Świątynia Minerwy Medica
Świątynia Minerwy Medica – datowana na IV wiek[1] starożytna budowla, wznosząca się przy via Gilotti na rzymskim Eskwilinie[2].
 Świątynia Minerwy Medica | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
Położenie na mapie Rzymu  | |
Położenie na mapie Włoch  | |
Położenie na mapie Lacjum  | |
 41°53′38,0″N 12°30′43,0″E/41,893889 12,511944
| |
| Strona internetowa | |
Budowla znajduje się w pobliżu dworca kolejowego Roma Termini, niedaleko bramy Porta Maggiore[3], na terenach przypuszczalnie wchodzących w starożytności w skład ogrodów cesarza Galiena (Horti Liciniani)[1][3]. Wzniesiona na planie dziesięciokąta, ma 24 m średnicy i oryginalnie liczyła 33 m wysokości[2]. Do jej konstrukcji użyto betonu okładanego cegłą, ściany (zarówno zewnętrzne, jak i wewnętrzne) wyłożono marmurem, wnętrze natomiast ozdobione zostało mozaikami[3]. W dolnym poziomie budowli znajduje się portal wejściowy oraz dziewięć nisz, w których przypuszczalnie umieszczone były posągi[3], w górnym natomiast wysokie, łukowate okna[2]. Całość nakryta była pierwotnie kopułą, która zawaliła się w 1838 roku[3]. W trakcie przeprowadzonych w latach 1875–1878 prac archeologicznych w ruinach budowli odkryto dwa posągi przedstawiające rzymskich urzędników ciskających chustę (mappa) – sygnał do rozpoczęcia wyścigów rydwanów[1][3].
W XV wieku budowlę określano nazwą Le Galluzze, której znaczenie jest dzisiaj niejasne[2]. Swoją obecną, niemającą żadnego źródłowego potwierdzenia nazwę uzyskała w XVIII wieku w związku z rzekomym odnalezieniem w niej, znajdującego się w kolekcji rodziny Giustiniani, posągu Minerwy z wężem, który w rzeczywistości został odkryty w zupełnie innym miejscu[2][3]. Również sama identyfikacja budowli jako świątyni jest błędna – najprawdopodobniej było to nimfeum[2][3].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Filippo Coarelli: Rome and Environs: An Archaeological Guide. Berkeley: University of California Press, 2014, s. 200. ISBN 978-0-520-28209-4.
- ↑ a b c d e f Lawrence Richardson: A New Topographical Dictionary of Ancient Rome. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 1992, s. 269-270. ISBN 0-8018-4300-6.
- ↑ a b c d e f g h Encyclopedia of the History of Classical Archaeology. Edited by Nancy Thomson de Grummond. London: Routledge, 1996, s. 1082-1083. ISBN 1-884964-80-X.