139 Dywizja Strzelecka (ZSRR)
139 Dywizja Strzelecka (ros. 139-я стрелковая дивизия) – związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej.
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1939, 1941, 1942 |
Rozformowanie |
1941, 1941, 1945[1] |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa agresja ZSRR na Polskę wojnia radziecko-fińska front wschodni | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
24 Korpus Strzelecki (1939) |
139 Dywizja Strzelecka została sformowana w sierpniu w 1939[2]. Wzięła udział w kampanii wrześniowej w składzie 24 Korpusu Strzeleckiego[3]. Następnie uczestniczyła w wojnie radziecko-fińskiej[4]. Rozformowanie 139 Dywizji Strzeleckiej nastąpiło 28 sierpnia 1945[5].
Dowódcy dywizji
edytuj- płk Nikołaj Bielajew (był w 1939)[6]
- gen. mjr Pawieł Poniedielin[4].
Struktura organizacyjna
edytuj- W 1939[6]
- 364 pułk strzelecki
- 609 pułk strzelecki
- 718 pułk strzelecki
- 354 pułk artylerii lekkiej
- 430 samodzielny batalion czołgów
- 237 dywizjon przeciwpancerny
- ? dywizjon artylerii przeciwlotniczej
- 162 batalion rozpoznawczy
- 195 batalion saperów
- 271 batalion łączności
- 220 batalion medyczno-sanitarny
- 184 kompania przeciwchemiczna
- 120 batalion transportowy
- 137 kompania remontowa
- piekarnia polowa
- 190 szpital weterynaryjny
- 465 stacja poczty polowej
Przypisy
edytuj- ↑ Память народа::Подлинные документы о Второй Мировой войне [online], pamyat-naroda.ru [dostęp 2024-06-15] .
- ↑ 139-я стрелковая дивизия [online], rkkawwii.ru [dostęp 2024-06-15] .
- ↑ Zarzycki 2014 ↓, s. 273.
- ↑ a b Konecki 2007 ↓, s. 110.
- ↑ Память народа::Подлинные документы о Второй Мировой войне [online], pamyat-naroda.ru [dostęp 2024-06-15] .
- ↑ a b Zarzycki 2014 ↓, s. 274.
Bibliografia
edytuj- Tadeusz Konecki: Labirynt dezinformacji w drugiej wojnie światowej. Od Compiegne 22 czerwca 1940 roku do hasła Dortmund 22 czerwca 1941 roku. Warszawa: 2007. ISBN 978-83-05-13506-1.
- Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Ordre de Bataille armii niemieckiej, słowackiej i sowieckiej wraz z obsadami personalnymi. Warszawa: Księgarnia Historyczna, 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.