Adam Winnicki (1900–1968)
Adam Winnicki (ur. 28 września 1900[1] w Mostach, zm. 4 kwietnia 1968 w Londynie) – polski piłkarz, oficer Policji Państwowej.
| Data i miejsce urodzenia |
28 września 1900 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 kwietnia 1968 | ||||||
| Pozycja | |||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||
| |||||||
| |||||||
| Odznaczenia | |||||||
| |||||||
.jpg)
Życiorys edytuj
Urodził się 28 września 1900 w Mostach[2]. Był wychowankiem Czarnych Lwów, w których barwach występował od 1914, grając zarówno na pozycji bramkarza jak i napastnika, w latach 1927–1929 zagrał w 22 spotkaniach ekstraklasy, strzelił 4 bramki[2][3].
Był absolwentem studiów prawniczych na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie[2]. W II Rzeczypospolitej został oficerem Policji Państwowej[3].
27 lutego 1928 został mianowany na stopień podporucznika ze starszeństwem z 1 lipca 1925 i 1411. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[4][5]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Rawa Ruska. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VI. Był wówczas w grupie oficerów „pełniących służbę w Policji Państwowej w stopniu oficera P.P.”[6]. Był kierownikiem Komisariatu I w m. Lwowie. 2 czerwca 1936 został mianowany dowódcą Kompanii „D” Rezerwy Policyjnej Częstochowa w Herbach Starych[7].
Dekretem z 14 lutego 1938 został przydzielony do Komendy Głównej PP na stanowisko kierownika referatu w Wydziale V Dowodzenia Ogólnego[8].
Uczestniczył w kampanii wrześniowej, przez Rumunię dostał się do Francji, następnie do Wielkiej Brytanii. Po II wojnie światowej pozostał na emigracji. Zmarł 4 kwietnia 1968 w Londynie[2][3]. Został pochowany na Cmentarzu North Sheen w Londynie[3].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Srebrny Krzyż Zasługi (29 maja 1937)[9]
Przypisy edytuj
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 47, 952, tu podano, że urodził się 24 grudnia 1899.
- ↑ a b c d Andrzej Gowarzewski: Lwów i Wilno w ekstraklasie. Dzieje polskiego futbolu kresowego (tom 4 kolekcji klubów), wyd. gia, Katowice 1997, s. 182.
- ↑ a b c d Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 1 (14), s. 91, Czerwiec 1968. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 lutego 1927 roku, s. 70.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 47.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 952.
- ↑ Rozkaz kmdta gł. PP 1936 ↓, 14 z 10 czerwca 1936.
- ↑ Pismo nr 18/tjn. naczelnika Wydziału I KG PP do naczelnika Wydziału II KG PP z 26 stycznia 1938.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 121, poz. 184 „za zasługi na polu bezpieczeństwa publicznego”.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Rozkazy personalne komendanta głównego Policji Państwowej 1936. Narodowe Archiwum Cyfrowe. [dostęp 2021-04-17].