Wikipedia

13 Pułk Huzarów (austro-węgierski)

Ten artykuł dotyczy austro-węgierskiego Pułku Huzarów Nr 13. Zobacz też: inne pułki huzarów noszące numer „13”.

Jazygów i Kumanów Pułk Huzarów Wilhelma Księcia Korony Rzeszy Niemieckiej i Księcia Korony Pruskiego Nr 13 (HR. 13) – pułk kawalerii cesarskiej i królewskiej Armii.

13 pułk huzarów
Husarenregiment Nr 13
ilustracja
Historia
Państwo

 Austro-Węgry

Rozformowanie

1918

Nazwa wyróżniająca

Galicyjski

Działania zbrojne
I wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

c. i k. Armia

Rodzaj wojsk

kawaleria

Żołnierz HR. 13

Pełna nazwa niemiecka: Jazygier und Kumanier Husarenregiment Wilhelm Kronprinz des Deutschen Reiches und Kronprinz von Preuβen Nr 13[1].

W 1859 roku został utworzony Ochotniczy Pułk Huzarów Jazygów i Kumanów[2].

Szef pułku: książę korony Rzeszy Niemieckiej i książę korony pruski Wilhelm Hohenzollern (od 1900)[2].

W 1911 roku komenda pułku razem z 2. dywizjonem stacjonowała w Łańcucie, 1. dywizjon w Przemyślu, a kadra zapasowa w Kecskemét[3].

W 1912 roku pułk został przeniesiony na terytorium 4 Korpusu (komenda pułku razem z 2. dywizjonem do Székesfehérvár, a 1. dywizjon do Tolna) i włączony w skład 4 Brygady Kawalerii w Budapeszcie. Kadra zapasowa pułku nadal stacjonowała w Kecskemét. Dyslokacja i podporządkowanie pułku nie uległo zmianie do 1914 roku[4][5]. Żołnierze nosili attylę ciemnoniebieską, a guzy do pętlic („oliwki”) były srebrne; czako – ciemnoniebieskie[6].

Organizacja pokojowa pułku

edytuj
  • komenda
  • pluton pionierów
  • patrol telegraficzny
  • kadra zapasowa
  • 1 dywizjon
  • 2 dywizjon

W skład każdego dywizjonu wchodziły trzy szwadrony liczące 117 dragonów. Łącznie pułk liczył 37 oficerów oraz 874 podoficerów i huzarów.

Komendanci pułku

edytuj
  • płk Samuel Apór de Al-Tórja (1911[3] – 1912 → komendant 6 Brygady Kawalerii[7])
  • ppłk / płk Vitéz Stefan Horthy von Nagy-Bánya (1912[4] – 1914[2])

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Za: Österreich-Ungarns letzter Krieg według pułkownika D. Maximiliana Enhla.
  2. ↑ a b c Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 718.
  3. ↑ a b Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1912 ↓, s. 808.
  4. ↑ a b Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1913 ↓, s. 852.
  5. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 89, 718.
  6. ↑ Jung 2020 ↓, s. 39.
  7. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1913 ↓, s. 149, 204.

Bibliografia

edytuj
  • Juliusz Bator: Wojna galicyjska. Działania armii austro-węgierskiej na froncie północnym (galicyjskim) w latach 1914–1915. Kraków: Wydawnictwo EGIS Sp. z o.o., 2008. ISBN 978-83-7396-747-2. OCLC 316449958.
  • Peter Jung: Armia austro-węgierska w I wojnie światowej. T. 1. Oświęcim: Wydawnictwo Napoleon V, 2020. ISBN 978-83-8178-241-8.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1912. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1911.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1913. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1912.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=13_Pułk_Huzarów_(austro-węgierski)&oldid=75516743”