Łeontij Wojtowycz
Łeontij Wiktorowycz Wojtowycz (ukr. Леонтій Вікторович Войтович), czasem Łewko Wojtowycz (ukr. Левко Войтович[1]) (ur. 16 maja 1951 w Jemanżelinsku) – ukraiński historyk, mediewista.
| ||
| ||
| Kraj działania |  Ukraina
| |
| Data i miejsce urodzenia | 16 maja 1951 Jemanżelinsk | |
| doktor nauk historycznych | ||
| Alma Mater | Politechnika Lwowska | |
W 1972 ukończył Politechnikę Lwowską. Od 1981 zajmuje się naukowo historią. W 1994 obronił doktorat. Od 1995 związany z Instytutem Ukrainoznawstwa NANU we Lwowie. Wykładowca na Lwowskim Uniwersytecie Narodowym im. Iwana Franki. Autor 8 książek oraz ponad 240 artykułów i recenzji. Specjalista w zakresie genealogii Rurykowiczów.
Członek Rady Redakcyjnej czasopisma „Średniowiecze Polskie i Powszechne”[2].
Prace w języku polskimEdytuj
- Ruś Halicka a Bizancjum od XI do XIV wieku. Wybrane problemy, „Prace Historyczne”, 2011, Numer 138, s. 41-64.
- Walka o spadek po Romanowiczach a król polski Kazimierz III Wielki, w: Kazimierz Wielki i jego państwo. W siedemsetletnią rocznicę urodzin ostatniego Piasta na tronie polskim, red. J. Maciejewski, T. Nowakowski, Bydgoszcz 2011
PrzypisyEdytuj
- ↑ Łewko Wojtowycz: Udilni kniaziwstwa Riurykowycziw i Gedyminowycziw u XII-XVI st. Istoryko-heneałohiczne doslidżennia. Lwów, 1996. ISBN 966-02-0006-4. (ukr.)
- ↑ Średniowiecze Polskie i Powszechne. [dostęp 2015-09-29].
BibliografiaEdytuj
- Войтович Леонтій Вікторович. [dostęp 2015-09-29].