Aleksy (Ławrow-Płatonow)

Aleksy, imię świeckie Aleksandr Fiodorowicz Ławrow-Płatonow (ur. 1829 w Siemionowskim, zm. 10 listopada 1890 w Wilnie) – rosyjski teolog i biskup prawosławny.

Aleksy
Aleksandr Ławrow-Płatonow
Arcybiskup wileński i litewski
ilustracja
Kraj działania

Rosja

Data i miejsce urodzenia

1829
Siemionowskoje

Data i miejsce śmierci

10 listopada 1890
Wilno

Miejsce pochówku

Cerkiew Św. Ducha w Wilnie

Arcybiskup wileński i litewski
Okres sprawowania

1885–1890

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Śluby zakonne

9 stycznia 1878

Diakonat

10 stycznia 1878

Prezbiterat

12 stycznia 1878

Chirotonia biskupia

30 kwietnia 1878

Życiorys

edytuj

Był synem kapłana prawosławnego. W 1850 ukończył seminarium duchowne w Jarosławiu, zaś w 1854 – Moskiewską Akademię Duchowną. Został w niej następnie zatrudniony jako wykładowca. W 1855 obronił pracę magisterską. Od 1862 do 1870 wykładał na Akademii język grecki, od 1864 był ponadto bibliotekarzem i nosił tytuł profesora nadzwyczajnego. Od 1870 wykładał prawo kanoniczne.

9 stycznia 1878, po śmierci żony i córki[1], złożył wieczyste śluby mnisze. 10 stycznia tego samego roku został wyświęcony na hierodiakona, zaś 12 stycznia – na hieromnicha. 17 marca tego samego roku otrzymał godność archimandryty i został wyznaczony na przełożonego monasteru św. Sawy Storożewskiego. 30 kwietnia 1878 miała miejsce jego chirotonia na biskupa możajskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej. W 1883, pozostając wikariuszem tejże eparchii, otrzymał tytuł biskupa dmitrowskiego.

9 marca 1885 objął katedrę taurydzką i symferopolską, jednak już maju tego roku, po śmierci arcybiskupa Aleksandra (Dobrynina)[1], został przeniesiony do eparchii wileńskiej i litewskiej jako jego następca i zarazem przełożony monasteru Św. Ducha w Wilnie. W eparchii wileńskiej przeprowadził remont cerkwi Św. Ducha w Wilnie, zorganizował szereg nowych szkół parafialnych. Utrzymywał przyjazne stosunki z duchowieństwem katolickim[1]. Sprzeciwił się utworzeniu w Wilnie Akademii Duchownej, która miałaby w szczególny sposób kształcić duchownych przygotowanych do polemiki z katolicyzmem, na ziemiach, gdzie dominowali wyznawcy tej religii[2]

Zmarł nagle w 1890 w Wilnie i został pochowany w cerkwi Św. Ducha[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Duchowieństwo i świątynie na ziemi wileńskiej, Towarzystwo Miłośników Ziemi Wileńskiej, Bydgoszcz 2009, s.11, ISBN 978-83-87865-64-1
  2. Mironowicz A.: Kościół prawosławny w Polsce. Białostockie Towarzystwo Historyczne, 2006, s. 512. ISBN 83-60456-02-X.

Bibliografia

edytuj