Akt poświadczenia dziedziczenia

Akt poświadczenia dziedziczenia – dokument sporządzony przez notariusza będący wskazaniem spadkobierców danego spadkodawcy i przysługujących im udziałów w spadku oraz wskazaniem osób, na których rzecz spadkodawca uczynił zapisy windykacyjne. Akt sporządza się przede wszystkim na podstawie oświadczeń osób, które mogą wchodzić w rachubę jako spadkobiercy ustawowi i testamentowi oraz na rzecz których spadkodawca uczynił zapisy windykacyjne, a także na podstawie odpisu aktu zgonu spadkodawcy i odpisów aktów stanu cywilnego wymienionych osób. Notariusz spisuje protokół dziedziczenia przy udziale wszystkich osób wchodzących do kręgu spadkobierców ustawowych i testamentowych, a także osób, na których rzecz spadkodawca uczynił zapisy windykacyjne (art. 95b ustawy). Oznacza to zatem, że konieczna jest jednoczesna obecność wszystkich osób wchodzących do tego kręgu, czyli także tych, które nie dziedziczą, dlatego że spadkodawca sporządził testament.

Instytucja aktu poświadczenia dziedziczenia została wprowadzona w 2009 roku. Wcześniej nabycie spadku mogło być stwierdzone wyłącznie postanowieniem sądu. Notariusz może sporządzić akt poświadczenia dziedziczenia od 1 marca 2009 r. (Dnia 2 października 2008 roku weszła w życie ustawa z dnia 24 sierpnia 2007 r. o zmianie ustawy o – Prawo o notariacie i niektórych innych ustaw). Spadkobiercy mają zatem wybór: czy w celu stwierdzenia praw do spadku udać się do sądu czy do notariusza.