17 Pułk Piechoty (austro-węgierski)

Kraiński Pułk Piechoty Nr 17 (niem. Krainerisches Infanterieregiment Nr. 17) – pułk piechoty cesarskiej i królewskiej Armii.

Żołnierze 17 Pułku Piechoty pod Isonzo ok. 1916-1917 r.

Historia pułku edytuj

Pułk kontynuował tradycje pułku utworzonego w 1674 roku, a następnie 17 Pułku Piechoty Cesarstwa Austriackiego.

Okręg uzupełnień nr 17 Lublana (niem. Laibach) na terytorium 3 Korpusu.

Kolejnymi szefami pułku byli:

  • FMZ Gustaw Wilhelm książę Hohenlohe-Langenburg (1826-1866)
  • FMZ Franciszek Kuhn von Kuhnenfeld (1866-1896)
  • tytularny generał piechoty Hugo von Milde (1896-1918)

Kolory pułkowe: ciemnoczerwony (rotbraun), guziki srebrne.

W 1873 roku komenda pułku stacjonowała w Trieście, natomiast komenda uzupełnień oraz batalion zapasowy w Lublanie.

W latach 1903-1914 komenda pułku oraz II, III i IV batalion stacjonowały w Klagenfurcie, natomiast I batalion w Lublanie.

W 1914 roku pułk wchodził w skład 6 Dywizji Piechoty.

Pułk brał udział w walkach z Rosjanami w 1914 roku w Galicji. Żołnierze pułku są pochowani m.in. na cmentarzach wojennych nr: 42 w Sieklówce, 22 w Jaśle, 30 w Święcanach i 168 w Kowalowej.

Żołnierze edytuj

Komendanci pułku
  • płk Alois du Hamel de Querlonde (1873)
  • płk Hugo Hanel (1903)
  • płk Joachim Botic (1906–1908)
  • płk Gustav Freih. v. Karwinsky v. Karwin (1909)
  • płk August Glantschnig (1910–1912)
  • płk Adolf Freih. v. Stillfried u. Rathenitz (1913-1914)
  • płk Hugo Ventour von Thurmau (1914)
Oficerowie

Bibliografia edytuj