Święty Armel
Święty Armel - (ur. 482 w Glamorgan w Walii, zm. ok. 570 w klasztorze Ploërmel lub w St. Armel des Boschaux)[1] święty kościołów Katolickiego, Prawosławnego i Wspólnoty Anglikańskiej.[2] Według jednej z teorii, święty Armel to tak naprawdę legendarny król Artur, który po bitwie pod Camlann uciekł do Francji i został mnichem[3].
 statua św. Armela w kaplicy Notre-Dame-des-Fleurs | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
ok. 570 |
| Czczony przez | |
| Wspomnienie | |
| Atrybuty |
zbroja, mnisi płaszcz z kapturem ze smokiem związanym stułą |
| Patron |
Ludzi z bólem głowy, reumatyzmem i kolką |
Życiorys
edytujUrodził się w Glamorgan w Walii w 482[1] i był kuzynem św. Samsona[4]. Z Walii wraz z grupką mnichów i kuzynem przybył do Bretanii, by tam nawracać i głosić Ewangelię. Na północy Francji założył klasztor, ale musiał stamtąd uciekać, gdyż doszło do rozlewu krwi (zginął wódz pogańskiego plemienia), za co winą obarczono walijskich mnichów. [3] Armel uciekł do Paryża, na dwór króla Childeberta I z dynastii Merowingów. Według jednej z legend opisanej w XII-wiecznym rękopisie z Rennes[4], św. Armel i św. Samson przekonali króla Childeberta I by pomógł Ludhaelowi w walce z Conmorem o tron Kornwalii.[4] Według innej legendy, okolice klasztoru zbudowanego przez Armela w St. Armel des Boschaux pustoszył smok. Miejscowa ludność prosiła świętego o pomoc, a ten związał smoka stułą i wrzucił do rzeki Seiche.[4] Armel zmarł w drugiej połowie VI wieku w klasztorze w Ploërmel lub w St. Armel des Boschaux[3] gdzie według legendy znajduje się grób króla Artura[3]. Był to ulubiony święty Henryka VII[4].
Przypisy
edytuj- ↑ a b https://paskonikstronik.blogspot.com/2020/07/ploermelkoscio-sw-armela.html
- ↑ Ino Chiesi: Co to za święty? sztuka cztynia obrazów
- ↑ a b c d Instytut Gość Media, Św. Armel [online], Instytut Gość Media, 16 sierpnia 2017 [dostęp 2024-07-09].
- ↑ a b c d e Welsh History Month: St Armel, the refugee saint who protected the king - Wales Online