Żelazne Żądło

izraelski kierowany pocisk moździerzowy kalibru 120 mm

Żelazne Żądło[1][2] (hebr. עוקץ פלדה, okec plada, ang. Iron Sting) – izraelski kierowany pocisk moździerzowy kalibru 120 mm, zaprojektowany i produkowany przez przedsiębiorstwo Elbit Systems.

Moździerz samobieżny Keszet z Żelaznym Żądłem

Historia

edytuj

W 2021 roku izraelskie Ministerstwo Obrony, Siły Obronne Izraela oraz przedsiębiorstwo Elbit Systems upubliczniły informacje o nowym pocisku moździerzowym, który może być naprowadzany laserowo lub poprzez GPS[3]. Wojsko potwierdziło fakt, iż w 2021 roku pocisk przeszedł pomyślnie testy poligonowe (próby strzeleckie z udziałem platform takich jak HMMWV i moździerz samobieżny Keszet), co umożliwiało rozpoczęcie produkcji seryjnej[3]. Nie wiadomo dokładnie, ile trwały prace nad rozwojem pocisku, doświadczał on jednak wielu opóźnień ze względu na duże koszty projektu[4] oraz włączenie Elbit Systems w struktury Israeli Military Industries[5].

W 2022 roku pocisk wszedł do użytku w Siłach Obronnych Izraela[6].

Konstrukcja

edytuj
 
Uderzenie pocisku w ćwiczebny cel

Żelazne Żądło jest pociskiem moździerzowym kalibru 120 mm mogącym być wystrzeliwanym z systemu moździerzowego produkcji Elbit Systems – Cardom. System ten może być montowany na pojazdach HMMWV i w transporterach gąsienicowych M113[3]. Waga pocisku to 17 kilogramów[5].

Może być naprowadzany laserowo lub przy pomocy systemu GPS i jest zdolny razić cele w promieniu 10 kilometrów. Żelazne Żądło może przebić betonową płytę o grubości do 20 centymetrów[5].

Użycie bojowe

edytuj

Pomimo faktu, że pocisk wszedł oficjalnie do użytku w 2022 roku[6], to izraelska armia poinformowała, że był on już używany w 2021 roku, w trakcie operacji „Strażnik Murów”[7].

Pierwszym konfliktem, kiedy wojsko upubliczniło nagrania z użycia pocisku była operacja „Żelazne Miecze”[8]. Był on używany przeciwko tunelom Hamasu[5] oraz podczas walk w terenie zurbanizowanym w Strefie Gazy przez jednostki Maglan i Duwdewan[9][10]. Potwierdzono także użytkowanie pocisku przez jednostkę Egoz na granicy izraelsko-libańskiej przeciwko bojownikom Hezbollahu[11].

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj