Actio de peculio
Actio de peculio – w prawie rzymskim powództwo przeciwko zwierzchnikowi familijnemu ze zobowiązań osób mu podległych (niewolników, alieni iuris), wyposażonych w peculium, zaciągniętych w ramach działalności związanej z peculim.
Charakterystyka powództwa edytuj
Zobowiązania, zawarte przez osoby podległe władzy, w zasadzie nie obciążały ich zwierzchników. Wyjątkiem były sytuacje, w których zobowiązania zostały zaciągnięte za jego przyzwoleniem lub z ich polecenia. Ochronie roszczeń wierzycieli służyły pretorskie powództwa o charakterze dodatkowym, do których należało actio de peculio.
Zwierzchnik odpowiadał za zobowiązania zaciągnięte w ramach gospodarki peculiarnej do wysokości samego peculium. Jeżeli zwierzchnik sam był również wierzycielem osoby mu podległej, z tego peculium, wówczas, zgodnie z tzw. prawem dedukcji, mógł w pierwszej kolejności potrącić swoje wierzytelności.
Bibliografia edytuj
- Marek Kuryłowicz, Adam Wiliński, Rzymskie prawo prywatne, Kraków: „Zakamycze”, 1999, ISBN 83-7211-089-1, OCLC 830208116.
- Władysław Rozwadowski "Prawo rzymskie" Wydanie II. Poznań 1992 ISBN 83-01-10031-1