21 Batalion Piechoty

23 Batalion Piechoty
	Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1944
Rozformowanie	1947
	Dowódcy
Pierwszy	ppłk Sylwester Krasowski
Ostatni	mjr Antoni Piotrowski
	Organizacja
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	7 Brygada Piechoty, 17 Brygada Piechoty

21 Batalion Piechoty (21 bp) – pododdział piechoty Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Zwiększone po bitwie o Monte Cassino zapotrzebowanie na wyszkolonych żołnierzy-specjalistów w szeregach walczących oddziałów, spowodowało zapotrzebowanie na zwiększoną bazę szkoleniową. Na podstawie rozkazu dowódcy 2 Korpusu Polskiego, od dnia 21 czerwca do 6 lipca 1944 roku, w składzie 7 Brygady Piechoty 7 Dywizji Piechoty w San Basilio utworzono 21 batalion piechoty w składzie; dowództwo batalionu, kompania dowodzenia i 4 kompanii strzeleckich^[1]. Zadaniem batalionu było szkolenie uzupełnień specjalistów dla piechoty i prowadzenie szkolenia podstawowego dla oddziałów pozadywizyjnych 2 KP, których to ochotników pozyskiwano między innymi z Obozu Przejściowego Jeńców "Jolanda" oraz ochotników z oddziałów partyzanckich z Francji i terenu Bałkanów. 21 batalion jesienią i zimą 1944 r. szkolił żołnierzy z zakresu podstawowego dla tworzonego 2 batalionu komandosów, rozbudowywanych jednostek artylerii, broni pancernych i kawalerii pancernej^[2]. Przed ofensywą wiosenną 1945 roku tj. bitwy o Bolonię cały 21 batalion piechoty, 9 kwietnia 1945 r. został przegrupowany do Forli, a potem w okolice Bolonii. Do 2 maja 1945 r. przekazał cały stan szeregowych walczącym na froncie batalionom, a kadra 21 maja powróciła do San Basilio i ponownie odtworzyła cały stan batalionu^[1]. W okresie pobytu we Włoszech batalion szkolił żołnierzy, pełnił funkcje okupacyjne oraz prowadził sukcesywną demobilizację żołnierzy. W okresie od września do grudnia 1946 roku został przetransportowany do Wielkiej Brytanii, gdzie prowadził dalszą demobilizację oraz przystosowywał żołnierzy do życia w cywilu. Został rozwiązany w kwietniu 1947 roku^[3]

Żołnierze batalionu

Dowódcy batalionu

ppłk Sylwester Krasowski (6 VII – 1 VIII 1944)^[4]
mjr Antoni Piotrowski^[1]

Zastępcy dowódcy batalionu

mjr Antoni Piotrowski^[4]
kpt. Zygmunt Waligórski^[1]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Kryska-Karski i Barański 1974 ↓, s. 50.
↑ Gera 2018 ↓, s. 66-67.
↑ Gera 2018 ↓, s. 67.
↑ ^a ^b Gera 2018 ↓, s. 66.

Bibliografia

Tadeusz Kryska-Karski, Henryk Barański: Piechota Polska 1939-1945 Zeszyt nr 17. Londyn: 1974.
Grzegorz Gera. Ze znakiem Czerwonego Gryfa. Skrót dziejów 7. Dywizji Piechoty. „Militaria. Wydanie Specjalne: ilustrowany magazyn wojskowy”. nr 63 5/2018, 2018. Lublin: Kagero Publishing. ISSN 2450-7334.

[CITEREFKryska-KarskiBarański197450-1] Kryska-Karski i Barański 1974 ↓, s. 50.

[CITEREFGera201866-67-2] Gera 2018 ↓, s. 66-67.

[CITEREFGera201867-3] Gera 2018 ↓, s. 67.

[CITEREFGera201866-4] Gera 2018 ↓, s. 66.

[1]

[2]

[3]

[4]