Anahatanada (dewanagari अनाहतनाद, trl. anāhatanāda) – termin z filozofii indyjskiej oznaczający nieprzejawiony dźwięk (nada, który spontanicznie rozprzestrzenia się w rejonie anahataćakry człowieka, jak i każdej[1] żyjącej istoty.

Inne określenia dla anahatanady to:

  • Głos Serca[1]
  • Nieuderzony Dźwięk[1]

Przypisy

edytuj
  1. a b c Rzeczywistość dźwięku. W: Gopinath Kawiradż: Pogląd siaktyjski w literaturze tantrycznej. (przełożyła z języka hindi) Anna Rucińska. Wyd. 1. Warszawa: Fundacja Vivaswan, 2014, s. 396. ISBN 978-83-938477-3-0.