Abrahimowiczowie herbu własnego
Abrahimowiczowie herbu własnego[1][2][3] – polska rodzina szlachecka pochodzenia tatarskiego. Gałąź rodu Bachtjarowiczów[3].
Protoplastą rodu był Abrahim Bachtjarowicz zwany Ślepym, właściciel Dzikowszczyzny (od 1523), części na Wace i Prudzianach. W 1562 dostał w zastaw od swojego zięcia, Hussejna Szyryńskiego, część dóbr Kroszyna. Abrahim miał czterech synów: Assana, Tahira, Sabatala i Selimbeka. Trzej pierwsi sprzedali około 1591 swoje udziały na Wace. Selimbek, właściciel części Prudzian, miał syna Abrahama[3].
Synami Abraham, syna Selimbeka, byli Mortuza, w 1648 chorąży w chorągwi księcia Słuckiego; Janusz, wzmiankowany w 1666; Aleksander, który ze swoją żoną Fatmą Adamowiczówną miał synów Mortuzę i Bohdana, wzmiankowanych w 1681, i Eliasz, towarzysz chorągi lekkiej wojska litewskiego[4].
Eliasz, syn Abrahama, poślubił Fatmę Izmaelównę Talkowską. W 1646 nabył z żonę część Dowbuciszek[5]. Przypuszcza się, że ich synem był Hamzia, żonaty z Zofią Skurmuntówną. W 1681 Zofia i Hamzia Abrahimowiczowie sprzedali swoje grunty na Poniziu[5].
Maciej, chorąży pułku nadwronego tatarskiego, w 1744 otrzymał od króla Augusta III w dożywocie kilka włók gruntu we wsi Szypowice[1][2][5]. Jego bratem[5] był Szahun (Szachan), rotmistrz pułku nadwornego tatarskiego. Poślubił on Joannę z Łowczyńskich. W 1744 i 1750 otrzymał kilkanaście włók gruntu z ekonomii kobryńskiej[1][2].
Synami Macieja byli Józef i Samuel, towarzysze w pułku 5 straży przedniej wojsk litewskich w latach 1773-1789, oraz Aleksander, adiutant w tym pułku w 1792[5].
Szahun i jego żona Joanna z Łowczyńskich mieli synów[5]: Aleksandra, porucznika wzmiankowanego w 1759[1][2][5], Michała, porucznika wzmiankowanego w 1759[5] oraz Macieja, rotmistrza lekkiej kawalerii w wojsku litewskim w latach 1777-1785[5].
Adam Boniecki[1], a za nim Seweryn Uruski[2], zaliczył do tej rodziny Obdułę Abrahimowicza, Tatara, wzmiankowanego w 1542. Stanisław Dziadulewicz uznał to za błąd. Jego zdaniem Obduł pochodził z rodu Juszeńskich, był synem Abrahama Tymirczyca, chorążego juszeńskiego, a w aktach figuruje jako Abrahimowicz, podobnie jak jego bracia Osman, Redzip i Alejko[5].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e A. Boniecki, Herbarz polski, t. 1, Warszawa 1899, s. 18.
- ↑ a b c d e S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, t. 1, Warszawa 1904, s. 3.
- ↑ a b c S. Dziadulewicz, Herbarz rodzin tatarskich, Wilno 1929, s. 5.
- ↑ S. Dziadulewicz, Herbarz rodzin tatarskich, Wilno 1929, s. 5-6
- ↑ a b c d e f g h i j S. Dziadulewicz, Herbarz rodzin tatarskich, Wilno 1929, s. 6.
Bibliografia edytuj
- Boniecki A., Herbarz polski, t. 1, Warszawa 1899, s. 18.
- Dziadulewicz S., Herbarz rodzin tatarskich, Wilno 1929, s. 5-6.
- Uruski S., Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, t. 1, Warszawa 1904, s. 3.