Žalgiris (stadion)

Žalgiris – nieistniejący stadion piłkarski w Wilnie, na Litwie. Stadion posiadał 15 030 miejsc, a pod koniec jego funkcjonowania użytkowane było wyłącznie 6530 miejsc na których zainstalowane były plastikowe krzesełka. Dodatkowo posiadał też oświetlenie i jeden zadaszony sektor. Obok stadionu znajdowało się boisko treningowe. Do końca 2012 roku swoje mecze w roli gospodarza rozgrywała na nim drużyna Polonii Wilno. W 2016 roku został zburzony[3].

Žalgiris
Ilustracja
Stadion
Przydomek: Stadion na Pióromoncie[1]
Państwo

 Litwa

Adres

Šeimyniškių gatvė[2] 29, Wilno

Data budowy

początek lat 20.

Data otwarcia

22 sierpnia 1922
WKS WilnoTS Strzelec (3ː1)

Data przebudowy

1928-1929, 1937-1939, 1948–1950

Data zamknięcia

2016

Klub

Pogoń Wilno, KPW Ognisko, FK Žalgiris Wilno

Inauguracja

22 sierpnia 1922

Pojemność stadionu

15 030

Rekordowa frekwencja

15 000 (Litwa – Włochy)

Oświetlenie

tak

Wymiary boiska

105 × 68 m

Nawierzchnia boiska

trawiasta

Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Žalgiris”
Ziemia54°41′37,0″N 25°17′24,0″E/54,693611 25,290000

Historia obiektu

edytuj
 
Otwarcie stadionu po przebudowie, 15 czerwca 1929 r.

Stadion na Pióromoncie

edytuj

Obiekt został zbudowany na początku lat 20. XX w. przez Wojskowy Klub Sportowy Pogoń Wilno i należał do niego[4]. Występowały tutaj także inne zespoły piłkarskie Wilna, o ile mecze ze względu na rangę wymagały większego obiektu. Stadion wybudowali żołnierze pod kierownictwem por. Bolesława Waligóry. Podczas otwarcia obiektu 22 sierpnia 1922 r. rozegrano mecz piłkarski pomiędzy WKS Wilno, a TS Strzelec (3ː1). Mecz z loży honorowej oglądał marszałek Józef Piłsudski[5].

W 1924 roku odbył się tu zlot sokolstwa kresowego i wybudowano wówczas duże drewniane trybuny. Po utworzeniu w Polsce w 1927 roku Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego, stadion na Pióromoncie został odebrany klubowi WKS Pogoń i stał się głównym obiektem wileńskiego Okręgowego Ośrodka WF "Wilno", pozostając nim do wybuchu wojny. W późniejszych latach rozbudowano obiekt o bieżnię żużlową, a jeszcze później tor kolarski wykorzystywany również przez motocyklistów. Na ponowne otwarcie obiektu po przebudowie w 1929 roku, drużyna Pogoń Wilno zagrała mecz z drużyną czechosłowacką Židenice Brno, na którym pojawił się ówczesny prezydent Polski, Ignacy Mościcki[1]. We wrześniu 1929 roku na stadionie odbyły się Mistrzostwa Polski Pań w pięcioboju lekkoatletycznym z udziałem Haliny Konopackiej[6]. We wrześniu 1936 roku odbyły się na obiekcie Mistrzostwa Polski w lekkiej atletyce mężczyzn[7].

Žalgiris

edytuj

Po wojnie Wilno znalazło się w granicach ZSRR, a sam obiekt przeszedł przebudowę w latach 1948–1950 i służył Spartakowi Wilno, który w 1961 roku przyjął nazwę Žalgiris do końca 2010 roku, kiedy ten przeniósł się na LFF Stadion w miejsce zlikwidowanego FK Vėtra[1]. Reprezentacja Litwy w piłce nożnej na tym stadionie rozegrała 23 spotkania. Pod koniec 2012 roku stadion został zamknięty, a dwa lata później tereny przejęła grupa Hanner[3]. Nowy właściciel postanowił zburzyć stadion i w jego miejsce postawić hotel, biurowiec oraz osiedle mieszkaniowe. W 2016 ciężki sprzęt pojawił się na stadionie i w niecały miesiąc zrównał obiekt z ziemią.

Rekordy reprezentacji Litwy w piłce nożnej

edytuj

Aktualny rekord frekwencji wynosi 15 000 osób. Został on ustanowiony 26 kwietnia 1995 roku na meczu Litwa – Włochy podczas eliminacji do mistrzostw Europy w 1996 roku.

Największa porażka gospodarzy miała miejsce 4 września 1999 roku podczas meczu eliminacyjnego do mistrzostw Europy w 2000 roku Litwa – Czechy 0:4.

Przypisy

edytuj
  1. a b c Areny Sportowe: Žalgirio Stadionas. [dostęp 2014-11-15]. (pol.).
  2. Ul. Artyleryjska.
  3. a b Pożegnanie z „Žalgirisem”. 2016-07-07.
  4. sportowahistoria.pl: Krzywda Pogoni. [dostęp 2014-11-15]. (pol.).
  5. Zanim zniknie "Žalgiris", czyli jak powstawał stadion w Wilnie [online], Wilnoteka [dostęp 2021-11-29] (pol.).
  6. Waldemar Wołkanowski, Zanim zniknie "Žalgiris", czyli jak powstawał stadion w Wilnie [online], Wilnoteka [dostęp 2021-08-25] (pol.).
  7. pzla.pl: Statystyka historyczna. [dostęp 2014-11-15]. (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj