Swiatosław Pałamar
Swiatosław Jarosławowycz Pałamar (ukr. Святослав Ярославович Паламар; ur. 10 października 1982 w Mikołajowie w obwodzie lwowskim) – ukraiński wojskowy w stopniu kapitana, zastępca dowódcy Pułku Azow Gwardii Narodowej Ukrainy. Walczył w Donbasie od początku sierpnia 2014 r. Uczestnik obrony Mariupola podczas rosyjskiej inwazji na Ukrainę.
| |
 kapitan
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Urodził się w Mikołajowie pod Lwowem. Ukończył studia na Uniwersytecie Handlowo-Ekonomicznym we Lwowie (w ich trakcie wziął urlop naukowy, podczas którego służył w Siłach Zbrojnych Ukrainy). Pracował jako dyrektor handlowy.
Uczestniczył w pomarańczowej rewolucji i rewolucji godności. Jest żonaty i ma syna[1].
Inwazja Rosji na Ukrainę edytuj
Od pierwszych dni rosyjskiej inwazji na Ukrainę w 2022 r. Pałamar brał udział w obronie Mariupola. Od 1 marca 2022 r., wraz z towarzyszami broni, prowadził działania zbrojne w oblężonym mieście, w wyniku których zadali agresorowi znaczne straty.
10 kwietnia 2022 roku opublikował w internecie nagranie wideo, w którym, mówiąc o obronie Mariupola, skarżył się, że od ponad dwóch tygodni nikt nie kontaktuje się z pułkiem i zarzucił politykom bezczynność.
To ważne, żeby o nas pamiętać, żeby zawsze pamiętać o Mariupolu, żeby o tym mówić, że to jest miasto-męczennik. Ale to też jest miasto-wojownik, a my nie jesteśmy przeszłością, tylko teraźniejszością. Czytasz o sobie [wpisy w internecie] pełne smutku, ale ty przecież wciąż tu jesteś. Wciąż żyjesz w nadziei i wiesz, że muszą po Ciebie przyjść, a zwłaszcza ci, którzy są wierni przysiędze, którzy wiedzą, że Rosję można pokonać[2].
20 kwietnia 2022 r. Pałamar umieścił w internecie kolejne nagranie, w którym zapowiadał gotowość do ewakuacji wraz z cywilami, rannymi żołnierzami i ciałami zabitych z oblężonego Mariupola[3]. Palamar uważa, że w Mariupolu Putin pozbywał się rosyjskich żołnierzy, którzy popełnili okrucieństwa w obwodzie kijowskim[4].
8 maja 2022 r. brał udział w konferencji prasowej obrońców Azowstali dla zagranicznych dziennikarzy, gdzie krytykował rząd za niewystarczające wsparcie wojska, które broni Mariupola i ułatwia ewakuację ludności cywilnej z okupowanych zakładów[5].
21 września 2022 r. w ramach wymiany jeńców Pałamar został zwolniony z rosyjskiej niewoli[6] i wraz z jeszcze czterema innymi dowódcami-obrońcami Azowstalu (dowódcą Oddziału Specjalnego „Azow” Denysem Prokopenką, dowódcą 36. brygady piechoty morskiej Serhijem Wołynśkim, Denysem Szłehą i Ołehem Chomenko) trafił do Turcji, gdzie cała piątka miała przebywać jako internowani do końca wojny rosyjsko-ukraińskiej. W lipcu 2023 – przy okazji wizyty w Turcji prezydenta Ukrainy Zełenskiego – Pałamar i pozostali czterej dowódcy wrócili wraz z prezydentem do Ukrainy[7]; według strony rosyjskiej zgoda Turcji na ich powrót miałaby być naruszeniem zawartego między Putinem a Erdoganem porozumienia w tej sprawie[8]..
Odznaczenia edytuj
- Order Daniela Halickiego (17.04.2022) – za osobistą odwagę i bezinteresowne działania w obronie suwerenności państwowej i integralności terytorialnej Ukrainy, wierność wojskowej przysiędze[9];
- Medal „Za wojskową służbę Ukrainie” (13 marca 2019 r.) – za odwagę okazaną w trakcie obrony suwerenności państwa i integralności terytorialnej Ukrainy, za bezinteresowną służbę narodowi ukraińskiemu[10];
- Odznaka „Za dzielną służbę”;
- Odznaka „Za obronę Mariupola”.
Przypisy edytuj
- ↑ Святослав Паламар, друг Калина, заступник командира полку «Азов», Willlive, 09.09.2020.
- ↑ „Більше ніж два тижні ніхто не піднімає слухавки”. Заступник командира «Азову» Калина розповів про оборону Маріуполя [online], gordonua.com, 10 kwietnia 2022 [dostęp 2022-04-10] [zarchiwizowane z adresu 2022-04-10].
- ↑ Арахамія та Подоляк готові приїхати до Маріуполя на перемовини з РФ щодо евакуації військових з «Азовсталі» [online], novynarnia.com, 12 maja 2022 [dostęp 2022-05-12] [zarchiwizowane z adresu 2022-05-12].
- ↑ путін хоче «утилізувати» у Маріуполі злочинців, які чинили звірства на Київщині – «Азов» [online], www.ukrinform.ua, 11 maja 2022 [dostęp 2022-05-11] [zarchiwizowane z adresu 2022-05-11].
- ↑ „Nazywamy się bohaterami, ale wykonujemy swoją pracę” – wystąpili na konferencji prasowej obrońcy Mariupola. Główne tezy [online], news.obozrevatel.com, 11 maja 2022 [dostęp 2022-05-11] [zarchiwizowane z adresu 2022-05-11].
- ↑ Russia frees 215 Ukrainians held after Mariupol battle, Ukraine says [online], Reuters [dostęp 2022-09-21] (ang.).
- ↑ ft/dap: „Sprowadzamy naszych bohaterów do domu”. Zełenski wraca z dowódcami obrony Azowstalu. tvn24.pl, 2023-07-08. [dostęp 2023-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-07-08)]. (pol.).
- ↑ Magalena Bojanowska: Zełenski wrócił do kraju z obrońcami Mariupola, Kreml wściekły na Turcję. "Naruszenie porozumienia". gazeta.pl, 2023-07-08. [dostęp 2023-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-07-08)]. (pol.).
- ↑ Указ Президента України від 17.04.2022 № 254/2022 = zakon.rada.gov.ua [online], 17 kwietnia 2022 [dostęp 2022-04-17] [zarchiwizowane z adresu 2022-04-17].
- ↑ Про відзначення державними нагородами України = zakon.rada.gov.ua [online], 19 marca 2022 [dostęp 2022-03-19] [zarchiwizowane z adresu 2022-03-19].