Żeby nie bolało

polski film dokumentalny

Żeby nie bolało – polski film dokumentalny z 1998 roku w reżyserii Marcela Łozińskiego. W filmie tym Łoziński wraca do Urszuli Flis, bohaterki swojego wcześniejszego o 24 lata filmu Wizyta[1]. W Żeby nie bolało widz ogląda rozmowy, jakie z Flis przeprowadziła Agnieszka Kublik, dziennikarka „Gazety Wyborczej"[2].

Żeby nie bolało
Gatunek

film dokumentalny

Rok produkcji

1998

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

46 min (w tym 13 min z filmu Wizyta)

Reżyseria

Marcel Łoziński

Zdjęcia

Jacek Petrycki

Montaż

Katarzyna Maciejko-Kowalczyk

Treść filmu edytuj

Film rozpoczyna się od trzynastominutowego fragmentu Wizyty, przedstawiającego rozmowy, które dziennikarze „Polityki” – Marta Wesołowska i Erazm Ciołek – przeprowadzili z rolniczką Urszulą Flis. Po tym wstępie napis „22 lata później” wprowadza we właściwą część filmu[3]. Tym razem z Urszulą Flis rozmawia Agnieszka Kublik, rolę fotoreportera ponownie pełni Erazm Ciołek. Rozmowy wyglądają inaczej niż we wcześniejszym filmie – w przeciwieństwie do Marty Wesołowskiej, która 22 lata wcześniej chciała namówić bohaterkę do porzucenia życia na wsi i zostania intelektualistką, Kublik nie jest natarczywa, chce zrozumieć swoją rozmówczynię[2].

Nagrody edytuj

Przypisy edytuj

  1. Tadeusz, Lubelski, Historia kina polskiego, 1895-2014, [Drugie wydanie], Kraków, s. 587, ISBN 978-83-242-2707-5, OCLC 941070158.
  2. a b Tadeusz Sobolewski, Po co nas Marcel tak posadził? [online], wyborcza.pl, 27 października 2012 [dostęp 2017-07-13].
  3. Marek Hendrykowski, Marcel Łoziński, Warszawa: Biblioteka "Więzi", 2008, s. 98, ISBN 978-83-60356-47-0, OCLC 244011057.
  4. Marek Hendrykowski, Marcel Łoziński, Warszawa: Biblioteka "Więzi", 2008, s. 153, ISBN 978-83-60356-47-0, OCLC 244011057.