaver Creek – 30 listopada 2018 (zjazd) - 3. miejsce
  44.   Beaver Creek – 1 grudnia 2018 (supergigant) - 3. miejsce
  • W sumie (36 zwycięstw, 19 drugich i 25 trzecich miejsc).

Przypisy edytuj

  1. ↑ PŚ: Cuche najszybszy, Svindal kontuzjowany
  2. ↑ do momentu wypadku prowadził w klasyfikacji generalnej
  3. ↑ W wyniku kontuzji starty zakończył w grudniu 2016 r.
  4. ↑ ex aequo z Cyprienem Richardem
  5. ↑ ex aequo z Tobiasem Grünenfelderem
  6. ↑ ex aequo z Maxem Franzem

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Aksel_Lund_Svindal&oldid=71738140”