Alena Skryhan

białoruska nauczycielka i komunistyczna polityczka opozycyjna

Alena Mikałajeuna Skryhan (biał. Алена Мікалаеўна Скрыган, ros. Елена Николаевна Скриган, Jelena Nikołajewna Skrigan; ur. 2 stycznia 1947 w Wialikiej Rajouce) – białoruska nauczycielka, komunistyczna działaczka partyjna i polityczka, deputowana do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji, od 1997 roku sekretarz Komitetu Centralnego Partii Komunistów Białoruskiej.

Alena Skryhan
Алена Скрыган
Pełne imię i nazwisko

Alena Mikałajeuna Skryhan

Data i miejsce urodzenia

2 stycznia 1947
Wialikaja Rajouka, rejon kopylski

Deputowana do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji
Okres

od 9 stycznia 1996
do 9 stycznia 2000

Przynależność polityczna

Partia Komunistów Białoruska, frakcja komunistów

Następca

wybory nie odbyły się

Sekretarz Komitetu Centralnego Partii Komunistów Białoruskiej
Okres

od 1997

Przynależność polityczna

Partia Komunistów Białoruska

Życiorys

edytuj

Młodość i praca

edytuj

Urodziła się 2 stycznia 1947 we wsi Wialikaja Rajouka, w rejonie kopylskim obwodu bobrujskiego Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1970 roku ukończyła studia na Wydziale Filologii Białoruskiego Uniwersytetu Państwowego im. Lenina. W latach 1970–1975 pracowała jako nauczycielka języka i literatury rosyjskiej w Szkole Średniej w Cimkawiczach[1]. Od 1972 roku należała do Komunistycznej Partii Związku RadzieckiegoKomunistycznej Partii Białorusi (KPB). W latach 1975–1980 była przewodniczącą Kopylskiego Rejonowego Komitetu Związku Zawodowego Pracowników Oświaty. W latach 1980–1991 pełniła funkcję kierowniczki Wydziału Propagandy, sekretarza, II sekretarza, I sekretarza Kopylskiego Komitetu Rejonowego KPB. W latach 1992–1996 pracowała jako kierowniczka Wydziału Pomocy Społecznej Kopylskiego Rejonowego Komitetu Wykonawczego. Od grudnia 1996 do co najmniej 1999 roku była bezrobotna[1]. Od 1991 roku należała do Partii Komunistów Białoruskiej, a od 1997 roku pełniła funkcję sekretarza jej Komitetu Centralnego[2].

Działalność parlamentarna

edytuj

W drugiej turze wyborów parlamentarnych 28 maja 1995 roku została wybrana na deputowaną do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z Kopylskiego Okręgu Wyborczego Nr 188[3]. 9 stycznia 1996 roku została zaprzysiężona na deputowaną[4]. Od 23 stycznia pełniła w Radzie Najwyższej funkcję członkini[5], a potem zastępczyni przewodniczącego Stałej Komisji ds. Polityki Socjalnej i Pracy. Była zastępczynią szefa frakcji komunistów[1]. Od 3 czerwca była członkinią grupy roboczej Rady Najwyższej ds. współpracy z Bundestagiem Republiki Federalnej Niemiec[6].

Alena Skryhan była jedną z deputowanych, którzy nie zostali dopuszczeni do udziału w zorganizowanym 19–20 listopada 1996 roku przez prezydenta Alaksandra Łukaszenkę I Wszechbiałoruskim Zgromadzeniu Ludowym. Zaraz potem potępiła organizację Zgromadzenia jako wydarzenia o charakterze niedemokratycznym, którego uczestnicy nie byli wybierani, a wyznaczani[7]. 27 listopada 1996 roku, po dokonanej przez Łukaszenkę kontrowersyjnej i częściowo nieuznanej międzynarodowo zmianie konstytucji, nie weszła w skład utworzonej przez niego Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jej mandat deputowanej do Rady Najwyższej zakończył się 9 stycznia 2000 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły.

Życie prywatne

edytuj

Alena Skryhan jest wdową, ma córkę i wnuka[2].

Przypisy

edytuj
  1. a b c Kto…, s. 236
  2. a b Kto…, s. 237
  3. Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь, выбраных у другім туры галасавання 28 мая 1995 года. Centralna Komisja Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Republikańskich Referendów. [dostęp 2019-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-05)]. (biał.).
  4. С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 9 января 1996 г. №4-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-09. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)]. (ros.).
  5. С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 23 января 1996 г. №34-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-23. [dostęp 2019-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-02)]. (ros.).
  6. С. Шарецкий: Постановление Президиума Верховного Совета Республики Беларусь от 3 июня 1996 г. №345-XIII. bankzakonov.com, 1996-06-03. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-29)]. (ros.).
  7. Группа депутатов Верховного совета прокомментировала итоги Всебелорусского народного собрания. naviny.by, 1996-10-21. [dostęp 2020-04-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-23)]. (ros.).

Bibliografia

edytuj
  • Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.