Aktywna ochrona przyrody

W odpowiedzi na świadome lub nieświadome, lecz zawsze aktywne niszczenie przyrody przez człowieka, powstała idea jej ochrony aktywnej, stawiająca sobie za cel odwrócenie lub zrekompensowanie niekorzystnych zmian wprowadzanych w środowisko przez człowieka. Wejście Polski do Unii Europejskiej otworzyło w tym względzie nowe możliwości przez uzyskanie środków unijnych na proekologiczne inwestycje. Mimo to, powodzenie idei aktywnej ochrony przyrody wciąż zależy głównie od chęci działania i świadomości każdego indywidualnego obywatela, który musi wiedzieć jak swym zachowaniem wpływa na otoczenie i chcieć zmieniać stan środowiska na lepszy. Przykładami aktywnych działań na rzecz ochrony środowiska są:

przebudowa drzewostanów w taki sposób, aby z monokultur doprowadzić je do pierwotnej, zróżnicowanej gatunkowo i wiekowo postaci;
wszelkiego rodzaju zalesianie i sadzenie drzew
kontrola i przeciwdziałanie nielegalnej wycince drzew
przeciwdziałanie kłusownictwu
reintrodukcja, czyli ponowne wprowadzenie do ekosystemu gatunku, który kiedyś został z niego usunięty
kontynuacja dotychczasowego sposobu użytkowania biocenoz po to, aby zachować dotychczas zasiedlające je gatunki (koszenie łąk, mimo że nie ma potrzeby gromadzenia paszy dla zwierząt gospodarskich)
budowa i rozwieszanie skrzynek lęgowych
tworzenie pod drogami przepustów dla drobnych zwierząt (płazów, gadów, drobnych ssaków) i ekoprzejść nad autostradami
cała działalność związana z recyklingiem
wyszukiwanie i ochrona stanowisk gatunków chronionych
umożliwienie zwierzętom dostępu do wody przez odpowiednie profilowanie brzegów cieków wodnych i zbiorników, budowa ekologicznych fontann w mieście oraz wystawianie pojników