Ángel Hernández-Ranera de Diego
Ángel Hernández-Ranera de Diego (ur. 1 października 1877 w Pastranie, zm. 16 sierpnia 1936 Fuente el Fresno) – hiszpański franciszkanin, prezbiter, misjonarz, męczennik chrześcijański i błogosławiony Kościoła rzymskokatolickiego.
| prezbiter męczennik | |
| Data i miejsce urodzenia |
1 października 1877 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
16 sierpnia 1936 |
| Czczony przez | |
| Beatyfikacja |
28 października 2007 |
| Wspomnienie | |
| Atrybuty |
habit franciszkański, palma |
Biografia edytuj
Urodzony w Pastranie (Guadalajara) 1 października 1877 roku, ochrzczony 2 października 1877 roku w miejscowej parafii. Rodzice Felix i Manuela mieli czworo dzieci. Od dziecka był ministrantem, następnie zakrystianem w kościele przy klasztorze sióstr koncepcjonistek w Pastranie. W latach 1890–1892 uczestniczył w kursach organizowanych przez franciszkanów dla aspirantów do życia zakonnego. Zakonnikiem był jego kuzyn Victoriano Ranera. Ángel Hernández wstąpił do nowicjatu franciszkańskiego w klasztorze San Pasquale w Pastranie, przyjmując habit zakonny 29 października 1892 roku. Pierwszą profesję zakonną złożył 29 października 1893 roku. W Pastranie odbył studia filozoficzne. Teologię studiował najpierw w La Puebla de Montalbán (1895–1896), następnie w Consuegra (1896–1899). Śluby wieczyste złożył w Consuegra 5 czerwcu 1897 roku. Święcenia kapłańskie przyjął w Ciudad Real 9 czerwca 1900 roku[1][2].
Jako młody prezbiter pracował w klasztorach w Almagro oraz Almansie (Albacete). Następnie wyjechał na misje na Filipiny. Wyruszył z Barcelony 6 stycznia 1906 roku. Pierwszy rok spędził w Manili w klasztorze przy kościele San Francisco de Intramuros. Później skierowano go do pracy jako proboszcz na wyspie Samar. Przebywał kolejno w: Allen (1909–1919), Catubig (1919–1924) oraz Laoag (1924–1929). W różnych parafiach odbudowywał zniszczone przez monsuny kościoły, zakładał organizacje katolickie, dbał o rozwój tercjarstwa franciszkańskiego wśród wiernych. Na Filipinach spędził 23 lata. Do Hiszpanii wrócił 25 lipca 1929 roku. Po powrocie do rodzimej prowincji zakonnej pracował kolejno w klasztorach w: Alcázar de San Juan (Ciudad Real) 1929–1932, Quintanar de la Orden (1932–1935) i Consuegra. Ostatnie lata przed śmiercią był wychowawcą młodych braci. Rozstrzelano go podczas hiszpańskiej wojny domowej w Boca de Balondillo (Fuente el Fresno, Ciudad Real) 16 sierpnia 1936 roku. Ciało zostało ekshumowane i przeniesione do klasztoru franciszkanów San Juan de los Reyes w Toledo[1][2].
Beatyfikacja edytuj
O. Hernández-Ranera de Diego OFM został ogłoszony błogosławionym wraz z innymi 497 męczennikami hiszpańskimi przez papieża Benedykta XVI na Placu Świętego Piotra 28 października 2007 roku. Mszy przewodniczył prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kardynał José Saraiva Martins[3][2].
Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest jako obowiązkowe przez zakony franciszkańskie na terenie Hiszpanii, przypada 6 listopada[4].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Oraciones y plegarias a Beato Ángel Hernández-Ranera De Diego. oracionespara.com. [dostęp 2024-02-18]. (hiszp.).
- ↑ a b c Beati Vittorio Chumillas Fernàndez e 19 compagni Martiri francescani. santiebeati.it, 2012-07-02. [dostęp 2024-02-18]. (wł.).
- ↑ Watykan: Beatyfikacja hiszpańskich męczenników. kosciol.wiara.pl, 2007-10-29. [dostęp 2024-02-18].
- ↑ 6 de noviembre, beato Víctor Chumillas, presbítero, y compañeros, mártires, I Orden. ofsaviles.wordpress.com. [dostęp 2024-02-17]. (hiszp.).