69 Dywizja Strzelecka (ZSRR)

To jest wersja przejrzana, która została oznaczona 29 paź 2024. Na przejrzenie oczekują zmiany w szablonach lub plikach, które są zawarte na tej stronie.

69 Siewska Dywizja Strzelecka dwukrotnie odznaczona Orderem Czerwonego Sztandaru, orderami Suworowa i Kutuzowa (ros. 69-я стрелковая Севская дважды Краснознаменная орденов Суворова и Кутузова дивизия) – związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej.

69 Dywizja Strzelecka
69-я стрелковая дивизия
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

22 grudnia 1941

Nazwa wyróżniająca

Siewska

Tradycje
Rodowód

461 Dywizja Strzelecka

Dowódcy
Pierwszy

kombrig Michaił Bogdanow

Ostatni

gen. mjr Fiodor Makarow

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Armia Czerwona

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

65 Armia
18 Korpus Strzelecki

Odznaczenia

Sformowanie dywizji

edytuj

69 DS została sformowana 22 grudnia 1941 w Taszkencie (Środkowoazjatycki Okręg Wojskowy) jako 461 Dywizja Strzelecka. 14 lutego 1942 została przemianowana na 69 Dywizję Strzelecką.

Skład

edytuj
  • 120 Pułk Strzelecki;
  • 237 Pułk Strzelecki;
  • 303 Pułk Strzelecki;
  • 118 Pułk Artylerii;
  • 161 Dywizjon Moździerzy (do 18 października 1942);
  • 109 Samodzielny Szturmowy Dywizjon Przeciwpancerny
  • 99 Batalion Sanitarny;
  • 71 Batalion Medyczno-Sanitarny;
  • 20 Kompania Zwiadu;
  • 41 Samodzielny Batalion Łączności (15 Samodzielna Kompania Łączności);
  • 102 Kompania Transportu Samochodowego;
  • 925 Dywizjonowy Lazaret Weterynaryjny;
  • 802 (1706) Stacja Poczty Polowej;
  • 1102 Polowa Kasa Banku Państwowego.

Udział w bojach

edytuj
  • 01 kwietnia 1942 – 04 lutego 1943;
  • 18 lutego 1943 – 09 maja 1945.

Dowódcy dywizji

edytuj
  • 22 grudnia 1941 – 04 stycznia 1943: kombrig, od 01 października 1942 gen. mjr Michaił Bogdanow;
  • 05 stycznia 1943 – 05 grudnia 1943: płk, od 01 września 1943 gen. mjr Iwan Kuzowkow;
  • 06 grudnia 1943 – 06 września 1944: gen. mjr Józef Sankowski;
  • 07 września 1944 – 09 maja 1945: płk, od 02 listopada 1944 gen. mjr Fiodor Makarow.

Nagrody i wyróżnienia

edytuj

Bibliografia

edytuj