11 Pułk Strzelców Granicznych

11 Pułk Strzelców Granicznych – jednostka organizacyjna Strzelców Granicznych w II Rzeczypospolitej.

11 Pułk Strzelców Granicznych
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1920

Rozformowanie

1921

Organizacja
Formacja

Strzelcy Graniczni

Podległość

Dowództwo Strzelców Granicznych

Formowanie i zmiany organizacyjne

edytuj

Rozporządzeniem oddziału I Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych z 22 lipca 1920 oraz rozkazem Dowództwa Strzelców Granicznych nakazano sformowanie do 27 lipca 1920 konnego 11 pułku Strzelców Granicznych. Miał on stanowić część przyszłej brygady kawalerii. Pułk formowano w Starej Wsi na bazie dwóch istniejące wówczas szkoły podoficerskich w Ciechanowie i Zegrzu. Ponadto w skład pułku weszli dobrze wyszkoleni w jeździe konnej podoficerowie i szeregowcy pułków 2, 3, 4, 5 i 6, którzy mieli się stawić w miejscu formowani z kompletnym wyposażeniem. Po sformowaniu pułk przesunięty został do Ciechanowa[1].

Na podstawie rozporządzenia MSWojsk. Sztab Oddział I L. 20000/Mob. z 6 listopada 1920 szwadron szkolny 11 pułku Strzelców Granicznych został przemianowany na szwadron zapasowy 3 pułku strzelców konnych i przeniesiony do Pińczowa, do którego przybył 3 grudnia 1920 i zajął koszary zwolnione przez szwadron zapasowy 4 pułku strzelców konnych[2].

Żołnierze pułku

edytuj
Dowódcy pułku
  • mjr Dąbrowski[1]
  • płk Aleksander Kunicki (9.X.1920 –)[3]

Dowództwo pułku

  • zastępca dowódcy pułku - mjr kaw Bohdan Dąbrowski (14.10.1920 – )[4]

Przypisy

edytuj
  1. a b Dominiczak 1975 ↓, s. 110.
  2. Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 139 z 28 grudnia 1920, pkt 9.
  3. „Dziennik Personalny” (R.1, Nr 46), MSWojsk, 1 grudnia 1920, s. 1306.
  4. „Dziennik Personalny” (R.1, Nr 41), Warszawa: MSWojsk, 27 października 1920, s. 1100.

Bibliografia

edytuj