Żertwa – u dawnych Słowian ofiara całopalna, ze zwierząt oraz ludzi[1], składana na cześć bóstwa przez żercę. Termin ten, funkcjonujący u Słowian południowych i wschodnich (zachodniosłowiańskim odpowiednikiem była obiata), pochodzi od prasłowiańskiego *žьrti („poświęcać”) + *-ьcь, z praindoeuropejskiego *gʷerH- („chwalić”), ze wspólnym źródłosłowem z łacińskim gratis[2], pokrewne z litewskim girti („sławić”) oraz sanskryckim gir („śpiew pochwalny”)[3].

Złożenie żertwy w trakcie święta Dziadów – RKP (2008)

Termin „żertwa” stosowany jest też podczas gry w warcaby, jako poświęcenie pionka dla późniejszych korzyści.[potrzebny przypis]


Przypisy

edytuj
  1. Jerzy Głosik, W kręgu Światowita, Krajowa Agencja Wydawnicza, 1979.
  2. Стр. 207. vasmer.narod.ru. [dostęp 2015-10-21].
  3. Andrzej Szyjewski: Religia Słowian. Kraków: Wydawnictwo WAM, 2004, s. 142. ISBN 83-7318-205-5.