Andre Berto
Andre Berto (ur. 7 września 1983 w Miami) – amerykański bokser, były mistrz świata federacji IBF oraz WBC w kategorii półśredniej (do 147 funtów).
| |||||||
| Data i miejsce urodzenia |
7 września 1983 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obywatelstwo | |||||||
| Styl walki |
praworęczny | ||||||
| Kategoria wagowa |
półśrednia | ||||||
| Bilans walk zawodowych[a] | |||||||
| Liczba walk |
37 | ||||||
| Zwycięstwa |
32 | ||||||
| Przez nokauty |
24 | ||||||
| Porażki |
5 | ||||||
| Remisy |
0 | ||||||
| Nieodbyte |
0 | ||||||
| Dorobek medalowy | |||||||
| |||||||
| |||||||
Kariera amatorska
edytujW 2003 roku zdobył brązowy medal w wadze półśredniej na mistrzostwach świata w Bangkoku. Rok później nie zdołał się zakwalifikować do reprezentacji olimpijskiej Stanów Zjednoczonych i na Igrzyskach Olimpijskich w Atenach reprezentował Haiti, ponieważ z tego kraju pochodzą jego rodzice. W Atenach odpadł już w pierwszej rundzie, przegrywając z Francuzem Xavierem Noëlem. Ogółem jako amator stoczył ponad 200 walk.
Kariera zawodowa
edytujNa zawodowstwo przeszedł w grudniu 2004. Do końca 2006 roku stoczył szesnaście zwycięskich pojedynków. W lutym 2007 pokonał przez techniczny nokaut już w pierwszej rundzie Norberto Bravo, występującego w The Contender. Wcześniej jego rywal dwukrotnie leżał na deskach. Trzy miesiące później, w siódmej rundzie, także przez techniczny nokaut pokonał Martinusa Claya[1]. Kolejną walkę stoczył 27 lipca, a jego rywalem był Cosme Rivera. Berto pokonał Meksykanina jednogłośną decyzją sędziów na punkty, mimo że w szóstej rundzie leżał na deskach (pierwszy raz w karierze)[2]. W ostatnim pojedynku w 2007, 29 września pokonał przez techniczny nokaut w jedenastej rundzie Davida Estradę[3].
9 lutego 2008 pokonał Michela Trabanta, który po zakończeniu szóstej rundy poinformował sędziego, że nie chce kontynuować walki[4]. 21 czerwca, w pojedynku o wakujący tytuł mistrza świata WBC (po rezygnacji Floyda Mayweathera Jr.), pokonał przez techniczny nokaut w siódmej rundzie Miguela Angela Rodrigueza i zdobył pas mistrzowski[5].
27 września 2008, w pierwszej obronie swojego tytułu, pokonał zdecydowanie na punkty Steve’a Forbesa[6]. Także na punkty, ale po bardziej wyrównanej walce, zakończył się jego następny pojedynek, 17 stycznia 2009 z Luizem Collazo[7]. W maju tego samego roku pokonał na punkty Juana Urango, który chcąc walczyć z Berto zmienił kategorię wagową na wyższą[8].
30 stycznia 2010 miał stoczyć walkę z Shane’em Mosleyem, wycofał się jednak z pojedynku, ponieważ podczas trzęsienia ziemi na Haiti w dniu 12 stycznia 2010 ucierpieli członkowie jego rodziny[9]. Na ring powrócił 10 kwietnia 2010, pokonując przez techniczny nokaut w ósmej rundzie Carlosa Quintanę. Część zysku z gali bokserskiej została przeznaczona na ofiary trzęsienia ziemi na Haiti[10]. 27 listopada 2010 Andre berto ponownie bronił pasa WBC, jego przeciwnikiem był Freddy Hernandez. Berto pokonał go przez TKO już w pierwszej rundzie[11]. 16 kwietnia 2011 doznał pierwszej porażki na zawodowych ringach, jego przeciwnikiem był Victor Ortiz, Andre przegrał jednogłośnie na punkty tracąc pas WBC[12]. 3 września 2011 zmierzył się z mistrzem federacji IBF Dejanem Zavecem, którego pokonał piątej rundzie, gdy lekarz ringowy przerwał walkę z powodu rozcięć twarzy słoweńskiego mistrza[13].
12 września 2015 w Las Vegas przegrał na punkty 111:117, 110:118 i 108:120 z broniącym tytuły WBC i WBA wagi półśredniej Floydem Mayweatherem Jr (49-0, 26 KO).
4 lipca 2015 w Nowym Jorku pokonał niejednogłośną decyzją sędziów (114:113 Alexander i dwukrotnie 115:112 Berto) Devona Alexandra (27-5-1, 14 KO).
Przypisy
edytuj- ↑ Jeff Bastasini: Andre Berto stops Clay in 7th round. EastSideBoxing.com. [dostęp 2009-02-22]. (ang.).
- ↑ Mark Vester: Andre Berto Gets Off The Deck To Beat Rivera. BoxingScene.com. [dostęp 2009-02-22]. (ang.).
- ↑ Dan Rafael: Berto overcomes fast Estrada start for 11th-round victory. ESPN.com. [dostęp 2009-02-22]. (ang.).
- ↑ Phil Santos: Andre Berto stops Michel Trabant; Unbeaten Berto makes Trabant quit on his stool. EastSideBoxing.com. [dostęp 2009-02-22]. (ang.).
- ↑ Andre Berto knocks out Mikki Rodriguez to capture WBC Welterweight Crown. EastSideBoxing.com. [dostęp 2009-02-22]. (ang.).
- ↑ Francisco Salazar, Rocco Morales: Mosley stops Mayorga with one second to go; Berto defends, decisions Forbes. Boxingnews.com. [dostęp 2008-09-30]. (ang.).
- ↑ Graham Houston: Andre Berto W12 Luiz Collazo. FightWriter.com. [dostęp 2009-02-22]. (ang.).
- ↑ Ron Scarfone: Berto and Cintron win convincingly. EastSideBoxing.com. [dostęp 2009-11-10]. (ang.).
- ↑ Dan Rafael: Door opened for Mosley-Mayweather. ESPN.com, 2010-04-20. [dostęp 2010-04-22]. (ang.).
- ↑ Berto stops Quintana. Fightnews.com, 2010-04-11. [dostęp 2010-04-22]. (ang.).
- ↑ Mark Vester: Andre Berto Destroys Freddy Hernandez in One Round. boxingscene.com, 2010-11-27. (ang.).
- ↑ Ortiz pokonał Berto i wywalczył pas WBC. ringpolska.pl, 2011-04-16. (pol.).
- ↑ Berto odebrał pas Zaveckowi. ringpolska.pl. (pol.).